(+15)
Gecenin puslu örtüsü altına uzanmış yalancı baharın hafif esintisini ilk defa o an hissetmiştim. Tıpkı kendisi gibi kalbime bırakıp gittiği yalancı aşkla beraber koca bir yalan yaratmıştım kendime.
Bunu...
çok geç fark ettim.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 Temmuz 2018
Elimdeki kutuyu ayağımın kenarına bırakıp ders masasındaki işime geri döndüm. Yaklaşık bir haftadır üzerinde çalıştığım ancak henüz bitmeyen yapbozumun bir türlü bulamadığım parçasını aramak başıma ağrıların girmesine sebep olmuştu. Gözden kaçırdığım bir kısım var gibiydi. Bir türlü doğru parçayı bulamıyordum. Normalde daha çabuk bitirmem gerekirdi.
Bu aralar kendimde değildim ki yapbozun kayıp parçasını bulabileyim...
Sıkıntıyla derin bir nefes verip elimi arkamdaki komodinin üzerine attım. Elime aldığım su mataramdan büyükçe birkaç yudum aldıktan sonra başımı sandalyeden aşağı sarkacak şekilde geriye yatırdım. Bu şekilde iki yaz öncesinde tavana dizayn ettiğim galaksiyi daha net görebiliyordum. Uzay boşluğunu andıran duvar kağıdının üzerinde bir sürü yıldız vardı. Geceleri perdeleri çekip yatağıma çekildiğimde izleyerek uykuya dalabildiğim tek manzaraydı. Gök cisimleri hakkında pek fazla bilgiye sahip olmasam da onları izlemek hoşuma gidiyordu. Bir süreliğine ruhumun içindeki sıkıntıdan uzaklaşıyordum.
"ChaeRim, akşam yemeği hazır!"
Mutfaktan seslenmesine rağmen sesini çok net duyabildiğim annemle birlikte yavaşça başımı doğrulttum. Elimdeki su şişemi sonuna yaklaştığım yapbozun kenarına bırakıp ayağa kalktım. Bu aralar sürekli oturduğum yerden hobilerimle ilgilenmekten başka hiçbir şey yapmadığım halde her yerim sabahlara kadar yük taşımışcasına ağrıyordu. Kısa kollu gömleğimin açık bıraktığım düğmelerini iliklemeye başladığımda bir yandan da penceremden batmakta olan güneşi izliyordum.
Kusursuz denilebilecek kadar harikaydı. Günün en sevdiğim saatleri güneşin batıp ayın çıkmasına yakın zamanlardı. Yaz günlerinin bunaltıcı sıcağının dizginlenebildiği bu saatlerde ise deniz kenarında olmak rüzgarı hissetmek en güzel anlardan biriydi, benim için.
Dağınık topuzumu hiç bozmadan önüme gelen birkaç tutamı kulağımın arkasına attırdım. Ardından odamın kapısının yanındaki askılıktan sırt çantamı alıp omzuma astım. Yatağımın üzerindeki telefonumu ve kulaklığımı alıp çantamın içerisine attıktan sonra odamın kapısını araladım. Büyük ve geniş koridorda dümdüz adımlayıp ilk önce mutfağa uğradım.
"ChaeRim babanın işi bu gece uzayac- Nereye gidiyorsun?"
"Bu akşam yalnız mı yemek yiyeceğim yani? Bari bir şeyler ye de öyle git."
"Karnım aç değil." Mutfağın çıkışına yöneldiğim sırada bir elimi dudaklarıma götürüp ona kocaman bir öpücük yolladım. "Benim yerime de ye. Ben kaçtım!"
