PANACEA (n. a cure for all ills)

Prologue

*insert belle mariano's voice*

Sa mundong puno ng walang kasiguraduhan..

Magagawa mo pa bang magtiwala?

Magagawa mo pa bang magmahal?

Isa ka ba sa mga taong nawawalan na ng pag-asa sa buhay? 

Isa ka ba sa mga taong ayaw na magmahal dahil ayaw ng masaktan ulit?

Pero paano mo matatagpuan yung taong nakatadhana sa 'yo kung ngayon pa lang ay sumusuko ka na?

Sabi nga nila.. 

Parte raw ng pagmamahal ang masaktan..

Pero bakit? Bakit kailangan pa masaktan?

Diba kung mahal mo ang isang tao, diba dapat gagawin mo ang lahat para huwag siyang masaktan?

Sabi ko sa sarili ko hindi na ako ulit magmamahal..

Sabi ko hindi na ako magpapakatanga ulit para lang sa pag-ibig na 'yan..

Sabi ko sarili ko muna yung mamahalin ko..

Pero kinain ko lang lahat ng sinabi ko nung dumating siya sa buhay ko..

Sabi nila..

"The best kind of love is with the most unexpected person at the most unexpected time"

Nung dumating siya..

Pinaniwala niya ako na ayos lang na sumugal ulit..

Pero tama ba na sumugal ako ulit?

___________________________________________________________

___________________________________________________________

___________________________________________________________

DISCLAIMER:

This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

© All Rights Reserved. letskeepitlowkey. 2021