De Vloek

4. Pajo's basis

Lang hoofdstuk deze keer, in tegenstelling tot het vorige!
Weet er iemand van jullie waarom ik zo weinig views heb op dit boek en zo veel op 'Anouk' plotseling? Leest dit saaier of moeilijker? Of is het gewoon omdat dit er minder lang op staat?
Xx Anna.

Alles in de omgeving bevestigde Ilja's vermoedens: de blik die voorbijgangers haar stuurden, de manier waarop zij ongemakkelijk voortschuifelde, zijn ergernis tegenover haar die opborrelde telkens als ze iets zei, en vooral de woorden van die Salamander: 'Niemand houdt van je, Tessa...'
Toen Ilja hem dat had horen zeggen, was hij tevoorschijn gekomen en had hij zijn vinger over de trekker laten glijden.

Of ze écht een oplossing bood aan zijn probleem was nog niet zeker, maar hij had nu tenminste een bewijs dat zijn theorie niet gebaseerd was op een sprookje en daarmee kon hij anderen hopelijk overtuigen. Hij moest kostte was het kostte slagen in zijn onderzoek; hij was er al zo lang mee bezig. Opgeven was geen optie.

Naast hem sleepte het meisje zich nog altijd voort. Ze was stil en durfde niks te zeggen.

'Hoelang zat je al bij de Rode Salamander?' vroeg Ilja, om een gesprek aan te knopen.
'Vier jaar.'
Ilja slikte. Hoe jong was ze dan wel niet toen ze gevangen werd genomen? Dit was exact de reden waarom die beweging hen wou bevrijden. Hoewel hij niet in eerste instantie contact had opgezocht met de anti-Salamanders omdat hij zich slecht voelde voor de slachtoffers, deed het toch een vlaag van woede bij hem opkomen.

'Da's best lang. Het moet vast moeilijk geweest zijn.'
Ze keek even opzij, alsof ze verbaasd was dat hij begrip toonde. 'Het was de hel', zuchtte ze.
Nu hij toch met haar aan het praten was, kon hij maar beter doorvragen.
'Hoe ben je ontsnapt?'
'Ik probeer al jaren te ontsnappen, maar de deuren hebben een speciaal alarmsysteem en de beveiliging is zo sterk dat niemand naar buiten kan glippen. Op een dag stond de deur gewoon wagewijd open, geen bewakers in de buurt. Zo kon ik ontsnappen.'
'Heb je een vermoeden van wie de deuren heeft geopend?'
'Nee. Alles is zeer onduidelijk. Ik weet niet eens wie ik moet bedanken.'
Ilja knikte bedachtzaam. Het kon bijna niet anders dan iemand van de anti-Salamanders zijn. Hij was natuurlijk naar buiten gekomen om naar hun basis te gaan, maar hij besloot om Tessa's veilige aankomst momenteel op de eerste plaats te zetten. Hij zou de volgende dag de tocht wel vroeg in de ochtend maken.

Tessa zag er verkleumd uit, gelukkig was Pajo's basis nog maar enkele meters van hen verwijderd. De plek was een leegstaand gebouw dat vroeger een humaniora was. Vanbuiten zag het er oud en vervallen uit, de grijze verf was er half afgebladerd en de meeste raampjes waren ingeslagen. Enkele graatmagere grassprietjes schoten naar boven vanuit de aarde voor de ingang. Veel andere gebouwen waren er niet in de buurt, slechts een bos kale bomen bood gezelschap aan de sombere muren.

Ilja duwde de zware poort open en gebaarde Tessa hem te volgen. Voor hen strekte een lange brede gang zich uit, met aan beide kanten deuren die naar andere kamers leidden.

Tessa werd meegetrokken door Ilja, die door de gangen zoefde alsof hij er niet eens bij na hoefde te denken. Hij bleef staan in een brede zaal waar vier auto's stonden opgesteld. Een vijftiental mannen waren in de weer: enkelen bedienden platformachtige, mechanische constructies, een tweetal mensen waren een plan aan het uittekenen, sommigen zaten verstopt onder de voertuigen en de jongsten snelden zich van de ene persoon naar de andere om gereedschappen aan te geven. Niemand schonk haar aandacht, ze leken allemaal zo intensief op te gaan in hun werk.

Het waren allemaal jongens, de meesten stukken jonger dan de leden van de Rode Salamander. Al waren ze met een enorm aantal en had ze een fobie overgehouden aan de jaren bij de Rode Salamander, toch voelde deze plek bijna veilig aan, maar dan ook bíjna.

In het midden van de zaal stond een man van midden twintig bevelen te geven. Boven zijn hemd had hij een overall aan. 'Pajo!' riep Ilja naar hem. De man draaide zich om met een geschrokken uitdrukking op zijn gezicht. 'Ilja! Je bent vroeg terug!' Pas dan zag hij Tessa, die zich achter Ilja verschool.
'Wie is dat?' vroeg hij. Hij trok zijn neus lichtjes op toen ze haar mond opende om iets te zeggen. Aangeslagen besloot ze dan maar te zwijgen.