seni özlemek, unuttuğumda bile.

- 1 -

ben seni unuttuğumda bile özlüyorum.

eski günlerimize hasretle baktığını biliyorum. ben de senin gibiyim, mumla arar gibi arıyorum o günleri. o zamanlar her şey normaldi çünkü. ben normal bir insandım.

bu hastalık beni bulduğunda gitmen için defalarca yalvardım sana. beni bırak, ayrılalım dedim çok kez. dinlemedin seonghwa. kızdın bana bunları dediğim için, kaldın yanımda. sana sayısız kez zarar verdim, biliyorsun isteyerek yapmadım bunların hiçbirini. sadece çok korkmuştum, her zaman olduğu gibi kendimi bir bilinmezin içinde bulduğumda. sen naif vücudundaki yaraları görmezden gelebiliyorsun, önemsemiyorsun fakat; ya ruhundaki yaralar seonghwa? onları nasıl yok sayabilirsin? geçtiğimiz bir yılda ne kadar yıprandığını görüyorum. çok üzüyorum seni. bir yabancıymışsın gibi gözlerine baktığımda, sana bağırdığımda çok üzülüyorsun. seonghwa sana git demiştim. neden beni dinlemedin? ben bir yandan bu hastalıkla uğraşırken bir yandan da içimdeki azapla baş etmeye çalışıyorum. dayanamıyorum bana yorgun bakmana, canın yanmıyormuş gibi gülümsemene.

seonghwa ben her şeyi unutuyorum. her şeyi. adımı, yaşımı, nerede olduğumu... seni de unutuyorum. öylece dalıp gittiğimde içimdeki tek his bir garip özlem oluyor. aklım yerine geldiğinde biliyorum ki, sebebi sensin.
seni unutmaktan nefret ediyorum. belki de bu yüzdendir ki sevgilim, ben seni unuttuğumda bile özlüyorum.

yeosang

öncelikle herkese merhaba. kısa bir kurgu olacak bu. çerezlik diyebiliriz. düzgünce sonunu görebiliriz umarım. ilk bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yazarsanız çok mutlu olurum. 💖