"ဘာလို႔ ဟြန္းကို အေသတီးေနတာလဲ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္းအားနာအုန္းေလ"
ဘုမသိဘမသိနဲ႔တံခါးဖြင့္ရင္းေအာ္သာေအာ္လိုက္တာ။အနားကို ေရာက္ေတာ့မွကိုကိုရဲ႕မ်က္ႏွာထားကအရမ္းကိုတင္းမာေနၿပီး စိတ္တိုၿပီးေဒါသေတြအရမ္းကိုထြက္ေနတဲ့ပုံစံကိုေတြ႕တယ္။
"မင္းနဲ႔ခ်ိန္းထားတာဘယ္အခ်ိန္လဲ"
မ်က္ႏွာအရိပ္အျခည္ေတြ႕ေတာ့မွဘဲ ေလသံကိုေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္။
"8 နာရီပါ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္"
"ကားေပၚတက္စမ္း"
"ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာေတာင္မသစ္ရေသးဘူး"
ပုံစံကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ အခုမွ အိပ္ယာကထလာေၾကာင္းသိသာေနသည္။
"ေတာက္ ေစာေစာစီးစီးအခ်ိဳးကိုမေျပဘူး"
ေတာက္ခံသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔တူတူ ေဒါသမာန္နဲ႔ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္လူက ၾကက္သီးေတြေတာင္ တစ္ျဖန္းျဖန္းထသြားတယ္။
"တက္စမ္း ဘာမွ အထြန႔္မတက္နဲ႔"
႐ုပ္ေသး႐ုပ္ပမာ ကားေပၚမွာ မဝင့္တဝင့္ေလးဝင္ထိုင္ၿပီးေတာ့မွ ကားကိုဒုန္းစိုင္းၿပီးေမာင္းသြားေလသည္။
ေခၚေဆာင္သြားတဲ့ေနရာကိုကြၽန္ေတာ္မသိဘူး ဒီေနရာကိုလည္းတစ္ခါမွမေရာက္ဖူးသလိုကိုကိုလာတာလည္းတစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးဘူး။
"ေရာက္ၿပီ ဆင္းေတာ့"
ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္ တစ္ခုမွာရွိတဲ့ လုံးခ်င္းအိမ္တစ္အိမ္ဘဲ။
"ဆင္းေလ"
"ဟု....ဟုတ္"
ကိုကိုကေတာ့အိမ္ထဲအရင္ ဝင္သြားၿပီးကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဟိုေၾကာင္ၾကည့္ဒီေၾကာင္ၾကည့္ အူတူတူနဲ႔ဘဲ အိမ္ထဲဝင္လိုက္သည္။
"ေႏွးတိေႏွးတုံ႔နဲ႔ မႀကိဳက္ပါဘူး လူငယ္ဘဲ ဖ်က္ဖ်က္လက္လက္ျဖစ္ရမွာေပါ့"
"ဟုတ္ ဟုတ္"
ထိုင္ခုံတစ္ခုေပၚမွာထိုင္မယ္လုပ္လိုက္ေတာ့.....
"ဘယ္သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ထိုင္မလို႔လဲ"
ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးေနာက္ကေနတစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္လာလို႔လားမသိဘူး။အလိုလိုကိုဘာမွန္းမသိေၾကာက္ေနတယ္။
