From You

|5|

Marlene bütün mektupları okudu. Tam 23 tane vardı. Tanıştıkları yaşları kadar... Hepsini göğsüne bastırdı ve uzun bir süre ağladı. Ayrı ayrı hepsine sevdiği şarkılardan alıntılar yaptığını gördü. Normal mektuplar değillerdi işte, özellerdi. Ölene kadar taşıyacaktı onları. Ama biri vardı ki en özeliydi. 

Kraliçem,

Bu hitabı sevmezdin, çünkü diğerlerinden bir farkının olmadığını söylerdin bana. Ama hep kalbimin kraliçesiydin bebeğim. Bunu değiştiremiyorum. Ama mutluyum kraliçem, sonunda sana kavuşuyorum. Hissediyorum iyileşeceksin. Kucağıma alacağım seni, dakikalarca veya günlerce sımsıkı sarılacağım sana. Bir kez daha seni içime çekeceğim. Gülümsemenin gözlerinle olan harmonisinin kalbimi attırmasına izin vereceğim.

Bunu hak ettik biliyoruz, sen o kazayı geçireli iki yıl oldu. Ama ben hiç inanmadım sevgilim, hep geri o güzel kahverengi gözlerinle bakacağını biliyordum. Çünkü onlar bizi bilmiyorlar. Hiçbir şeyimiz olmasa bile sadece kalplerimiz atışının uyumunun bizi hayata bağlayacağını bilmiyorlar. Bilemezler. Çünkü onların asla bizimkisi gibi bir aşkı olmadı kraliçem. 

Hiçbir şeye güvenmem ama hislerime her zaman tamdır güvenim. Neden bilir misin, çünkü sana o hislerimle aşık oldum. En saf haliyle. Ve şimdi yine hissediyorum kraliçem, yeniden kalbimdeki tahtına oturmaya geliyorsun. İnan oraya dokunmalarına bile izin vermedim. Çünkü ben ve yüreğimin tek bir kraliçesi vardı. Adıysa Marlene idi, diğer kraliçelerden tek farkıysa onun bir taca ihtiyacı olmamasıydı. 

-Kalbi ve ruhuyla seni bekleyen Elvis

Marlene pencereden dışarıya baktı, ve mektubu tekrardan öptü.

''Kraliçen seni her şey kadar seviyor. Çünkü onun her şeyisin.''