the depressed girl

Geesten

Opeen zie ik een schim!

Een schim met een aureool (een gouden kringetje boven het hoofd van engelen ) 

De schim staat in het donkere hoekje van mijn kamer.

de schim loopt langzaam naar me toe en ik zie dat het een engel is... 

Maar ik weet nog nie precies wie, totdat het dichter komt en dan zie ik het.

Het is mijn overleden oma die gestorven is aan leukemie.

"Dag kleinkindje van me" zei ze 

"Meme ben jij dat?" vraag ik geschrokken

Het valt me op dat ik wel schik heb maar eingenlijk is dat niet nodig, want vroeger zag ik ook mijn opa. 

Maar toch blijft dat eng.

Ze vertelt me dingen die ik vroeger niet wist, voor haar dood dan toch.

Toen ze doodging in het ziekenhuis aan kanker.. of om precies te zijn.. 'Leukemie' 

Toen zag ik haar geest uit haar sterke lichaam kruipen.. En nu kan ik praten met haar.. 

Ik mis haar zo hard en niemand begrijpt me behalve 1 meisje... Caro

Alleen zij begrijpt me.

Zelfs mijn mama gelooft me niet!

En mijn papa al zeker niet.

nujha... dat denk ik dan toch, ik heb het hem nooit kunnen zeggen want hij wou me nooit meer zien omdat ik een meisje was en geen jongen.. 

Vroeger zei ik alles tegen mijn lieve oma! 

Maar sindsdien ze weg is kan dat niet meer..

Nu heb ik alleen nog mijn psycholoog en mijn engeltje "Caro".

Mijn oma zei vaak tegen mij: " Ik hou je geheimen voor mij alleen tot ik doodga" 

En ja dat heeft ze gedaan, ze heeft vaak gehuilt omdat ik dingen zei van school en zo,.. 

Ze gaf erg veel om mij.. 

En nu praat ik snachts tegen haar over wat er nu weer was gebeurt op die stomme school.. 

Maar deze nacht was anders..

Mijn oma kwam niet.. 

Ik miste haar dan verschrikkelijk en begon hard te wenen.. 

En ging harder en harder wenen.. 

Tot het moment kwam dat mijn blauwe ogen sloten en ik geen adem meer kreeg en ik vlak met mijn hoofd op de harde grond viel!

Het werdt zwart voor mijn ogen en sindsdien weet ik niets meer van die erge avond!