dandelions ❦ sakuatsu

seventh

bölüm yedi: kahkahalarla birlikte bir yemek dolusu tencere

ikilinin tanışmasının üstünden yaklaşık iki ay geçmişti. kendi aralarında bir rutin oluşturmuşlar ve bu rutini gerçekleştirirken kendi mutluluklarına bir şekilde erişmeyi başarabilmişlerdi.

tamamen şansın ve kaderin oyununa bağlı olan bu arladaşlıkları ilerleyen zamanla ve ikisinin sarfettikleri çabayla oldukça güçlenmişti.

"omi! yemeğe sana gelebilir miyim?"
kiyoomi karşı camın pervazına yaslanmış sarışına baktı yattığı yatağından. "ben yemek yapmadım daha!" bu camlar arası iletişimleri artık o kadar günlük bir hâl almıştı ki, bahçelerindeki hayvanlar bile eskiden korktukları bu bağrışmaları oldukça normal bir şekilde karşılıyordu.

atsumu yüzüne vuran akşam güneşiyle gözlerini kıstı. baharın esintisi biraz daha uzamış saçlarını okşarken düşündü. "o zaman buraya gel de birlikte hazırlayalım!" sakusa hoşuna giden fikirle yattığı yataktan kalkıp 'tamam' diye bağırdıktan sonra hızlıca merdivenleri indi. ayağına bir şey giyme ihtiyacı duymadan çimlerin üstünde yalın ayak koşup sarışının evine girmişti.

"hoşgeldin~"

kıvırcık saçlı, 'tsumu'nun gün be gün güzelleştiğine yemin edebilirdi. yüzündeki gülümseyişin her gün daha çok ısındığına, sesinin daha da şefkatli olduğuna, bütün varlığı ve yokluğuyla yemin ederdi kiyoomi.

sanki şu dünyada onun kadar mükemmeli yok gibiydi.

"hoşbuldum~" dedi diğerinin tonlamasını taklit ederek. diğer yandanda mutfak tezgahına yaklaşmış ve bir şeyler çıkartan bedeni izlemişti. "omi, izlemeye devam edecek misin yoksa yardım etmeyi planlıyor musun?"

kiyoomi kaşlarını çatıp iyice tezgaha yaslandı. "ah~ bilemiyorum, yeterince enerjim yok gibi..." atsumu, kıvırcık saçlının uğruna ölebileceği kahkahasıyla kulakarı doldururken uzun olana baktı. "enerjini dört saattir uyuyarak alamadıysan ben nasıl yardımcı olabilirim omi??"

kiyoomi, atsumu'yu seviyordu. bu artık bütün ruhuyla kabul ettiği bir şeydi. sarışının bu tavırları ise sadece kalbinin teklemesine sebep oluyordu.

"minik bi' enerji alışverişi yapabiliriz belki, bilmem? ayrıca sen resmen uykumun çetelesini tutuyorsun." atsumu gülüp elindeki malzemeleri masaya bırakmış ve kollarını hiç düşünmeden açmıştı. "tabi canım, odamdaki kara tahtada her gün kaç saat uyuduğun yazıyor."

bu sakusa'nın, gün içerisinde en çok sevdiği zamandı; atsumu'ya sarılma zamanı.

son birkaç haftadır edindikleri bu huy ikisinide resmen yeniliyordu.

sakusa, atsumu'nun hanımeli çiçeklerini andıran kokusunu çok seviyordu. bal akıtan çiçeklerdi hanımelleri, herkesin çocukken içindeki balı yediği o çiçek. onun dışında sarışının, onu her seferinde sıcacık bir şekilde karşılamasını da çok seviyordu. her seferinde sıkı sıkı, sımsıcak bir şekilde sarmalıyordu kıvırcık olanı.

kiyoomi diğerinin kolları arasına hiç düşünmeden girmiş, diğerine sımsıkı sarılmıştı.

bir süre bu sıcak birleşmenin tadını çıkardıklarında en sonunda ikisinin gövdesi birbirinden ayrıldı.

"pekala~ şimdi ne yapıyoruz bakalım?" sakusa, atsumu'ya doğru hafif eğilerek sordu soruyu. sarışın ise ani harekete karşılık hızlıca gözlerini kaçırıp dolaba yöneldi. "mmm... tavuklu salata mı yapsak acaba omi?"

sakusa kafasını salladığında atsumu dolaptan malzemeleri çıkarmış, sebzeleri doğraması için kıvırcık olana; tavukları da kendine almıştı.

"atsumu hanımeli gibi kokuyorsun, biliyor muydun?" sarışın olan ellerini yıkarken kafasını iki yana salladı. "küçükken teyzemin bahçesinde hanımeli vardı. her bahar ziyarete gittiğimizde osamu'yla gidip resmen bütün hepsinin balını emerdik. osamu bir kere zehirlenmişti hatta. bozuk olanları hep ona denk geliyordu."

sarışın olan hafif kıkırdamış sonrasında yüzündeki tebessüm biraz da olsa buruklaşmıştı. ikizini her şeyden çok özlüyordu. "ama bilirsin, yediğin şeyler gibi kokarmışsın. belki de o yüzdendir." diye ekledi musluğu kapatıp. kiyoomi ise sadece kafasını sallamakla yetindi.

"omi bu sefer içine maydonoz koymayalım, güzel olmuyor." kiyoomi istemsizce güldü. önceki tavuklu salata yaptıkları zaman içine, her ne kadar sarışın nefret etsede maydanoz koymuşlardı. atsumu da tabağının tamamını bitirememiş, yarısından fazlasını sakusa'ya yemesi için vermişti.

kısacası aç kalmıştı.

"tamam, koymayalım bu sefer." maydanoz demetini dolaba kaldırırken gülerek söylemişti sakusa. "gülme. insanlar maydanoz sevmek zorunda değil." sakusa ise yüzüne bilmiş bir ifade takınıp kafasını salladı. "tabii ki, kimse bir şeyi sevmek zorunda değil." atsumu aldığı tepkiyle hafif sırıtarak gözlerini devirdi.

"bu sıralar benle çok uğraşıyorsun. evden atarım seni."

sakusa sahte bir şokla gözlerini kocaman açtı. "yaa~ at da görelim." atsumu gülüp tavukları doğramaya başladığında sakusa bir süre onu izledi. "tsumu..." sarışın olan kafasını, onu dinlediğini anlatmak istercesine hafiften sağa eğdi. "teşekkür ederim."

ve atsumu yeniden, yine gülümsedi. "önemli değil omi, gerçekten."

"yarın karahindibalara mı gitsek?" kiyoomi'nin bu sorusu sarışını bir süre düşündürdü. "aslında olabilir... hatta-!" heyecanla birden kıvırcığa baktı. "piknik mi yapsak yarın? hm? ne dersin? sandviçler yaparız, meyve koyarız, köpekler içinde mama alalım?"

heyecanlı heyecanlı konuşmasına devam ederken sakusa gülümseyerek onu izledi. bir diğer yandan mantarları doğruyordu. "mükemmel olur."

atsumu tavukları tamamen unutmuş yarın ki plan hakkknda konuşmaya başlamıştı. bu sırada sakusa önce sebzeleri, sonra tavuğu en sonunda sosu hazırlayıp ikisininde karnını doyurmuştu. bulaşıkları sarışın toplamış o sırada da sakusa yarın sandviçler için kullanacakları ekmekleri fırına sürmüştü.

"omi?" sakusa günün sonunda kendi evine dönecekkem atsumu kapıda bir süreliğine durdurdu onu. kapının arkasından kapıya tutunmuş gergin bir şekilde diğerine bakıyordu. "efendim atsumu?" sakusa yalın ayak ıslak çimlere basarken diğerine döndü.

"bugün için teşekkürler... ee- yarın, görüşürüz. öyle yani. bay bay. iyi geceler." kiyoomi'nin ilk başta kaşları çatıldı. "hey bir şey mi oldu? ağzında geveleme de söy-"

sarışın kapının arkasından ayrılıp kıvırcık olanın yanağına sulu bir öpücük bıraktı.

"iyi geceler omi!"
ve kapı kapandı.

-asia
piuv piuv yb