JUST FRIENDS 🤷 [ COMPLETED ]

5th Chapter ✌️

🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

Time Passed ...

හරි ඉක්මනට දවස්, මාස ගෙවිලා ගියා...ස්කූල් Graduation එකත් ලගයි..මින්හා උඩින්ම කොලේජ් එකට තේරෙද්දී මං යන්තම් ගැටගහන් දෙවනි වටෙන් කොලේජ් එකට තේරුනා..😪 ..... මං මින්හා එක්ක රණ්ඩු වුනාට පස්සේ එයා එක්ක කතා කෙලේම නැති තරම්.. මින්හාත් මට වැඩිය මූණ දුන්නේ නැහෑ.. මං වැරැද්දක් කලා . ඒත් ඊටත් වඩා කවදාවත් නැතුව මින්හා මාත් එක්ක කියවන් ආවා.. ඒ අරූ නිසානම් ඇයි මං මින්හාගේ ජීවිතේට වදයක් වෙන්නේ...මින්හා ජන්ග්කුක් එක්ක ඉන්න එක මට ඉරිසීයාවක් වගේ දැනුනත් ඒක මින්හාගේ කැමැත්ත.. ඒත් මේ හැගීම මොකද්ද කියන්න මටවත් තේරෙන් නෑ.. මින්හා මට මූන නොදි ඉන්න නිසාම මාත් එයාට කරදර නොකර මගෙ වැඩක් කරන් හිටියා.. එයා මහන්සි වෙනවා.. ඉගෙන ගන්නවා...ඒත් මං.. මං මොකද්ද මේ කරන්නේ ...කෙල්ලෝ එක්ක තැන තැන .. ශිට්.. මටම මේ ජීවිතේ එපා වෙනවා...ඇත්තටම මට මෙහෙම වුනේ ඇයි... ඇයි මං මෙහෙම ජීවිතයක් ගෙවන්නේ.. මං මෙහෙම ඉදලා හරියනවද?.. කවදා හරි මින්හා එයාගේ ජීවිතේ හොයන් ගියාම මං තනි වෙනවා නේද.. එතකොට මං මොකද කරන්නේ.. මං හැම වෙලේම හිතුවේ ජීවිතේ විදින්න විතරයි... ඒත් දැන් මට එකේ බරපතල කම තේරෙනවා .. මං මගේ ගමන යන්න ඕනේ.. ඔක්කොටම කලින් මම අනාතයෙක් වුනේ ඇයි කියලා හොයා ගන්න ඕනේ... මින්හාගේ ඔම්මා , අප්පා එයා පොඩි කාලෙදිම නැති වෙලා තියෙන්නේ ඇක්සිඩන්ට් එකකින්.. පස්සේ එයාගේ හල්මොනී එක්ක ජීවත් වෙලා එයාත් මින්හාව දාලා ගියම මින්හා මං හිටිය ළමා නිවාසෙට ආවා. එතකොට අපිට වයස අවුරුදු 6ක් වගේ.. මින්හා පොඩි කාලේ හරි බයයි.. කා එක්කවත් කතා කරන් නෑ.. පැත්තකට වෙලා ඉන්නවා.. ඒ නිසාම ළමා නිවාසේ ළමයි එයාට කරදර කරනවා.. මං ඉතින් පොඩි කාලේ ඉදන්ම චණ්ඩියා නිසා ගේමට බැහැලා කෙල්ලව බේර ගත්තට පස්සේ ඉදන් මින්හා මට ඇලිලමයි ඉදියේ.. 🙂 පව්.. ඒත් ලොකු වෙද්දිනම් මින්හා මටවත් බය වුනේ නෑ.. මාව බය කරන් තියා ගත්තා මිසක්.. කොල්ලෙක් වෙලත් මං මින්හා එක්කම ඉදියේ මින්හාව ආරක්ෂා කරන්න ඕනේ කියලා මට හිතුන නිසයි.. ඒත් එදා වුන දේ මගෙ හිත ගොඩක් පෑරුවා .. ඒ නිසාම මං මං වෙනුවෙන් දෙයක් කරන්න හිතුවා.. පොඩි කාලේ ඉදන් මට තිබුන එකම අරමුන මගේ පවුලේ අය හොයා ගන්න එක්ක. ඒත් කෙල්ලෝ එක්ක කාලේ කන්න ගත්තට පස්සේ ඒක මගෙන් මගඇරුනා.. දැන් ආයෙත් කාලේ හරි ඒ දේවල් හොයා ගන්න....