Ellexiou's Academy (BxB)

Chapter Seventeen

Zephyr Blade POV

"Mom?" Tanong ko habang lumuluhang nakatingin sa kanya.

Agad naman itong lumapit sakin ng makitang umiiyak ako at yinakap ng mahigpit so I hugged her back.

I can't believe this. She's here. My mom.

But how?

"Bakit umiiyak ang baby ko? Tahan na. Malalate kana sa breakfast natin. Look, it's already 7 na.  Go and fix yourself para makapag almusal na tayo" Malambing nitong Sabi habang hinahaplos ang buhok ko.

But wait....

Si daddy?

"D-daddy? N-nandito din ba siya?" Utal kong tanong pero mas lamang ang kasiyahan.

"Silly. Of course mamaya pa ang pasok ng ng Daddy mo sa opisina. Kaya maligo kana, hahanda ko na muna yung lamesa para sa almusal." Kahit naguguluhan ay tumango nalang ako.

Ano bang nangyayari? I admit na nandito parin yung pangungulila ko. Pero there's something sa loob ko na nagsasabing may mali talaga.

Dahil Everytime na naaalala ko ang mga mga nangyari sa underworld ay hindi ko maiwasang magduda.

Hindi kaya parte to ng pagsubok?

Lumabas nadin ito ng silid kaya naiwan akong nagiisa.

What is happening?

Is this true? Nandito talaga sila? Si mommy? Si daddy?

Pero pano to nangyari? Nakita ko mismo sa mata ko kung anong eksaktong nangyari noon.

The masked guy. The way they killed my parents na nakausap ko lang kanina.

I'm so confused.

Hindi ko na alam kung anong paniniwalaan ko.

Sobra akong nalilito.

Simpleng paghilamos lang at pagmumog ang ginawa ko bago napagdesisiyunang bumaba.

Nothing changed. Ganitong ganito parin ang itsura ng bahay katulad ng iwan ko ito. The interior at kung saan nakalagay yung paboritong paintings ni daddy at mga mahal na vase ni mommy. Ganun na ganun parin, walang nagbago.

Pagkababa ko ay agad kong nilibot ang tingin and then I saw him on the couch on the living room while reading newspaper na dati niya pang hilig.

It's him.

This really him.

Agad akong tumakbo papunta dito at niyakap ito ng mahigpit.

I don't care kung nasaktan ito sa pagkakadamba ko sa kanya. I just want to hugged him very tight.

Halatang nagulat ito pero tumawa lang kalaunan.

"Naglalambing ba ang baby namin? Hmmm.." Tanong nito pero tanging hikbi lang ang isinagot ko dito at mas yumakap pa ng mahigpit.

"Please, if this a dream. I don't want to wake up." Mahinang sabi ko at mas yumakap dito.

"Hey baby? Anong problema? Ganyan mo ba kamiss si daddy at iyak ka ng iyak diyan." Sabi nito at pinahiwalay ako sa pagkaka-akap bago punasan ang luha ko.

Ngayon ko lang napansin na hindi ko pala suot ang salamin ko.

"I can't just believe it. Na nandito kayo. Matagal ko tong hiniling. Na mayakap kayo ulit" Iyak ko at sinubsub ulit ang mukha sa kanya.