Bir İmkansız : Güneş ve Ay

-Ay-

"Hadi uyan." Dedi gülerek. O kadar tatlı uyuyordu ki kız, tekrardan aşık olmamak elde değildi. Yorganı üstünden hızlıca çekti ve gıdıklamaya başladı.
"Güzelim bugün önemli bir gün hadi erken kalmamız lazım." Sevdiğinin uykulu halini izlemek gördüğü en güzel manzaraydı çocuğun. Uyandırmaya çalışıyordu kızı ama herhangi bir tepki alamıyordu. Gözlerini açtığında asıl dünyaya döndüğünü anlamıştı...

"Can.."
"Can? Beni duymuyor musun..."

---
4 yıl önce
---
-
.
.
.
.
.
.
Ay'ın hikâyesi.. ( 15/08/2017 )

Saatlerce aynı pozisyonda durmaktan sırtına ağrı girmişti. E normaldi nasılsa, bilgisayarın başından kalktığı mı vardı. Aylardır yaptığı tek şey odasına oturup internette vakit geçirmekti. Kulaklığını çıkardı, müziğin sesini kıstı ve derince esnedi. Kapısına çarpan elektrikli süpürge sesi kendisine gelmesine yetmişti. Büyük ihtimal temizlik günüydü bugün, annesinin temizlik hastası olduğunu düşünürsek normal geliyordu artık bu sesleri duymak. Odanın kapısına baka kalmışken kapı birden açılıverdi. İçeri giren ışık gözünü almaya yetmişti.

"Oğlum! Aklımı kaçıraçağım artık bu odanın dağınıklığı ne, bana garezin mi var be çocuğum. Ben bıktım sen bıkmadın." Bir elinde kağıt diğer elinde süpürge ve bezle klasik bir gün geçiriyordu yine. Nasıl yorulmaz bir insan bu kadar temizliğe anlamış değilim.

İçimdeki ses kulaklığı takıp asıl dünyama dönmek istiyordu. Ağrıyan başımı ovuşturarak yerimden kalktım ve bana hâlâ laf saydıran annemin yanına gittim.

"Sakin ol be Sultanım halledicem ben her şeyi. Ne zaman sana toplattığımı gördün şu odayı." Yerimden kalktım ve kasılan bacaklarımı açmaya çalışırken epeyce vakit geçirdim. Bu gidişle yürümeyi de unutacak gibiydim. Yavaş adımlarla Sultanımın yanına gittim elinde beklettiği alınacaklar listesini aldım. Alnına bir öpücük kondurdum ve elime aldığım birkaç kıyafetle birlikte giysi odasına girdim. Ne kadar alakasız olsa da kıyafetlerim şuan düşüneceğim son şey olabilirdi. Kağıdı cebime sıkıştırdım ve odadan çıktım.

"Batu'ya geçiyorum ordan dönüşte alırım bunları."

Bir yandan ayakkabımı giyiyor diğer yandan da sesimi duyurmak için bağırıyordum. Elime aldığım cüzdan ve telefonu pantolonun cebine sıkıştırdım, kapıyı kapatarak merdivenlere yöneldim. Asansör zaman kaybı gibi geldiği için çoğunlukla merdivenleri tercih ediyordum. Cebimden telefonu çıkardım ve Batu'ya mesaj gönderip geri yerine koydum.

_________________________________________________________
...Batu...

|

B :[ N'aptın, geliyor musun? ] ✓✓¹⁵·²⁰

C : ✓ [ Yarım saate sizdeyim ] ¹⁶·⁰⁸

_________________________________________________________

Merdivenleri 2-3 atlarken son merdivene geldiğimi görünce hayal kırıklığına uğradım. Merdivenden inmek benim en büyük fantezim olabilir. Neyse.. Konuna dön Can.

Apartmanın kapısını açtım ve hızlı adımlarla kendimi dışarı attım. Kulağıma kulaklığı taktım, sabahtan beri dinlediğim şarkıyı bir kez daha açtım. ( Skyfall / Adele ) Bu şarkıdan sıkılmamaya yemin etmiştim. Sesi fulledim rüzgardan boynuma çarpan kapşonu kafama geçirdim. Bir yandan ritim tutturuyor diğer yandan hayatı sorgulamaya devam ediyordum. Merak etmeyin, size hayatım hakkında herşeyi anlatıcam, sadece biraz zamana ihtiyacım var. Dinlerken siz bile sıkılacaksınız bundan emin olun.
İki sokak altımda oturuyordu Batu, namı diğer beni ayakta tutan tek dostum. Son zamanlarda geçirdim zorluklarda hep yanımda olan oydu. Hiç görmediğim babamdan almadığım desteği o veriyor gibiydi adeta. Arkada çalan şarkıyla birlikte yürümeye devam ederken telefon titremeye başladı ve müzik tam da yarıda kesildi. En güzel yerinde hemde..
Telefonu elime aldım ve aramaya baktım. Yüzüme mutlu bir ifade takınarak