Zawgyi
ရွစံအိမ္ေတာ္တြင္ အထိန္းေတာ္ႀကီးဟာ စံအိမ္ေတာ္ကိုၾကည့္ကာ ဝမ္းနည္းလု႔ိေနသည္ ။ဒီေန႔ သခင္ေလးေကာေဖးရဲ႕ အသုဘကုိသူမတက္ေရာက္နိုင္တဲ့အတြက္ သူ႔ကိုသူေဒါသထြက္ေနမိသည္ ။ရွက်န္းေဝ့တို႔သားအဖ မေကာင္းတာသိေပမယ့္လည္း ဘာမွမလုပ္နိုင္တဲ့ သူ႔ကိုသူ စိတ္ပ်က္မိတယ္ ။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကသူ႔ဆီကိုအေျပးအလႊားေရာက္လာတယ္ ။
"အထိန္းေတာ္ႀကီး !!ၿခံေရွ႕မွာ ၿခံေရွမွာ..."
"ဘာလဲ!စကားကိုေသခ်ာေျပာစမ္း!"
"သခင္ေလးရွက ၿခံေရွ႕မွာ!!!"
"ရွက်န္းေဝ့တို႔သားအဖလား သူတို႔လာတာဘာဆန္းလို႔လဲ!ဟင္ ျပန္လာၿပီဆိုေတာ့ အသုဘလုပ္ၿပီးသြားတာလား?"
"မဟုတ္ဘူး သူတို႔မဟုတ္ဘူး!!!သခင္ေလးရွေကာေဖးကိုေျပာတာ!!"
"ဘာ-သခင္ေလးေကာေဖး!ဟုတ္လား!မင္းငါ့ကုိလာေနာက္ေနတာလား!!"
"ကြၽန္ေတာ္က ေနာက္ရဲမလားဗ်!တကယ္ေျပာတာ အခုၿခံေရွ႕မွာေရာက္ေနတယ္!!"
အထိန္းေတာ္ႀကီးလည္း ထိုအလုပ္သမားရဲ႕စကားအဆံုး ၿခံဂိတ္ေပါက္သို႔အေျပးသြားလိုက္သည္ ။အလုပ္သမားေကာင္ေလးေျပာတာမွန္သည္ ။သခင္ေလးေကာေဖးက ကားထဲမွာရွိေနၿပီး သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ လက္ျပလာသည္။
အထိန္းေတာ္ႀကီး အလြန္အံ့ၾသသြားသလို အလုပ္သမားကိုလည္းေအာ္လိုက္သည္ ။
"မင္းဘာလို႔ၿခံတံခါးမဖြင့္ေပးတာလဲ!!သခင္ေလးကို အျပင္မွာေနခိုင္ေစခ်င္လို႔လား !!!"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္လည္း သခင္ေလးေကာေဖးကိုရုတ္တရက္ႀကီးျမင္လိုက္ရေတာ့ လန္႔ၿပီး ေျပးလာမိတာ.."
"သြား..အခုခ်က္ခ်င္းၿခံတံခါးသြားဖြင့္လိုက္!!"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ အထိန္းေတာ္ႀကီး!!"
'ဘာလို႔ငါကအေငါက္ခံရတာလဲ!သခင္ေလးေကာေဖး ေသၿပီဆိုၿပီး သတင္းေတာင္တက္လာလို႔ အသုဘအခမ္းအနားေတာင္လုပ္ေပးေနၾကတာေလ အဲ့အခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ သခင္ေလးေကာေဖးကိုျမင္လိုက္ရတာ ဘယ္သူကမလန္႔ျဖန္႔ပဲေနမွာလဲ!!ငါလန္႔တာ မွားလားလို႔!!'
