GRADUATION》REVELATION,
"fudge!!!, I just can't believe that this is happening after all of shits we have done in this school HAHAHAHA". Sambit ni Calvin Clyde na siyang kinahalakhak naming magtotropa.
Si Calvin Clyde ang pinaka careless sa grupo namin. Wala siyang ibang ginawa kundi mang asar without even care kung nakakasakit na siya. Wala eh yun siya so ayun nasanay na lang kami sa kanya.
"HAHAHA, tarantado ka talaga". Malakas na halakhak ni Traise.
"Ikaw lang kaya 'tong lagi naming nadadatnan sa guidance office habang nag eexplain sa guidance councilor". Malakas na sabi ni Traise. Siya ang lider naming magtotropa. Siya kasi ang pinaka disiplinado sa aming lahat pero kahit na medj strict si Traise, We cannot say na hindi namin siya kavibes.
Nagsimula na ang graduation program. Isa-isa na kaming tinawag upang i-claim ang aming mga diploma at medalya. Ako ang naging Valedictorian na ikinatuwa naman ng mga kaibigan ko. Umakyat na ako at nakipagshake hands sa punong guro at isinabit sa akin ni tita ang aking mga medalya. It's just awkward kasi halos lahat ng mga estudyante at mga kaklase ko ay mga magulang ang kasama samantalang ako... tanging si tita Sherie lang na proud na proud naman sa akin. Anim na taon pa lamang kasi ako ng mawala sila mom and dad sa hindi ko malamang dahilan sa tuwing tatanungin ko kasi sila tito at tita iniiba lang nila ang usapan o kaya ay hindi pinapansin ang tanong ko.
Natapos na ang program. Napag pasyahan namin na i-enjoy na lang ang araw na ito kasama ang kaniya-kaniyang pamilya at bukas na lamang mag kita-kita sa dating tagpuan naming magkakaibigan. Natapos ang araw na ito na parang may kulang at bumabagabag sa akin. Dahil sa sobrang pagkabagot naalala ko na lang bigla ang album namin nila dad at kinuha ko ito sa kabinet ko. Isa-isa kong tinitignan ang mga litrato at bigla nalang may gumuhit na ngiti sa aking labi ng mapansin ko ang isang litrato nila mom and dad na sobrang sayang nagtititigan. Hindi ko man sila kasama sa paglaki at pag matured ko, alam ko sa sarili kong mahal at ginagabayan nila ako sa'n man ako mapunta. Nang matapos na ako sa pag muni-muni ibinalik ko na ang album sa kabinet ko at nag unat-unat muna bago napagdesisyonang lumabas na ng kwarto at bumaba dahil naamoy ko na ang adobong niluto ni tita sa kwarto ko. Habang bumababa ako sa staircase rinig ko ang tawanan nila tito Rhey at tita Sherie habang nakaupo na sa harap ng dining table. I'd always think na may kulang sa akin but it seems like I am too wrong. Nanjan sila tita na sobrang nagmamahal saken kahit wala sila mom and dad. I'd always thanking god for giving them to me. The only thing bothers me is where my parents are?! Are they still alive?! Why'd they left me at that young age?!. Those questions filling my head everytime that I was alone. Nililibang ko na lamang ang sarili ko upang hindi ko sila isipin dahil alam ko naman na wala akong magagawa.
Bumaba ako at lumapit sa kanila na may ngiti sa mga labi. Alam kong proud sila sa akin at ipagpapatuloy ko ang nasimulan ko na. Kumain kami at nagkuwentuhan but the serious conversation started...
"Tito, Saang school niyo po pala ako balak i-enroll?". Tanong ko kay tito Rhey na ikinatigil ng kanyang masayang pagkain.
Nagkatinginan silang dalawa na ipinagtaka ko naman dahil napansin ko ang pagyuko nila at mga pilit nilang ngiti. Hindi sila nakasagot agad kaya muli akong nagtanong.
"Doon rin po ba ako mag e-enroll sa school na papasukin din nila Traise?". Masaya kong tanong sa kanila ngunit lalo lang silang kumilos ng misteryoso na ikina kunot naman ng aking noo.
"Hijo, may sasabihin kami at ipapaliwanag sa iyo after natin kumain. For now, let's eat and celebrate for your achievement". Masigla ngunit may halong pilit na ngiti na tugon sa akin ni tita. Napangiti naman ako at ipinagpatuloy ang pagkain ko.
After namin kumain at magligpit, tinawag ako nila tito sa salas at pinaupo sa sofa habang si tita naman ay nasa tabi ko habang si tito ay palakad-lakad lang.
YOU ARE READING
•POISONOUS KILLERS TERRITORY ACADEMY• ( PKTA )
FanfictionGaya ng mga kasabihan ng mga ninuno at mga nakatatanda, WALANG SIKRETO ANG HINDI NABUBUNYAG at WALANG KAPALARAN ANG ATING MATATAKASAN. Sa panahon ngayon halos wala ng kabataan ang naniniwala sa mga kasabihan at pamahiin. Kadalasan hindi ito pinapans...