3 Yakın Dost

24. Bölüm: Mucize..

24. Bölüm: Mucize..

...

Bora yoğun bakıma alınmıştı. Aradan 3 saat geçmişti. Ama hala kimseden ses soluk çıkmıyordu. Korkuyordum... Çok korkuyordum.. Bir şarkı mırıldanmaya başladım. 

"Gün güzel değil zaten yok oluyorum"

"Hislerimle savaşıyorum"

"Kaçıyorum kendimden"

"Acıtıyor değil mi?"

"En sevdiğin insan"

"Tanımıyor gibi seni"

"Söyle bu nasıl sevgi ?"

"Kal beni söyletme"

"Ya beni öldür,"

"Ya da terk etme."

"Dur hemen pes etme"

"Birazcık inan dayan göğsüme..."  son satırı Rüzgar'la birlikte söylemiştik. Kafamı kaldırdığım da onun  yüzünü gördüm. Yanıma gelip oturdu ve başımı göğsüne yasladı. Birazcık iyi hissettirmişti kendimi. " Çok teşekkür ederim..." dedim ona karşı. Sebepsizce ağlıyordum, gözlerimden dolu dolu yaşlar akıyordu. Söylediğim şarkının son iki satırı çok güzel bir cümleydi.

" Dur hemen pes etme."

" Birazcık inan dayan göğsüme..." 

                                                                                              --

" Hastanın yakınları siz misiniz?"

" Evet, bir sorun mu var Doktor Bey!?"

" Sorun şu ki maalesef hastamız Bora Beyi kaybettik..."

Ne diyordu o, kaybettik mi...

" Sorun şu ki maalesef hastamız Bora Beyi kaybettik..."

" Sorun şu ki maalesef hastamız Bora Beyi kaybettik..."

" Sorun şu ki maalesef hastamız Bora Beyi kaybettik..." beynimin içinde bu kelimeler yankılanıp duruyordu. Ölmesi imkansızdı, Bora ölemezdi. Böyle bir şey olamazdı. Benim yüzümden bir insanın canı gidemezdi. Hayır hayır şaka yapıyorlar bana. Değil mi şaka bunların hepsi. 

" Değil mi Umay ölmedi Bora!"

" Sen de söylesene Gökçe, Burak Uğur siz de söylesenize şaka yapıyorsunuz bana!"

" Değil mi şaka bunların hepsi." gözlerimden yaşlar teker teker akıyordu. Resmen psikopata dönmüştüm.

" R-rüzgar sen söyle bari ölmedi değil mi Bora."

" Mine!" arkamdan bir ses duydum. Arkamı döndüm ve...

                                                                                                        --

" Mine!" dedikleri an yerimden korkarak uyanmıştım. Ne yani hepsi bir rüya mıydı? P-pardon bunların hepsi bir kabustu. Rüzgar ve kızlar bana seslenip duruyorlardı. Birden yanımda ki Rüzgar'a bakıp ona sarıldım ve ağlamaya başladım.