(Harry's POV)
Ειμαι τοσο βλακας! Τι πηγα και εκανα; Πως μπορεσα να τη φιλησω; Ειναι απο τα ατομα που αντιπαθω περισσοτερο. Δεν ξερω πως μου βγηκε εκεινη τη στιγμη..Δεν το σκεφτηκα καθολου, απλα το εκανα. Απο την αρχη, δεν επρεπε να τις βαλω μεσα στο αυτοκινητο. Τιποτα δεν θα ειχε συμβει και ολα θα ηταν οπως πριν.
Παραλιγο να το ξεχασω με τη βλακεια μου. Η Hannah γιατι ηταν ετσι; Πρωτη φορα βλεπω αυτη την γλυκια κοπελα να ειναι σε αυτην την κατασταση. Πρεπει να μάθω ποιο ειναι ακριβώς το μυστικο που κραταω. Η Alisson ειναι αναγκασμενη να μου πει. Πρεπει να της μιλησω..
(Τελος Harry's POV)
*Το ιδιο απογευμα*
(Alisson's POV)
"Han;" Καμια απαντηση όμως. "Han, κοιμασαι ακομα;"
Αφου δεν ακούστηκε τιποτα, επρεπε να μπω μεσα να τη δω. Για καλή μου τυχη, οι γονείς και η αδερφή μου ελειπαν. Μου ειχαν αφησει μήνυμα οτι θα πηγαιναν στη θεια μου για το υπολοιπο Σαββατοκυριακο. Ετσι δεν θα χρειαζοταν να πω ψεματα για τη Hannah. Ανοιξα την πορτα και την βρηκα κουλουριασμενη διπλα στο παραθυρο να κλαιει βουβα.
Την πλησιασα και την αγγιξα στον ωμο της απαλα.
"Μην κλαις γλυκια μου ολα θα πανε καλα." Προσπαθησα να την καθησυχασω.
"Τιποτα δεν θα παει καλα. Οχι μετα απο αυτο. Μου καταστραφηκε η ζωη μεσα σε μια νυχτα." Ειπε και το βλέμμα της ηταν κολλημενο εξω στον δρομο, στα παιδια που επαιζαν κατω απο τον Κυριακατικο ηλιο.
Την αγκαλιασα μη ξεροντας τι να πω, οταν ξαφνικα μας διεκοψε το κουδούνι. Αποκλειεται να είχαν γυρισει οι γονείς μου αλλα και να ηταν εχουν κλειδιά. Α, ειναι η Maxi. Ηρθε επιτελους.
"Πρεπει να ειναι η Maxi, θελεις να παμε μαζι κατω ή να τη φερω εδω;"
"Παμε κατω, δεν μπορω αλλο κλεισμενη εδω."
"Ωραια, ελα."
Κατεβηκαμε τη σκαλα, της εδειξα που να κατσει και κατευθυνθηκα προς την πορτα. Δεν ηταν η Maxi.
Ηταν ο Harry.
"Τι στον διαολο κανεις εσυ εδω παλι;"
Μου βγηκε τοσο αυθορμητο. Δεν μπορουσα να κρατηθω μετα απο το χθεσινο.
"Να περασω;" Ειπε εκεινος χαμογελωντας.
"Πως τολμας να ερχεσαι εδω; Και ακομα περισσοτερο να ζητας να περασεις μεσα;"
