Go for the Gold [completed] .cc.

Chapter 19

[19]

Shit! Ang sakit ng ulo ko!! argghhh! Anong oras na ba?

Minulat ko ang mata ko … then I found out that I’m not in my bedroom.

“Sh*t!! nasan ako?”

Triple!! Shit!

“Gold?”

He is laying in the bed beside me! And naked??? And im naked?

What happen last night!!

Im so dead!!

Tumayo na ko at kinuha ang mga damit ko, dumiretso ako sa banyo para maligo at magbihis, hindi na ko nagtagal dahil isang malaking gulo tong pinasok ko. wala akong maalala kung anong nangyare kagabi, and did we? Did that? !!

Kinuha ko yung unan….

*PAAAAAAAAAAAK!!*

“alam mo! Dapat hindi na kita gigisingin! Dahil ganun sa movies! Pero grabe !!! hindi ko yata kayang umalis ng hindi man lang kita nasasaktan kahit isa lang!! F*ckingggg sh*t!! Kung ano mang nangyari kagabi! Lets forget about it! Kahit mahal kita.. o gusto kita! This thing is not suppose to happen! Ok? Are we clear? You sleepyhead!! Narinig mo ba ang mga sinabi ko! hooooooooy! Sumagot ka nga”

“isa pang sigaw mo at hahalikan na kita.” Nagtalukbong ulit siya ng kumot

“Tsssssss… bakla ko talaga! Hindi mo ko maharap pagkatapos mo kong pagsamantalahan”

“pagsamantalahan? Now that was … over the belt woman” tumayo siya at lumapit siya sakin. “What happen last night was because of you, kahit ayoko man tong sabihin dahil gasgas na gasgas na ang linyang to’ lalaki lang ako, I tried not to. But you throw yourself at me”

SUPPPEERRRR KILLLLLLLLL!!

Ako?

 Ako?

Ako?

Ako?

Ako yung nag- initiate?

This is soooooooooooooooo humiliating!!

And WTF! I am a V!!

“So there I said it.”

“ye’ I heard it right mister. Sorry for throwing myself onto you. And again what happen last night please forget about it. It was nothing after all.”

“hey…. Hope, Im sorry I didn’t mean to hur--”

“Im going”

Then I left.

Sa lahat yata ng sakit na napagdaanan ko, ito yata yung pinaka masakit sa lahat.

Dumiretso na ko sa bahay para magpalit ng damit dahil may pasok pa ko. diba ng Study now, Love later.

Buti na lang wala ang parents ko, baka masermonan ako ng todo todo and I cant take it.

*ring ring*

(“nasan kana?”)

“Im on my way”

(“ayos ka lang ba bru? You sound problematic”)

“kelan ba ko nawalan ng problema? Hahahaha… sige na, kitakits na lang sa room” I fake my laugh, its hard pero kakayanin kong magmukhang maayos sa harap ng iba.

Im still confused, bakit nga ba nangyari yung kagabi… pero sabi ko nga kalimutan na lang, sana nga madali lang kalimutana ang lahat. Maaring siya makalimutan niya, pero ako? Isang kahibangan kung sasabihin kong ‘Oo kaya kong kalimutan ang lahat’ dahil kung maalala ko lang ang mga nagyari ng nakaraang gabi, isa iyong magandang alaalang itatanim ko sa puso ko magpakailanman. Life is a bitch, dahil yung isang pangyayari sa buhay ko na nais kong maalala magpakailanman ay ang isang bagay na hindi hinayaang maalala ng aking isipan.