𝙼𝚢 𝚍𝚊𝚛𝚔 𝚠𝚘𝚛𝚕𝚍 𝚃𝚊𝚎𝚕𝚒𝚌𝚎 ✔✔

28

Yb zamanı😎😎😎

...

"Tamam hadi görüşürüz döndüğümde ararım seni"

Kızların yanağından öpüp yatakhaneden çıktım babam acil olarak beni çağırmıştı okuldan ve bende hazırlanmış şuan okulun çıkışında bekleyen arabaya doğru koşuyordum çıkışa ulaşıp arabaya bindiğimde şoför beklemeden hareket etmişti

Ve beni eski hapisaneme doğru ilerlemeye başlamıştı

Neden böyle bir anda beni çağırdığını bilmiyordum telefonda annem hemen gelmemi babamın çağırdığını söylemişti saçma bir şekilde

Araba ile yaklaşık yarım saatlik bir yolculuk geçirdik ve eve geldiğimizde arabadan inip kapıyı çalmıştım

"Hoş geldiniz bayan lalisa"

"Hoş buldum buldumda annemler beni neden çağırdı biliyormusunuz?"

Yüzü hemen düştü o sert kadının bile yüzü düştüyse birşeyler olucak demekti

"Bay kwan sizi odanızda bekliyor"

Derin bir nefes aldım ve titreyen ellerimi yumruk yaptım

Korkma lalisa korkma sana birşey yapamaz

Gerçi o son görüşmemizden sonra bundan şüpheliydim nesmen beni taehyung ile öpüşürken görmüştü ve sevgili olduğumuzu kısmen biliyordu

Yavaşça merdivenlerden çıktım ev çok sesizdi fazla sesizdi ve genelde bu sesizliğin sonunda bana birşey oluyordu

Başımı eğip burukça gülümsedim kendi cehennemime yürüyerek gelmiştim kim bilir neler olucak nasıl bir işkence görücektim

Odamın önüne gelip kapıyı araladım babam yatağında oturmuş elindeki değneği ile bakışıyordu titredim onu benim üzerimde kullanmazdı umarım

"Hoş geldiniz bayan sürtük?"

Gözlerim kapandı ve arkamdaki kapıda kapandı sonumu hayel edebiliyordum canım acicakti yine güçlü durmaya çalışıcaktım ve yine ağlayacaktım acı çekicem

Belkide hayatımın tümü böyle geçicekti bir mucize olsa keşke beni bu bataklıktan kurtarsa ama nerdee

...

Bir çöp gibi hayatıma başlamıştım ve öyle devam edicektim hissediyordum hayattaki varoluşum buydu benim

Babam

Yapıcaklarını yapıp beni bir çöp gibi okulun bahçesine bıraktırmıştı bedenimi taşıyamıyordum o kadar canım yanıyorduki elimde olsa hiç düşünmeden intihar ederdim bu acıları çekmek yerine

Bahçeye girdim soğuk esinti saçlarımı savururken üzerimdeki morlukları kapatması için giydiğim hırkama daha fazla sığındım babam sanki yılların öfkesini benden çıkartmıştı

Bu yaptıkları diğer yaptıklarıyla asla eşleşmezdi sanki beni öldürmek için girmişti o odaya bedenimi değil ama ruhumu öldürmüştü titreye titreye içeri girdim

Yüzümde hiç birşey yoktu ama bacaklarım kalçam vücudumun her yerinde onun yaptığı işkencelerin izleri vardı ve bir kaç hafta geçmiceğini biliyordum

"Ahh lalisa gelmişsin"

Jisoo kolumdan tutarak bana sarıldığında acıyla gözlerimi kapattım canım çok fazla yanıyordu bu acının haddi hesabı yoktu şuan koridorun ortasında hıçkırıklarla ağlamak istiyordum güçsüzlüğümü artık saklamak istemiyordum