Murat bu sefer hiç tereddüt etmedi direk arkasına döndü ve koşmaya başladı.Daha iki adım bile atmamıştı ki kapı kendi kendine büyük bir gürültü ile kapandı.
Murat duramayık kapıya çarptı ve yere düştü.İlk önce ne olduğunu anlayamadı sonra hızlıca arkasına baktı.
Oda tertemizdi.Ne o kapkara balçık gibi sıvı ne de küvezin içindeki bebek şeklindeki varlık.Murat yavaşça ayağa kalktı ve etrafına baktı.Hiç birşey yoktu.
Kapıya yöneldi ve yavaş adımalarla yürüme başladı.Kapıya ulaşınca son bir kez daha arkasına baktı.Bir değişiklik yoktu.
Kapının kolunu tuttu ve kapıyı araladı dışarı baktı hala karanlıktı.Odadan cıktı önce sağına baktı az ileride koridorun tekrar ikiye bölündüğünü gördü.Solda ise devam eden kolidor vardı sonu gözükmüyordu.
Duvara yaslandı ve neler olduğunu düşünmeye başladı.Olanları kavrayamıyordu.Ben sadece uykusuzluk tan hastaneye geldim diye geçirdi içinden.
İçine bir rahatlık geldi.
"Uykusuz kalanlar hayal görmeye başlar" dedi kendi kendine.
Murat bir aydan beri geceleri sadece 3 saat uyuyor ve geri kalan zamanındada uyuyamadığı içinde ya bilgisayar oynuyor yada internetten video izliyordu.
Hastaneye yatalı bir hafta olmuştu ama hala bir çare bulunamamıştı.Neden diye merak ediyordu Murat ama onunda aklına bir şey gelmiyordu.
Tahlillerden delik deşik olmuş kollarına baktı.Ellerinden ve ardından dizlerinden destek alarak ayağa kalktı.Derin bir nefes alarak gerindi.
Soluna döndü yavaş adımlarla yürümeye başladı.Tüm bunlar bir hayalden ibaret odama dönüp uzanıyım dedi içinden.
Ama düşüncelerinden onu alan önünde dikilen kadın ile kesildi.Kadının teni solmuştu tıpkı ölü gibiydi.Yağlı uzun siyah sacları yüzünün üstüne düşüyordu bu da yüzünün görunmemeaini sağlıyordu.
Murat'ın kalp atışları hızlanmıştı ama bu gerçek değil diye içinden geçiriyordu.Korkma sadece yanından geç ve git dedi kendi kendine.
Aralarında bir metre kalmıştı ki kadın sol elini kaldırdı elinde bir neşter vardı.Ne zaman eline bir neşter almıştı da az öncesini kadar yoktu.
Kafasını kaldırdı ve sacları aralandı.Murat hızlı ve kısa bir nefes çekti içine anca bu kadarını yapa bilmişti.Çünkü kızın göz çukurları boştu ve ağzıda normal bir insanınkinden daha fazla açılmıştı.
Murat çığlık atmamak için kendini zor tutmuştu.Kadın kafasını yavaşca sola yatırdı.Murat yumruklarını sıktı ve kadının üstüne yürümeye başladı.
Kadının hastane giysisi dalgalandı ve kafasını düzeltti.Sanki Murat'ın ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordu.Kalkmış olan elini gerdi ve ardından Murat'ın kafasına doğru savurdu.
Murat içgüdüsel olarak sağ tarafa doğru çekildi ama neşter sol omzunu sıyırıp geçti.O keskin acıyı hissetti Murat ve dişlerini sıktı.
Murat birkaç adım gerilemişti kadın gene ona bakıyordu.Murat sağ elini yarasının üstünden çekti ve yumruğunu sıktı. Gerdi kadının sol yanağına bağırarak bir sağ kroşe indirdi.
Ardından kadının olması gereken yere baktı ama hiç bir şey yoktu.Sol omzuna uzandı eli ama kesik hala oradaydı.
Ona vurduğuna emindi buz gibi tenini hissetmişti.
Ne olduğunu gene anlayamamıştı korkuyordu ve yorgundu 19 yaşında bir genç için bu kadarıda fazlaydı.Olduğu yere diz çöktü ve kafasını ellerinin arasına aldı.
"Bunlar sadece bir hayalse kendimi nasıl yaraladım" dedi titrek bir sesle.İçinden ağlamak geliyordu ama ağlayamıyordu.
Ellerinden destek alarak ayağa kalktı buradan çikmaliydı.Arkasına döndü ve hızlı adımlarla yürüme başladı.Arka arkaya olan kapıları sıra sıra geçti ve yol ayrımına geldi.
"Sağmı solmu?" diye sordu kendi kendine.İki yolda onu çıkışa götürebilirdi ama sağ taraftaki daha kısaydı.
Murat her ne kadar sağı seçmek istesede ya beni orada bekleyen bir şey varsa diye de içinden geçiriyordu.
"Umrumda değil" dedi duygusuzca.
Kafasını kaldırdı ve tavana baktı.
"Ne de olsa bunları yapa biliyorsanız hangi yolu seçtiğimin bir önemi yok öyle degilmi."
O anda ensesinde buz gibi bir nefes hissetti.Ensesinden başlayıp sırtına doğru akan o soğukluk o korku hissi.
Arkasına baktığında orada hiç bir şey yoktu.
Sadece ona gücünü gösteriyordu onu korkutmaya çalışıyordu ama Murat artık kendini hazırlamıştı ne olursa olsun bu lanet olasıca yerden cıkıcaktı.Ne olursa olsun...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HASTANE
RandomOdasında yatan Murat'ın hiç bir şeyden haberi yoktur oysaki hastanedeki tek yaşayan kişidir.