Herkesin ne kadar umrundaydım? Veya beni ne kadar seviyolardı onlara kalolerini kırıcak birşey yapmışmıydım? Acaba söylediklerimden sonra kalbi kırılmışnıydı?
Umrumda değildi
Artık kimsenin ne düşündüğü ne hissetiği umrumda değildi
Kendimi bile önemsemiyordum hastane yatağında cenin pozisyonu almış arkamdaki taehyung a sırt dönmüş bir şekilde yatıyordum
Uyuyordu o küçücük koltuğa kendini sığdırmış bir biçimde uyuyordu üstünü örtemiyordum çünkü ona çok kırgındım yanıma yatıramıyordum çünkü çok öfkeliydim
Ondan başka kimsem yoktu onunla birlikte yaşıyorduk onunla onun yatağında yatıyordum sıcaklığında ısınıyordum seviyordu beni gerçekten seviyordu ama neden benden böyle birşeyi saklamıştıki?
Bilmem kaçıncı göz yaşımı silip iyice sarıldım üzerimdekine
Çok soğuktu yemin ederimki burda dınabilirdim ısınamıyordum kalkamıyordum taehyunga beni ısıtmasını istiyemiyordum
Kalmıştım sadece öyle durmuştum
Hayatım kocaman bir yalandan ibaretti gerçek anne ve babam ölmüştü mezarının yerini bike bilmiyordum amcamı ben kendi ellerimle öldürmüştüm
Önüme gelen bir kaç görüntü ile gözlerimi sımsıkı kapatmış olduğum yerde öylece küçülmüştüm
Pişman değildim asla değildim yine olsa yine yapardım fakat o görüntüleri aklımdan çıkartmak zor okucaktı tek başımaydım bu süreçten taehyunga bana yardım etmesini istiyemezdim daha yüzüne nasıl bakıcağımı düşünürken
Biz nasıl bu hale gelmiştik?
Ben bu olanları haketmişmiydim?
Neden sürekli evren benim mutsuzluğum için elinden geleni yapıyordu?
Ben neydim?
Niye yaşıyordum?
Ölüp gitsem kimin umrunda olurdum?
"Sevgilim"
Titredim daha çok titredim hatta yatağımda olan çökmeyle kollarını belimde hissetmem daha fazla titrememe yol açmıştı
"İzin ver ısıtıyım seni"
Karnıma hafif baskı uygulayarak sırtımı göğüsüne yasladığında titrek bir nefes vermiş olabildiğince küçülmüştüm
"Neden yaptın taehyung?"
Bağırdığımdan ve ağladığımdan ötürü sesim varla yok arası çıkarken duymuştu beni burnunu enseme dayayıp derince nefesler alırken yanağımdan inen göz yaşlarımı silmemiştim
Çünkü çok yorgundum
"Çok güçsüzdün bebeğim öğrendiğim anda sana söylesem babanı öldürebilirmiydin? Veya öğrendiklerinin sorumluluğunu taşıyabilirmiydin?"
Haklıydı taşıyamazdım oracıkta silahın namlusunu kendime çevirir vururdum kendimi
Ama işte ne biliyim babama beni onunla vurması gibi bir şans vermemeliydi
O pisliğe bu hakkı tanımamalıydı
"Çok kırgınım vücudumu taşıcak gücüm bile yok çok üşüyorum taehyung sanki hiç ısınamicakmışım gibi"
"Ben seni ısıtırım bebeğim gerekirse ömrüm boyunca sana sımsıkı sarılır ısıtırım seni"
"İstemiyorum"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝙼𝚢 𝚍𝚊𝚛𝚔 𝚠𝚘𝚛𝚕𝚍 𝚃𝚊𝚎𝚕𝚒𝚌𝚎 ✔✔
FanfictionEsrarengiz bir geçmişi olan okul ve korkulan iki kişi Yoongi ve taehyung Herkes onlardan kaçar ve geldiklerinde sesleri kesilirdi kendileri dışında kimseyle konuşmazlardı okul halinden memnundu fakat neden böyle olduklarını merak ediyordum Neydi bu...