Karaktersiz Muhbir

Özel Bö-

Okurlar: Yeter amnskm

"Zümra-" sözümü kesen güzeller güzeli sevgilim ağzıma yaptığı sarmayı sokmuştu. İtiraz etmeden çiğneyip yuttum. 

"Nasıl olmuş?" dedi merakla.

"Öncekinden daha iyi." dediğimde sertçe omzuma vurdu. Tepkisine gülerken ince belini kavrayıp kucağıma çektim.

Kucağıma yerleşen esmer bedenle yutkunup dudaklarımızı birleştirdiğimde kısaca karşılık verip geri çekilmişti.

"Ya Zümra... Bir şey sorucam ama kızma." dediğimde dikkatle bana baktı. Tamam şimdi soracağım şey yüzünden bir uzvum eksilebilir,gelecek saldırıda birçok kayıp yaşayabilirdim.

Zümra beni tırmalayabilirdi kısaca.

"Şu sırtındaki dövme." deyip sustum. Kararsızdım.

"Ee?"

"Şu popişin." deyip sırtındaki elimi kalçasına indirdim.

"Tek tek söyleme Çağlar."

"Hanibanadedinyaharitayıgörmekistiyrosangötümüalmanlazım." nefessiz ve hızlı söylediğim şeyleri nasıl anladığını bilmiyordum ama anlamış ve kafasını sallamıştı.

"Hahişteinşallahbuteklifisadecebanayapmışsındır." korkuyla çekilip yutkunduğumda gelecek darbeyi bekledim.

"Ne diyorsun amına koyayım?!" deyip ayağa kalktı.

"Aşkım vallaha-"

"Gerizekalı kaç yıl olmuş yeni mi sormak geldi aklına?" dedi sakince. Başımı salladığımda gülümsedi. İçimdeki korku büyürken sustum.

"Bugün koltukta yatacaksın bebeğim,yemekte yok." deyip odadan ayrıldığında sik gibi ortada kalmıştım.

Sormamalıydım ama merak etmiştim. Gerizekalıydım bence.

(Sencesi yok,direkt öylesin malmalmal)

Ayağa kalkıp odamıza ilerledim. Kapalı kapının kulpunu indirmeye çalıştığımda kilitli olan kapı haliyle açılmamıştı.

Kapıyı tıklatıp,

"Zümra özür dilerim. Saçma sapan bir soruydu. Umrumda da değil benden öncekiler." dedim. Derin bir nefes alıp tekrar seslendim.

"Çağlar git ve dediğin şeyi düşün." kapalı kapıdan dolayı boğuk gelen sesi kırgın çıkmıştı.

Tüm huzuru sikmiştim.

"Bebeğim özür dilerim."

"Çağlar gider misin?" dediğinde kapıya yaslanıp yere çöktüm. Gitmeyecektim tabii ki de.

"Zümra bunu bu zamana kadar hiç düşünmedim. Sadece anlık olarak aklıma geldi o kadar. Seni seviyorum ve umrumda değil yemin ederim." bana küsme ihtimali kalbimi sıkıştırmıştı.

Sessiz kalmaya devam ettiğinde onunu ilk görüşüm aklıma geldi.

"Seni ilk kez Ali'nin getirdiği dosyada görmüştüm. Fotoğrafların uzaktan çekilmişti ama yine de çok güzeldin. Aklımın kuytu köşelerinde bu kadar güzel olan birisinin nasıl kötü biri olabileceği dolanıp duruyordu." bir süre sustum.

"Seninle tanımaya başladığımda anladım zaten işin aslını." ellerimi birleştirdim.

"Kötü insanlara karşı olan tutumun,durumu kötü olan insanlara yardım etmen... Sen sadece kendi doğrunu ve kendi adaletini yaşayan biriydin. Hâlâ öylesin,zaman senden hiçbir şey almadı. Hâlâ mükemmel bir karaktere sahipsin. Sevgin bitmek bilmiyor,çocukları sevmemene rağmen ağlayan bir çocuk gördüğünde için yanıyor. Yaşlıları sevmemene rağmen elinden geldiğince yardım ediyorsun."  Duraksayıp dizimi kendime çektim.

"Beni seviyorsun..."

Bu ağırdı. Bu hem onun hem de benim için çok ağırdı. Gerçekler beni mahvediyordu.

"Ben senin aksine kötü biriyim Zümra'm. Sevmeyi bilmem,sevilmeyi bilmem. Kimse için bir şeyler yapmaya çalışmam. Çocukları severim ama asla onlara yardım etmem. Kimse umrumda olmaz. Gözümün önünde birisi öldürülse hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam ederim. Ellerim kanlar içerisinde,boğazıma kadar pisliğe batmış bir adamım ben. Daha doğrusu eski benliğim öyleydi."

"Zümra sen bana baharı getirdin. İçimdeki ölüyü dirilttin. Sevmeyi de sevilmeyi de senden öğrendim ben. Ellerimi tuttun,nazikçe temizledin bütün kiri. Kalbimi iyileştirdin. Güzel yüzün,tenin değil olayım. İçini seviyorum ben. Kalbini..Ruhunu."

Her şeyini.

"Bazen aptal olabiliyorum. Saçma şeylerle aramız bozuluyor olabilirim ama ölsem seni sevmeyi bırakamam. Özür dilerim güzelim,seni üzmekten nefret ediyorum."

Sonra dakikalar geçti. İlerleyen saniyeler burnumun direğini sızlatırken kapıdan gelen tıkırtılar ve açılmasıyla boynuma dolanan kollar kalbimin ritmini değiştirdi.

Burnuma gelen kokusuyla hızla arkaya dönerek sıkıca sarıldım.

"Seni seviyorum." dedim defalarca. Fısıltılarım karanlık koridorun duvarlarında yankılanırken Zümra sessiz kaldı.

"Gönlümü almadan seni affetmem." dediğinde gülümsedim. Boynunu öpüp,

"Affettireceğim." dedim.

**
slm slm

Ya bi sktr git dediğinizi duyar gibiyim ama bunları yazmayı çok seviorm mlsf