(Harry's POV)
Γιατι τοσο μισος πια; Τι της εχω κανει; Ενταξει,καταλαβαινω οτι της μιλησα λιγο αποτομα στο σχολειο,αλλα δεν ειμαι ετσι. Ηθελα να της τι αποδειξω. Μονο που το μισος της την ειχε κυριευσει. Ηταν μονη της στη μεση του πουθενα δεν ηξερε που πηγαινει ή που βρισκεται. Επρεπε κατι να κανω,να μην την αφησω εδω. Αφου λοιπον δεν μπορουσε να το καταλαβει με τα λογια,τοσο εγωϊστρια ηταν, επρεπε να κανω κατι αλλο για να τη βαλω μεσα στο αυτοκινητο. Ετρεξα πισω της και της επιασα δυνατα το χερι. Αρχισε να φωναζει,αλλα ηταν πολυ αποτελεσματικο.
(Τελος Harry's POV)
"Αφησε με τωρα" ουρλιαζε η Alisson,αλλα ηταν πλεον αργα αφου ο Harry την ειχε πιασει τοσο σφιχτα που νομιζε οτι θα της κοβοταν η κυκλοφορια του αιματος.
"Οχι,λυπαμαι που στο λεω αλλα θα σε αφησω μονο οταν φτασουμε στο αυτοκινητο μου." Της απαντησε ψυχραιμος χωρις να δινει σημασια στις φωνες και τα ουρλιαχτα της.
"Δεν θελω να παω πουθενα μαζι σου,προτιμω να μεινω εδω μονη μου. Αφησε με γαμωτο σου. Τι δεν καταλαβαινεις;"
"Ο,τι και να πεις δεν θα μου αλλαξει γνωμη. Σταματα να φωναζεις τωρα. Μου εχεις παρει τα αυτια. Φτανουμε στο αυτοκινητο."
"Οχι,οχι. Δεν θελω να παω πουθενα μαζι σου. Τελειωνε ασε με." Συνεχιζε η Alisson να του φωναζει καθως την κλειδωνε στο αυτοκινητο ωστε να.μην μπορεσει να το σκασει.
"Οριστε,σωα και αβλαβης. Τωρα για πες,που ακριβως μενεις;"
"Δεν προκειται να σου πω τιποτα. Θελω να με αφησεις να φυγω τωρα."
"Θα μου πεις ή θα το βρω μονος μου;"
Σιωπη,ουτε ιχνος φωνης.
"Μαλιστα,καταλαβα."
Τοτε της πηρε την τσαντα και οσο εκεινη μουρμουρουσε εκεινος καταφερε να βρει που μενει η κοπελα. Οταν επιτελους το αυτοκινητο ξεκινησε, η Alisson συνειδητοποιησε τι ακριβως ειχε γινει.
Της ειχε ψαξει την τσαντα.
"Τι ακριβως εκανες μολις πριν λιγο;" Τον ρωτησε με θυμωμενο υφος.
"Τι εκανα;"
"Αυτο ακριβως σε ρωτησα. Εψαξες την τσαντα μου;"
"Εμ,ναι. Για να βρω τη διευθυνση του σπιτιου σου."
"Τι εκανες λεει; Πως τολμησες να ακουμπησεις τα πραγματα μου; Ποιος σου δινει αυτο το δικαιωμα; Πες μου τωρα. Δεν μπορεις να ψαχνεις τα πραγματα καποιου ειδικα αμα δεν στο επιτρεπει. Και εσυ τι εκανες; Ανετος και χαλαρος απλα την ανοιξες και πηρες αυτο που ηθελες. Ουτε τους γονεις μου δεν αφηνω να σκαλιζουν τα πραγματα μου. Εσυ ποιος νομιζεις οτι εισαι και το εκανες;"
Πριν προλαβει να τελειωσει την προταση της,το αυτοκινητο σταματησε. Δεν μπορουσε να καταλαβει γιατι.
"Γαμωτο σου,Alisson. Γιατι εισαι τοσο κακομαθημενη; Και αχαριστη; Ηθελα να σε παω σπιτι σου. Να μη σε αφησω στη μεση του πουθενα μονη και ενω σκοτεινιαζει. Και εσυ τι κανεις; Αντι να με ευχαριστεις που δεν σε παρατησα εκει, μουρμουρας,γκρινιαζεις,φωναζεις. Ελεος. Εσυ ποια νομιζεις οτι εισαι δηλαδη; Δεν μπορουν ολοι να κανουν αυτο που θελεις. Λυπαμαι πριγκιπισσα, αλλα πρεπει να ξυπνησεις επιτελους. Εισαι στον πραγματικο κοσμο, δεν μπορεις να συμπεριφερεσαι στους αλλους σαν σκουπιδια. Πρεπει να το καταλαβεις αυτο."
Ο Harry ξαναβαλε μπρος τη μηχανη, και η Alisson ειχε παθει σωματικο και ψυχικο σοκ. Ειχε ακουσει τοσα πολλα απο ενα ατομο. Τοσες λεξεις που την ειχαν κανει να μην μπορει ουτε καν να αναπνευσει. Μετα απο πεντε λεπτα μπορεσε επιτελους να ανασανει φυσιολογικα. Ειχε κολλησει το κεφαλι της στο παραθυρο. Ηταν αμιλητη,δεν τολμουσε να βγαλει αχνα. Τα ματια της ηταν ορθανοιχτα και κοιταζαν χαμενα εξω απο το τζαμι. Ο Harry ηταν προσηλωμενος στη διαδρομη. Δεν γυρισε ουτε μια φορα να κοιταξει την κοπελα.
Μετα απο αρκετη ωρα,το αυτοκινητο ξανασταματησε και αυτη τη φορα εξω απο το σπιτι της Alisson.
"Δεν ηξερα πιο πριν οτι μενεις εδω,ειμαστε και γειτονες. Εγω μενω εδω λιγο πιο κατω. Τελος παντων, φτασαμε. Εισαι ελευθερη να πας σπιτι σου."
Χωρις καμια κουβεντα,χωρις ουτε καν να τον κοιταξει, η Alisson κατεβηκε απο το αυτοκινητο με γοργο ρυθμο και ισα που δεν ετρεξε ως την πορτα του σπιτιου της.
"Καληνυχτα Alisson. Τα λεμε αυριο."
Της φωναξε ο Harry πριν απομακρυνθει. Δεν απαντησε, αλλα μπηκε γρηγορα σπιτι της ακομα σοκαρισμενη. Αντικρισε την οικογενεια της εκει. Στο σαλονι και οι τρεις μαζι εβλεπαν την αγαπημενη τους ταινια. Η μικρη Kate ετρεξε να αγκαλιασει την Alisson αλλα χωρις καμια ανταποκριση απο τη μεγαλη της αδερφη.
"Πως πηγε η πρωτη μερα στο σχολειο,γλυκια μου;" Ρωτησε χαρουμενα η μητερα της.
"Υπεροχα μαμα. Ολα ηταν πολυ ωραια. Και τα παιδια και οι καθηγητες. Τωρα με συγχωρειτε ειμαι πολυ κουρασμενη παω να κα ω ενα μπανιο και μετα κατευθειαν για υπνο."
"Καληνυχτα,αγαπη μου." Ειπε ο πατερας της.
Ανεβηκε τις σκαλες σχεδον τρεχοντας. Εκανε ενα ντουζ και μετα ετρεξε στο δωματιο της και εκλεισε την πορτα πισω της, κλειδωνοντας στο τελος.
Εβαλε τις πουπουλενιες πυτζαμες της, πηρε την λουλουδατη κουβερτα της και εκατσε διπλα στο παραθυρο χαζευοντας τα αμετρητα αστερια που ειχε ο ουρανοα εκεινο το βραδυ.
Τις σκεψεις της ειχε πλημμυρισει η εντονη συζητηση με τον Harry. Ο τροπος που της μιλησε. Τα λογια πιυ ξεστομησε. Ολα. Συνεχως στριφογυριζαν στο μυαλο της και δεν την αφηναν σε ησυχια. Μετα απο αρκετη ωρα, βυθιστηκε σε εναν ηρεμο και βαθυ υπνο..
