𝙼𝚢 𝚍𝚊𝚛𝚔 𝚠𝚘𝚛𝚕𝚍 𝚃𝚊𝚎𝚕𝚒𝚌𝚎 ✔✔

50

Sınır 43 vote 100 yorum~

...

Sinirden patlamak üzereydim neden herşey benim başıma gelmek zorundaydıki mesela ben nasıl şuan karşımdaki görüntü ile patlamıyordum

Aslında patlıyordum hatta kalkıp taehyungu bile döverdim ama sakin

Joy taehyungun onu kovmasından çok etkilenmiş olucakki bebek gibi ağlıyordu hadi ağlamasında bir sıkıntı yoktu oturur karşısına geçer izlerdim keyifli keyifli ama neden taehyunga sarılarak yapıyorduki bunu!

"Çok korktum"

Napiyim?

"Tamam ağlama kes"

Taehyungta ona sarılmaktan hoşnut değildi hatta bana öyle bir bakıyorduki gözlerinde kurtar beni sonra ne yaparsan yap dercesine yakarış vardı ama ne zaman onları ayırmaya çalışsam joy daha şiddetli ağlıyordu

Telefonumu elime aldım ve jungkooka mesaj atmak için hareketlendim

                          Lalisa
          Nerdeymiş benim yakışıklı
          Kuzenim?

Jungkook
Cehennemin dibinde gelmek istermisin?

     
                           Lalisa
                Ya ama oldumu şimdi
Jungkook

Oldu oldu öyle güzel
Olduki şuan bana
Yazmamanı tercih
Bile ediyorum

                            Lalisa
                  İyi be yazmıyorum

Telefonu kapatıp sinirle ayaklandım ayaklanmamla ikisininde odak noktası ben olurken umursamayarak yatak odasına çıktım

Üzerimdekilerden kurtulmam lazımdı rahat rahat arka bahçeye çıkıp yeni keşfettiğim hamakta sallanmam lazımdı

Üzerime kısa şortlarımdan birini geçirip taehyungun siyah t-shirtini giydim sarı saçlarım düzdü kabarmamışlardı ve siyah t-shirtin üzerinde hoş bir şekilde dağılmıştılar

Kirlileri kirli sepetine atıp aşağı indim ordan kimseyle muhattap bile olmadan çıplak ayaklarımla minik adımlarla hamağa geçmiştim

Hava kararmıştı yıldızlar dışardaydı hamakla hem sallanıp hem yıldızları izliye bilirdim öylede yaptım dülmemek adına dikkatlice hama yerleştim daha sonra taehyungun sallanmak için kurduğu ipi tuttup bir kere çektim hamak kendi kendine sallanırken miğdem bulanmasın diye bir daha sallamamıştım

Yıldızları gerçekten çok seviyordum minik miniktiler gök yüzünün en kıymetlileriydiler ay bile bağzen güzellikleri karşısında sönük kalıyordu güneşten aldığı enerji ile

Keşke gök yüzüne sarılma gibi bir şansım olsaydı bulutlara sokunmak yıldızlarla gök yüzünde güzel bir resim çizmek ahh ne güzel hayellerim vardı ama hepsi imkansızdı

"Sevgilim?"

Sevgilin batsın

Birşey demedim öylece uzanıp gök yüzünü seyretmeye devam ettim

"Küsmüyüz?"

Yine birşey söylemedim usulca yanıma uzanmasına izin verdim hatta bedenimi güçlü kollarıyla kuşatmasına başıma minik öpücükler bırakmasına kokusunu benimle paylaşmasına hiç birşey demedim

"Benim sana tirip atmam lazımdı ama böyle olmaması gerekiyordu"

"İyi git joya sarıl sımsıkı atarsın öyle tiribini bende jungkokkun yanına giderim en fazla"