Someone in the Crowd

Chapter 13

I am currently sitting in the backseat of the public cab with Papa Simon. Pauwi na ang ruta namin ngayon kahit na opening ceremony pa lang ang nasisilayan namin sa unang araw ng 2017 Winsorwaltz Arts Festival. Binalak ko na ring hindi na manood pa ng susunod na mga events. Maging ang play na inihanda ng mga kaklase ko ay isinantabi ko na rin dahil sa kasabikan kong ipakita kay Mama Tatiana ang kasalukuyan kong anyo.

Was I about to go crazy?

Even with the possibility of not being able to fit in a car and tripping myself in heels, I still chose not to undress the black gown and the high heels Madame Constance gave me. The excitement of getting the impression of my mom once I got home gave me the strength to endure the hassle.

Pinanood ko naman ang tatlong mga bouquet na nakapaligid sa akin. Their fragrance lingered in each corner of the car, and it indeed got stuck on my dress' fabric.

Lumipat naman ang paningin ko sa yakap-yakap kong grupo ng mga pulang rosas, ang binigay sa aking bouquet ni Nolan. Pagkatapos ay marahan ding dumapo ang kanang kamay ko sa isa sa mga bulaklak niyon na para bang isang paruparong kalilipad lang. I then happily glided my fingers on the smoothness of its petals. I didn't even mind the torns attached to its stem. It felt like they wouldn't hurt me anyway.

"Mukhang may manliligaw na ang anak ko, ah," panloloko naman ni Papa.

Dahil sa sinabi niya ay agad ko namang binura ang ngiting wala akong kaalam-alam na nakaguhit na pala sa labi ko.

"P-po? Manliligaw? Wala po akong manliligaw! At wala pa po sa isip kong magpaligaw!" I even defended myself.

Papa just gave me a teasing look, as if indirectly saying I was lying. "Siya ba 'yong bisita ng mama mo noon, anak? Ang anak ng boss niya? Si Nolan?" And that's what he asked in the same teasing manner.

"Papa! You're concluding it wrong!" sambit ko bago ko pa alisin ang pagkakadikit ng mga titig ko sa kaniyang nanlolokong mga mata.

Oo! Klarong-klaro na ang nararamdaman ko para sa kaniya! I had already admitted it many times! Pero kung siya man ang pag-uusapan ay hindi ko pa alam! I don't want to conclude if he's really into me! Even until now, his intentions still spell the word confusion! Everything was still blurry!

And the thought of him courting me? It was beautiful to believe, but it hadn't occurred yet! Ayaw ko namang pangunahan ang mga pangyayaring maaaring nakatadhana para sa akin o hindi!

In the end, it will always be a game of fate. I hope I am putting up a good fight, and I hope I will be the winner.

"Tatiana? We're home!" pangunguna ni Papa Simon nang makaapak na kami sa loob ng bahay.

My heels started to click on the floor, and it shattered the silence lying inside our house. It was like no one had lived here for a long time.

"Tatiana?" ulit pa ni Papa.

Mas hinigpitan ko pa nga ang pagkakahawak ko sa buhat-buhat kong bouquet habang inililibot ko ang aking paningin sa buong bahay. At nang matanaw ko si Mama sa may dining area na pagod na nakatulog sa may ibabaw ng mesa ay agad na lumuwag ang kapit ko roon.

I heard Papa sigh. "Mukhang pagod na sa trabaho ang mommy mo, anak. Let's not just disturb her first, hmm?" Papa requested, his eyes now full of worry as I saw them when I looked at him.

I then looked back at the restless state of my mom and nodded slowly.

Sa huli ay nagpaiwan na lamang muna ako sa may dining area. Nagpaalam kasi si Papa sa akin na kailangan niya nang gumamit ng banyo.

Kinuha ko na ang pagkakataong iyon upang tanggalin ang pares ng mamahaling itim na sapatos na nakasuot sa mga paa ko. Dahan-dahan ko iyong ginawa upang hindi ko mabulabog si Mama sa pagtulog. Nang matagumpay ko iyong maalis ay naging marahan naman ang mga yapak ko nang magtungo na ako papunta sa kusina.