DEKU'DAN KACCHAN'A

15. bölüm

*deku'nun gözünden*

'B-bu kırmızı gözler.. kacchan'ın!'
Ben ağlıyorum.. aklım yavaş yavaş kacchan'ın kokusuyla yerine gelmeye başladı..
Yaşadıklarımı düşündüm

-Deku'nun anıları-

Shikaraki: ozaman bu çok canını yakacak...

Neler olduğunu anlayamadan shigaraki kurogiriye dönüp kafasıyla onaylar gibi hareket yaptı. Kurogiri kapıyı açtı ve içeri bir adam girdi.. bu adamı tanımıyordum.

Adam bana yaklaştı. Yüzünde maske vardı ve elini bana uzatıp hafiften alnıma dokunduğu an gözümün önünde çocukluk anılarını dönmeye başladı..

Kacchan'la olan anılar.. Sanki dışardan kendimi izliyor ama hiçbirseye dokunmıyor ve sesimi duyuramıyordum!
Bi anda görüntüler karadı ve kacchan'ın yerde kanlar içinde durduğunu gördüm! Ona doğru koşamaya çalıştım ama hareket edemiyrodum! Seslenmeye, bağırmaya çalıştım fakat tek kelime bile konuşamıyordum! Etraf bulanıklaştı..
Bir anda kendimi evde buldum ve ev boştu. Kulağımda annemin ağlama sesleri geliyordu.. Etrafıma bakınıyrodum ama onu bulamıyordum..
Evde koşarak annemi ararken odamın kapısını açmamla kendimi simsiyah bir alanda buldum. Karşımda all might bana doğru yürüyordu.. V-ve o mutsuzdu!
Güçlü duruşuyla bana baktı fakat üzgün bir ses ile;
"Beni hayal kırıklığına uğrattın genç midoriya." Dedi.

Dizlerimin üstüne çöküp ağlamaya başladım.. Aniden kulaklarımda sesler ile gözlerimi açtığımda sınıftaydım!
Herkes bana nefretle bakıyor, ortaokuldaki gibi alaycı gülüşmelerle benle dalga geçiyorlardı..

Aizawa sensein elini masaya vurması ile herkes sustu ve ses kulaklarımda yankılandı
"Midoriya izuku okuldan atıldın!"

Başım dönmeye başladı ve yere devrildim.. Hepsi gerçek gibiydi! Görüşüm bulanıklaştığında yine aynı yerde bağlı oturuyordum..
Karşımda shigaraki tomura vardı.
Bana gülümseyerek
"All might'ın bildiğin zayıflıklarını, UA hakkındaki bilgileri ve gücünün sırrını söyle." Dedi.

Dişlerimi sıktım ve ağlamamı durdurup tekrar yüksek sesle
"ASLA!" Diye bağırdım.

Elini koluma koyup parçaladı ve hemen geri çekti.. ardından kafama bir darbe aldım ve kan aktığını hissettim..
O adamı tekrar gördüm! Maskeli adam!? B-bana yaklaşıyordu ve çırpınıp bağırmaya başladım
"UZAK DUR! BENDEN U-UZAK DUR!"
adamın parmak uçları tekrar alnıma değdiği anda daha beter hayallerin içine dalmışım.

En son hatırladığım şey zihnimin bulanıklaştığı ve kulaklarımda tiz bir patlama sesiyle ellerimin çözüldüğüydü..
Sonrasında olanları net hatırlayamıyorum.. Ve şimdide kacchan'ın kollarımda ağlıyorum?

-Deku'nun anılarının sonu-

Yatağa oturdum ve ardından kacchan'da yanıma oturdu. Ellerimi tutuyor ve konuşmamı bekliyordu..
Ellerinin titrediğini farkettim..
Ağlayarak olanları anlattım..

Kacchan gözlerini kocaman açmış bana bakıyordu.. nerdeyse gözleri dolacak gibiydi!
Bana tekrar sarıldı ve
"Hepsi hayaldi! Şuan burdasın ve güvendesin.. Bende seninleyim. Okula dinlendikten sonra devam edeceksin! Sabah kalktığında anneni ararsın ve iyi olduğunu duyarsın eminim! Ve yine sabah all might'ın yanına da uğrarız." Diyerek beni teselli ediyordu..
"Adamın özgünlüğü budur eminim! Hayal gördürmek! Seni üzerek aklına girmeye ve bilgi almaya çalışıyorlardı kesin! Sakin ol." Dedi en son.

Kafamı salladım ve göğüsüne yaslandım. Kokusunu içime çektim ve rahatladım..
"Artık iyiyim. Teşekkür ederim kacchan." Dedim.

*Kacchan'ın gözünden*