Tam tamına iki yıl geçtiğinde Marlene gözlerini açmıştı. Ağır ağır soluyordu, herkes başındaydı. Elleriyle zorlukla maskeyi çıkarttı ve doğruldu. Etrafı taradı. Elvis... Elvis... O neredeydi?
''E-elvis...'' şiddetli bir şekilde öksürdü.
''Konuşma hayatım,'' dedi annesi saçlarını okşayarak.
''O nerede?''
''O bir hafta önce kalp krizi geçirdi,'' dedi annesi kafasını önüne eğerek.
''Şaka...''
Ama Marlene biliyordu, şaka değildi. Gözlerinden damlalar yastığına düşüyordu. Etrafını nemlendiriyordu.
''Bunları sana bı-bıraktı.''
Annesi bir kutuyu Marlene'in dizlerine koyduktan sonra diğerleriyle odadan çıktı. Bunu yapması gerektiğini biliyordu çünkü doktorlar bir haftadır sürekli olarak bu ismi mırıldandığını söylemişti.
Marlene özenle zarfları dizlerine koydu. Ve okumaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
From You
قصص عامةSeni her şey kadar seviyorum. Çünkü her şeyimsin. Kapak tasarımı için @LivelyLarry'ye teşekkür ederim.
