Beil Vida Hutton (Completed)

11

CHAPTER ELEVEN

Heto na naman ako. Sumisilip ako sa pintuan ng room ni Ford na katapat ng kuwarto ko. May eco-bag na nakasabit sa pintuan niya at ang laman niyon ay baon. I cooked him his favourite food niya na adobo with some vegetables.

Naiinip ako kakatayo rito pero hindi ako susuko hangga't hindi niya iyon kinukuha. Mabilis akong tumakbo papunta sa door niya at kinatok iyon saka dali-daling tumakbo sa loob ng room ko, tulad ng dati ay nakatingin lang ako sa peephole.

Nahigit ko ang hininga ko dahil bumukas iyong pintuan at iniluwa doon si Ford. Luminga-linga siya sa labas ng room niya at akmang isasara ang pinto nang makita niya ang eco-bag. Tumingin sa banda ko ng saglit habang nakakunot-noo, gwapo parin siya kahit na nakakunot-noo.

"Yasss!" I jumped with glee.

Kilig na kilig ako.

I opened my room's door again before going outside. I suddenly want to eat an orange, matagal-tagal narin mula noong kumain ako ng orange. Last year ata.

Buti nalang nong sumilip ako sa pinto ni Ford ay close iyon kaya free akong maglakad.

I am wearing hoodie, facemask, denim short shorts, socks, and slippers. They're all pink. This past few days I noticed that I want to wear pink. Pero okay na rin iyon sa akin, kahit anong kulay ang isuot ko basta meron akong suot.

I am humming while walking through the hallway. Pero natahimik ako nang biglang bumukas ang elevator at naroon ang dalawang lalaki, they're foreigner.

Akma akong papasok sa loob nang nakangisi ang isa sa akin, nakakakilabot na ngisi habang ang isa naman ay kung makatingin, para na akong hinuhubaran.

Umatras ako. "Oh. Lady. Come on, you're so beautiful." Binasa niya pa ang lips niya. "I like your skin, your legs, they were soft. Hmnn!"

Kinikilabutan ako kaya ang tanging inisip ko ay tumakbo.

One...two...three... Tumakbo ako pabalik sa room ko.

"Hey! Wait! Wait for us! We'll enjoy you! Ahahaha!"

May tumulong luha sa mga mata ko. Hindi naman ganito ang gusto kong mangyari eh. Pumunta ako rito para kay Ford.

"Tulong! Tulungan niyo ako! Tulong! Tulong!" I keep on shouting. Sana marinig ni Ford. Akma akong kakatok sa pinto niya nang nasa tabi ko na ang dalawa.

"Help!"

"Oh." Ngumisi ang dalawa. Even if you're shouting, no one will help you."

"Someone can help me and that is FOrd!"

"Ford? Oh? Nice name huh? But he can't help you because we already have you. Now!"

"Ahhh!" Sigaw ko nang hinatak ng isa ang buhok ko.

Inalis nila ang mask ko. "Beautiful!"

"Ford! Tulong!" I kept on shouting!

"Aray!" Dumapo iyong palad niya sa pisngi ko. Napapikit ako dahil malapit iyong mukha niya sa mukha ko. Nandidiri ako. "No!"

Nakapikit lang ako hanggang sa naririnig kong parang may nagsusuntukan. Iminulat ko ang mga mata ko at kasabay niyon ay ang pagbuga ko ng hangin.

"I hate rapers!" Ford shouted before punching them. I on the other hand was praying that he can fight them. But nothing's impossible for Ford.

Maya-maya'y dumating ang securities na dalawa saka yumuko kay sir. "We're sorry about this sir."

"Good. Now. I don't want this to happen again. If you want to keep your job then work harder. Put them in jail and don't forget to send them the evidence."