“Sanat ya da edebiyat, bir nevi gerçeğin yorumlanarak anlatılmasıdır.” ifadesinden hareketle şiirde de gerçeğin değiştiğini söyleyebiliriz. Şiirdeki gerçeklik, somut bir anlayışla sınırlı değildir. Bu gerçeklik, insanın sadece yaşadıklarıyla değil; sezgileri, tasarıları ve izlenimleriyle de ilgilidir.
Şair, şiirinin her okuyanda farklı duygular uyandırmasını amaçlar. Bu nedenle kelimelere yeni anlamlar yükler. Bu anlamları okuyucu kendisi hisseder. Bu şekilde şiirde farklı bir gerçeklik ortaya çıkar.
ATBin gemle bağlanan yağız at şaha kalkıyorGittikçe yükselen başı Allah’a kalkıyorSon macerayı dinlememiş varsa anlatınZaptetmek isteyenler o mağrur, asil atınBeyhudedir her uzvuna bir halka bulsa daBoştur köpüklü ağzına gemler vurulsa daCoştukça böyle sel gibi bağrında hisleriBir gün başında kalmayacak seyisleriSon şanlı macerasını tarihe anlatınZincir içine bağlı duran kahraman atınGittikçe yükselen başı Allah’a kalkıyorAsrın baş eğdi sandığı at şaha kalkıyor(Faruk Nafiz Çamlıbel)
Faruk Nafiz Çamlıbel’in bu şiiri temsili istiarenin en ünlü örneklerinden biridir. Bu şiirde Türk ulusu “at”a; atın şahlanışı halkın düşmana başkaldırmasına; atın ağzına gem vurulmak istenmesi ulusal bağımsızlığın yok edilmeye çalışılmasına; seyis ise yurdu işgal eden düşmana benzetilmiştir. Şiirde betimlenen at, çeşitli yönlerden Türk ulusunu temsil etmiştir.
