Το ημερολογιο μιας τρελης νο2!

Βασικα καλησπέρα σας

Ναι, εχω να γράψω απ τον Μάρτιο.

Ναι, είμαι ζωντανη.

Οχι, δεν πεθανα απ την κορώνα.

Ναι, επιβίωσα απ τις πανελλήνιες.

Βασικά θα δείξει στην πορεία.

Βασικά θα το συζητησουμε στη συνέχεια αυτό.

ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ; ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ; ΜΟΥ ΛΕΙΨΑΤΕ

Νιώθω χάλια. Τους τελευταίους 3 μήνες είχα χάσει κάθε θεληση για ζωή και πραγματικά δεν είχα το κουράγιο ουτε εδώ να μπω και να γράψω πεντε μαλακιες για να περάσει η ωρα.

Θα σας πω περιληπτικά την εμπειρία μου με τις πανελλήνιες.

Καλά, ίσως οχι και πολυ περιληπτικά.

Λοιπον που λέτε, ημουν πεπεισμένη ότι όταν ερχόταν αυτή η καταραμένη ωρα, δεν θα μπορούσα να σταθώ όρθια απο το άγχος. Αλλά μα στο σταυρό που σας κάνω, δε ξερω πως σκατά το εκανα, τις μέρες που έγραφα το άγχος είχε εξαφανιστεί. Ισως φταίει το γεγονος οτι είχα κουραστεί τόσο πολύ και απλά δε με νοιάζει το αποτέλεσμα, αρκεί να τελειώσει.

Πάμε λοιπόν την πρωτη μέρα με έκθεση. Παίρνω τα θέματα, και ένιωσα λίγο κλόουν που δεν μπόρεσα να εξακριβωσω ποια ακριβως ηταν η θεματική ενότητα. Βασικά ακόμα δεν εχω καταλάβει ποια ηταν η θεματική ενότητα, τέλος πάντων. Ετσι που τα ξεφυλλιζα για να δω τι παιζει, βλέπω το ποίημα με τιτλο "Σείριος", λέω "ωπ, για αστέρια θα λέει, γίναμε, θα γράψω ωραία εδώ". Και τελικά έλεγε για κάτι εξωγήινους που έκλαιγαν. ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΝΕ ΡΕ ΤΑ ΜΟΥΛΙΚΑ; ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ;

Τους έγραψα κάτι φιλοσοφικά εκεί πέρα μήπως και με λυπηθούν, γράφω και την έκθεση, λέω ωραία έφυγε αυτό. Να σας πω την αλήθεια, η έκθεση ηταν το μαθημα που πραγματικα ολη τη χρονιά δε με αγχωσε ουτε στο ελάχιστο.

Πάμε για το επόμενο μαθημα. Βιολογία. Και εκεί κομπλε είμαι, η βιολογία είναι το δυνατό μου σημείο και πιστεύω πολυ σ αυτή. Αλήθεια σας λέω, αν δεν εχω γράψει καλά βιολογία θα κλάψω με μαυρο δάκρυ. Ερχονται τ θεματακια, τα βλέπω λέω "α ωραία εύκολα είναι, το χουμε" και τελικά κατέληξα να γράφω μέχρι το τελευταιο λεπτο ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ. Βγήκα απ την αίθουσα και ημουν σαν ζαλισμενο κοτόπουλο.

Τρίτο μαθημα χημεία. Εκεί πάμε με συγκρατημένη αισιοδοξία. Εχουν μείνει τα δυο παλούκια για μένα. Λέω "οκει, δε το πολυεχω με το 5ο κεφάλαιο, αλλά θα το παλεψω". Και παει και πέφτει ογκομετρηση, ΠΟΥ ΟΛΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΑΘΕΜΑ ΑΝ ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΑΣΚΗΣΗ. Ενιωσα τόσο κλόουν. Στο μεταξύ ουτε μια άσκηση με ωσμωτική, με θερμοχημεια. Εκεί είχα στηρίξει τις ελπίδες μου ρε γύφτοι.

Και έρχεται και το τελευταιο μαθημα η φυσικουλα. Εκεί ο απόλυτος σταρχιδισμος. Φταίει το οτι ηταν φυσική που ήξερα απ την αρχή της χρονιάς οτι δεν πρόκειται να γράψω; Φταίει το ότι ηταν τελευταίο μαθημα και είχα κουραστεί; Φταίει οτι ημουν κυριολεκτικά αυπνη και στη 2η μέρα περιόδου και πίστευα οτι δε μπορεί να γίνει χειρότερο; Ε, ήρθαν και τα θέματα που ηταν γαμησετα, και έδεσε το γλυκό.

Αλλά πραγματικά σας μιλάω, δε με ενοιαξε. Είχα κουραστεί. Ηθελα απλα να τελειώσει.

Ναι, θα στεναχωρηθω αν δεν περασω στο βιοχημικό, αλλά ισως να μην ηταν γραφτό. Ολα γίνονται για κάποιο λογο.

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΕΔΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ. Ισως το ανοιξω για τελευταία φορά όταν βγουν τα αποτελέσματα. Θα δείξει.

Που λέτε, με την αύριο των πανελληνίων πήγα και εκανα και την πρωτη δόση του εμβολίου. Τώρα αυτή τη στιγμή χρησιμοποιώ το ίντερνετ απο το τσιπακι. Να μας ζησει και ο Κούλης που θα μας δώσει το επίδομα με τα 150€. Αλλά έκανε ενα λάθος. Επρεπε να μας τα δώσει και να κάνουμε ο,τι θέλουμε. Εγώ ρε φίλε ήθελα να τα αξιοποιησω σε αγορες στο shein.

Επίσης, δεν κλείσαμε ακόμα βδομάδα που τελειώσαμε και εχω τους καινούργιους κύκλους απ τις σειρές που έχασα ολη τη χρόνια, και εχω τελειώσει 6 βιβλια. Το εννοώ οτι τελείωσα 6 βιβλια. Δεν εχω κάποιο πρόβλημα ή κάτι τέτοιο.

Καλά, μάλλον το μόνο μου πρόβλημα είναι ότι δεν εχω ζωή ή έστω εναν γκομενο.

Και τωρα φτανω στο χαιλαιτ της βραδιας. ΚΛΕΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ.

Φευγουμε την επόμενη βδομάδα για Σάμο, χιχι.

Βέβαια, οι πληροφορίες μου μού λένε οτι τα αποτελέσματα θα βγουν πριν φύγουμε, οποτε μάλλον θα κάνω την σκηνή του τιτανικου νωρίτερα απ ο,τι υπολογιζα.

Νταξ, συμβαίνουν και αυτά.

Τέλος πάντων, αυτά συνέβησαν πανω κάτω στη ζωή μου αυτούς τους μήνες που απουσίαζα. Και επειδή παντα δε θελω να μιλάω μονο για τα δικά μου γιατί νιώθω οτι μονοπολω τη συζήτηση, πείτε μου τα δικά σας νέα. Θέλω να σας ακούσω αστεράκια μου.

Ελπίζω να παραμείνω ζωντανή.

Για να σας αποχαιρετισω, πάρτε και λίγο måneskin γιατί φυσικά δε θα μπορουσα να κλείσω χωρίς να αναφέρω το γεγονος της χρονιάς.