My Best Friend

Bölüm 2

Aslında bakılırsa derdimi yok gibi sadece bu sıkıntıyı paylaşacak birisi lazım ama bu kişi o kişi mi? Pek emin değilim aslında Nesrin iyi birine benziyor ama nedense kanım ısınmadı, derdimi yani içimdeki ner neyse onu ona anlatamıyorum, çekinmekle bunun alakası yok aslında. Belkide ben derdimi anlatacak hiç kimseyi bulamıycam beni anlayan biri hiç bir zaman olmayacak. Nedense içimde bi ses ona bak diyor, içimdeki sese kulak verdim çaktırmadan yine Nesrine bakmaya çalıştığım zaman bana baktığını hissettim. Bana bakıyor muş gibi bi his var. Biraz daha ladamı biraz daha çekirdeğinde bana baktığını gördüm. Sürekli bana mı bakıyor? Yerimden kalktım ve yanına gittim, oturabilir miyim

- Nesrin tabi otur

- Neden sürekli bana bakıyorsun bir türlü anlam veremediğim bir soru takıldı da aklıma.

- Şeyy ıı nasıl desem diye gevelerken ağzında lafı zil çalmasıyla bitti.

Sınıftan beraber çıktık, en son biz kaldığımızı sesimizden başka hiç bi başka ses duymadığımız zaman anladım. Hademeler sanki bizi bekliyorcasına bize bakıyorlardı. Merdivenleri gülerek iniyorduk taki bize hadi hadi demesiyle hızlı bir şekilde indik. Okulun çıkış kapısına yaklaşırken Nesrin

- Sınıfa bir eşyamı unuttum

Çıkışa yaklaşmıştık 2 saniye bakıştık tan sonra asla hayır diyemeyeceğim o bakışı attı gözleriyle bana.

- Tamm beraber çıkalım o zaman yukarı

- Tamm hadi

- Yukaru doğru çıkarken kimseye görünmeden sessizce yukarı çıkalım hemen geri inelim

- Tamam olur hızlı olalım biraz

Hızlıca indidiğimiz merdivenleri bu sefer sessiz bir şekilde geri yukarı çıkıyoruz. Biraz korku ve endişe vardı içimde, acaba Nesrin de bu duyguları yaşıyor mu benimle. Çıkarken merdivenleri ayakkabılarımız ses çıkartıyordu ama bizim ses çıkarmamız lazım.

- Şşş ses yapma sessiz

- Tamam şeklinde 2 kere kafasını sallayarak cevap verdi

Bu halimizin farkına varınca gülme tuttu ki bizi en ufak kıkırdımız hizmetliler kulağına gitmişti bile hemen kim var orada! Bağırıyordu okulun her koridorunda yankılanmıştı ki bizim kulaklarımız duymaması imkansızdı.

Hemen hızlıca kızlar tuvalete girdik bizi görmemesi için.Hizmetli bizden ses duymayınca son kez kontrol yapıp kapıları kilitleyip öğlen yemeğine gitti. Biz içirde daha doğrusu kızlar tuvaletinde kalmıştık Nesrin le.

- Hadi burdan çıkalım

- Gülümseyerek sadece güldü

- Şu düştüğüm hale bak aynı filmlerde ki gibi bir olayımız oldu süper bi bu eksikti.

- Benim suçum ne Nu'est, ben mi istedim böyle olmasını biraz abartmıyor musun?

- Abartıyor muyum? saçmalama ne abartması, sadece okulun içinde mahsur kaldık, üstelik hayla kızlar tuvaletindeyiz, annelerimizin haberi bile yok ve ben her zaman kinden biraz daha fazla karnım açıkmıştı. Bunun neresini abartıyorum acaba.

Yüzünü astı gözlerinden bi kaç damla yaş yanaklarından iniyordu, kalbi kırılmıştı. Aptal Nu'est fazla gittin kızın üstüne saçmalama ne yapıyorsun dedim kendi kendime. Özür dilememin farkındayım

- Özür dilerim, seni kırmak istemedim aslında, biran düşüncemden öyle fikirler oluştu seni kıracak sözler söyledim affet.

- Göz yaşlarını silerek Sorun değil..

- Şuan fakında mısın?

-Neyin farkında mıyım?

Kızlar tuvaletindeyiz ve bende içindeyim bulunduğumuz yerin. Biraz yüzünde tebessüm oluştu. Aklıma güzel fikir geldi nasıl yüzünü güldürüceği buldum. Ona söylemedim bulduğum güzel fikri. Çeşmeye doğru yaklaştım bir yandan Nesrini izliyordum, anlamsızca bana bakıyordu, acaba durduk yere bu ne işi çeşmeyle der gibi. Çeşmeyi açtım ve ona doğru dönerek akan suyu attım. Ard arda atıp duruyorum, ha yapma yaa diyor bir kaç defa.

- Sen görürürsün şimdi

- Hadi ya görelim bakalım

Arkadaşlar beğendiyseniz vote verirseniz çok önemli benim için öpüldünüz