Verdwaald

School

"Hey, emo. Wat hoorde ik van Mackenzie? Ben je vanmorgen helemaal alleen, zonder vrienden naar de metro gelopen? Had ons even gebeld, dan hadden we je gezelschap kunnen houden." Tessa duwde Ruby tegen de muur aan. Tessa was de beste vriendin van Mackenzie.

“Heb je nog wat gegeten? Je ziet er zo mager uit, emo.” Mackenzie en Tessa kwamen niet meer bij van het lachen. “Kom op Ruby, negeer ze. Nog even en dan ben je van deze shit af.” zei Ruby zacht in zichzelf. Volgens Ruby wisten Mackenzie en Tessa haar naam niet eens, omdat ze haar altijd emo, magere emo of goth noemde. Soms ook magere emo, want tja... Waarom ook niet?

Ruby liep naar de les toe. Haar schouder deed pijn. Tessa duwde haar ook niet normaal hard tegen de muur aan. Ruby had Nederlands. Ze ging aan een tafeltje van twee zitten. Helemaal vooraan. Tot haar verbazing ging er iemand naast haar zitten. Het was Dion. Hij zat altijd vooraan en zijn andere vrienden zaten in een andere klas.

“Hoi” het was Dion, hij was zo ongeveer de enige die met Ruby 'durfde' te spreken. “Hey” zei Ruby terug.

Toen de les net begonnen was kreeg iedereen cijfers van de vorige repetitie terug. Ruby stond al niet zo goed voor Nederlands, maar nu helemaal niet meer.

“EEN DRIE?” dacht Ruby,“DAT KAN NIET DEZE TOETS GING ZO GOED!! IK HAD MINSTENS EEN 6 VERWACHT!!!”

“Wat heb je?” vraagt Dion.

“Een fucking drie.” antwoord Ruby, “Wat heb jij?”

“Een 8,6.” zegt Dion trots.

Ruby lacht naar Dion. Eindelijk iemand die tegen me praat, dacht Ruby.

Mevrouw de Jong, de Nederlands docente, kwam naar Ruby toe. “Zeg Ruby, ik heb hier twee toetsen met beiden jouw naam er op.” Ruby keek haar niet begrijpend aan. “Mevrouw, ik snap hier niks van ik heb maar één toets gemaakt.”

“Ja, ik snap er ook niets van. Kijk voor deze toets die ik hier heb, zou je een beter cijfer hebben, een 6,8.” Mevrouw de Jong keek verward naar de twee toetsen, “De toetsen zijn wel allebij in een ander handschrift geschreven. Herken jij jouw handschrift in een van deze twee toetsen?” vroeg mevrouw de Jong.

“Ja, die 6,8 dat is mijn handschrift mevrouw.” zei Ruby opgelucht.
“Nou, dan is dat jouw toets, toch? Probleem opgelost.” Mevrouw de Jong liep weg.

Dion keek Ruby raar aan “Twee toetsen?”

“Tja, ik denk dat ik weet wie hier achter zit.” Ruby keek naar Tessa en Mackenzie die haar vuil aankeken. “Jup, das duidelijk.” dacht Ruby.

Zodra Nederlands voorbij is vraagt Dion of Ruby bij hem komt zitten in de pauze. “Waarom niet.” antwoord Ruby.

In de pauze vertelt Ruby Dion over dat ze altijd alleen zit, over Mackenzie en Tessa, over thuis en bijna over haar plan. Ze verteld het toch maar niet. Dadelijk gaat Dion met haar mee en dat wilt ze niet. Dit moest ze alleen doen. Haar plan moet geheim blijven. Niemand kan haar stoppen! Ze zal weglopen en voor altijd wegblijven. Niemand zou haar ooit nog terug vinden. Niemand! Waar ze heen zou gaan wist ze nog niet, maar een ding wist ze zeker...Ver weg van hier!