Hapis (+18)

2. Bölüm - Ayça

İyi okumalar

**********

"Senin yüzünden Gökçe o adamın elinde acı çekiyor Ayça. Bu kadar oyun yeter. İstanbul'a döneceksin"

"Ondan bir kere kurtuldum. Bir daha kendimi riske atacak değilim"

Koray, kızı omuzlarından tutarak duvara yapıştırdı. Kız acıyla inledi.

"Bırak beni canımı acıtıyorsun"

"Daha hiçbir şey yapmadım Ayça. Eğer İstanbul'a dönmezsen o zaman gerçekten canın yanacak"

"Biliyor musun Koray? İstediğini yapabilirsin. Barlas'ın yanına gideceğime işkenceyi tercih ederim. Çünkü ne kadar uğraşırsan uğraş, o ruh hastasının canımı yaktığı kadar yakamazsın!"

Koray, Ayça'dan uzaklaştı. Sinirine hakim olamayıp duvara yumruk attı. Defalarca yumruklamaya devam etti. Ayça korkuyla ona baktı. Yaklaşıp onu durdurmak istedi.

"Yaklaşma!"

Koray elini hissetmeyene kadar vurdu. En son sırtını duvara yaslayarak yere çöktü.

"Bana yardım etmelisin Ayça. Barlas her gün Gökçe'ye ilaç veriyor. Ve ona dokunuyor. Onun canını yakıyor. Lütfen yardım et..."

Ayça karşısına oturdu.

"Yapamam Koray..."

"6 yıl önce onu bırakıp benimle sevgili olduğunu sandığı ve senin sözde cenazenin sebebinin ben olduğumu düşündüğü için Gökçe'yi kaçırdı. Ben seni öpmedim bile Ayça. Bu sadece kısa bir oyun olmalıydı. Barlas ise yıllar geçse de hiçbir şey unutmadı. Acısını ise Gökçe'den çıkarıyor. Gökçe'nin ne kadar acı çektiğini biliyorsun, neden yardım etmiyorsun? Neden Ayça? Neden?"

"Gökçe'nin yerine benim geçmemi istiyorsun. Bunu nasıl kabul edebilirim Koray?"

Koray yalvarırcasına ona baktı.

"Seni onun eline vermeyeceğim Ayça. Seni koruyabilirim ama öncelikle Barlas'ın deliğinden çıkması lazım"

**********

Gökçe vücudundaki ağrıyla uyandı. Yatakta dikleşmek istedi. Vücudunun çıplak olduğunu fark ettiğinde vazgeçip battaniyeye sarıldı. Neler olduğunu hatırlamaya başladığında kafasında anılar sahne sahne akmaya başladı. Dün geceyi unutmak istercesine başını salladı. Kafasındaki sahneler çıldırmasına neden olacak cinstendi. Yine aynı şeyler olmuştu, oluyordu. Her gece verdiği şey yüzünden kendini kaybediyordu. Artık geçmişteki anıları bile silinmeye başlamıştı.

Odanın kapısı açıldığında içeri Barlas girdi. Gökçe kendini tamamen sararak ondan uzaklaşmak istedi. Barlas, Gökçe'nin üzerine çıktı.

"Yapma Barlas... Yapma... Yalvarırım... Lütfen..."

Sesi güçsüz ve umutsuzcaydı. Barlas her zaman ki gibi umursamadı. Kulağına eğildi.

"Dün geceyi hatırlıyorsun değil mi?"

Gökçe'nin bütün vücudu titriyordu. Gözlerini kapattı. Gözlerinden yaşlar akarken kendini saklayamayacak kadar güçsüzdü.

"Lütfen... Lütfen... Artık yapma..."

Battaniyenin üzerinden elini vücuduna sürtmeye başladı.

"Dün zevkten inliyordun Gökçe. Benim altımda inliyordun. Adımı defalarca sayıklayarak daha fazlasını isteyerek inliyordun..."

"Verdiğin ilaç yüzünden olduğunu biliyorsun. Geçmişimi bile unutmaya başladım Barlas yapma artık dur... Her gün bilinçsizce yaptığım anlar kafamda canlanıyor. Dayanamıyorum... Lütfen..."