Hello Again, Ex-Husband (YCC Series # 1)

CHAPTER 1 IMAHE

'Hindi na maibabalik ang dati nating pagsasama... Ang tamis ng iyong halik ay 'di na madarama... Pangako sa isa't isa ay 'di na mabubuhay pa... Paalam sa 'ting pag-ibig na minsa'y pinag-isa... Tayo ay pinagtagpo ngunit hindi tinadhana' - Imahe; Magnus Haven

SERENA

I'm busy preparing for my meeting today nang umakyat si Nana Rosa at may inabot sa akong envelope..

To Mrs. Sanders.

I don't know why but I suddenly felt nervous, there is something in this envelope that's telling me na may hindi magandang mangyayari ngayon.

Inilapag ko ang envelope sa dresser ko at pinag isipang mabuti kung bubuksan ko na ito. I reached for my phone to check kung may message na ba o tawag sakin si Calvin, it's been three weeks pero hanggang ngayon ay nakapatay ang phone niya.

Matagal niyang tinitigan ang sarili sa salamin bago inabot muli ang envelope. Sa nanginginig na kamay ay binuksan niya ito, isang sulat ang unang nakapukaw ng pansin niya.

"I hope you find my gift to be helpful Serena. If you happen to see these, go to Sanders Realty, Calvin is waiting there for you. Love, Angie."

"Who the hell is Angie?" hindi na ako nagdalawang isip pa at sinilip ang iba pang laman ng envelope, and there I saw Calvin in a room, topless, his body is spread on the bed with a woman sleeping beside him. There's a watermark on the side of the picture stating the date and time the photo was taken, February 14, 20**. 4:53pm. It was just last week, Valentine's Day.

Napatakip ako sa bibig ko at sunod sunod na tinignan ang iba pang litrato, si Calvin kasama ang isang babaeng nakatalikod habang yakap-yakap niya, nasa dagat sila at mukhang masayang masaya, hindi ko napigilan ang mabilis na pagpatak ng mga luha ko at parang masokistang ipinagpatuloy ang pagtingin sa mga litrato.

There are photos na nasa isang restaurant sila, in a candlelight dinner, holding hands. Sa lahat ng litrato ay hindi ko makita ang mukha ng babae, paano ay laging nakatalikod ito o natatakpan ng buhok ang mukha niya.

"Ito ba ang pinagkakaabalahan mo Calvin sa ilang linggong hindi mo pag-uwi? Alalang alala ko sayo pero heto ka, mukhang kinalimutang may asawa ka at nasa kandungan ng iba.." sa galit ay naibato ko ang mga litrato.

Sa lahat ng litrato ay nakangiti si Calvin, bagay na kaytagal na niyang hindi nakikita... Isang taon na nga ba? Ang pinakamasakit ay makitang may kayakap siyang ibang babae sa kama, mukhang kinunan ito mula sa labas ng kwarto dahil may reflection pa ng camera. Pinunit niya ang litrato kung saan naka ibabaw siya sa babae na nakatakip naman sa bibig at hindi ko pa din makilala.

May isang litrato na umagaw ng pansin ko dahil may nakasulat sa likod nito, a photo of Calvin kneeling infront of the girl, it looks like he's proposing in the shore in sunset. Halos madurog ang puso ko dahil sa sakit na makitang nagpo-propose ang asawa ko sa ibang babae habang kasal pa kami.

'Amanpulo with my fianceé, 2-14-20**'

Pinunit ko ito, pinulot ko ang mga litrato at ibinalik muli sa envelope bago lumabas ng kwarto.

Narinig ko ang pagtawag ni Adela, isa sa mga kasambahay namin ni Calvin. Tinatawag niya ko marahil para mag kape at mag almusal bago pumasok sa trabaho, pero ilang araw na akong walang gana at madalas magsuka sa umaga.

Magpapacheck up na sana ako ngayon kaya maaga akong aalis pero dahil sa envelope na dumating ay nawala na sa isip ko ang pagpunta sa ospital.

Nagmamadali akong sumakay sa sasakyan ko at umiiyak na tumungo sa kumpanya ng asawa ko.

Paghinto ng sasakyan ay inayos ko ang sarili ko, naniniwala akong baka may sumisira lang sa amin ni Calvin, baka edited lang ang mga litratong yun. Magtiwala ka lang Serena, mahal ka ni Calvin. Positibong bulong ng isip ko.

Naglalakad ako sa hallway ng office ni Calvin. Pagdating sa executive wing, nakita ko agad ang secretary ng asawa at naging kaibigan na din na si Camille.

Malakas ang kabog ng puso nya habang papalapit sa desk ni Cam. Nanlaki naman ang mata ni Camille pagkakita sakanya.

"F-first Lady! .... s-sandali m-may ka meeting si boss.. Yna!"

Pero parang walang narinig si Serena at nilagpasan lang sya.

Pipigilan pa sana ni Camille si Serena nang may marinig sila mula sa loob.

"Ooohh Babe yeah .. that feels good.." Halinghing ng boses babae sa loob.

Sinakluban ng sobrang kaba si Serena. Pero may tiwala pa rin siya sa asawa niya at naniniwala siyang hindi siya lolokohin nito.

"Ooh Calvin baby.. "

Natulos sa kinatatayuan niya si Serena, hahatakin na sana siya ni Camille nang bigla niyang pinihit ng marahan ang seradura ng pinto at inawang lang ng maliit.

Parang pinagbagsakan ng langit at lupa si Serena sa nakita, Calvin is on his swivel chair, and a woman is riding him. Nakapikit si Calvin na nakasandal pa ang ulo.

"Yes baby that's it.. Hump me more.." turan ng kanyang asawa habang nakapikit pa din at ang kamay ay nasa bewang ng babae.

Napatakip ng bibig si Serena at halos mawalan ng balanse sa kanyang nasaksihan. Mabuti at inalalayan siya ni Camille kundi ay bubuwal na siya.

Walang pakialam ang dalawang taong pinapanood nila at tuloy pa din sa ginagawa.

Si Camille ay nag-iwas ng tingin at abot-abot ang kaba dahil na din alam niyang malilintikan siya kapag nalaman ni CMS na hindi niya pinigilan si Serena.

Mukhang hindi narinig ng dalawang magkaulayaw ang pagbukas ng pinto dahil sa sidhi ng pagnanasa nila sa isa't isa.

Hindi na kinaya ni Serena ang nakikita kaya tumalikod na siya at hinatak pasara ang pinto sa opisina ni Calvin....

Kahit ganoon ang nadatnan niya ay ayaw niya pa ring masira ang reputasyon ng asawa.

'Why Calvin? Nagtiwala ako sayo. Di ko pinakinggan mga sinasabi ng mga kaibigan ko... Mahal kita kaya malaki tiwala ko sayo pero ano to?' at nagsimula nang pumatak ang masaganang luha sa mga mata niya.

Naninikip ang dibdib na nagpatuloy sa paglalakad si Serena habang nakatingin sa kawalan, nararamdaman niya din ang sikmura niyang parang hinahalukay. Hawak ang bibig ay lumakad siya palabas ng building.

Nakatingin sa kanya ang mga empleyado ng Sanders Realty, ang iba ay nagulat, ang iba naman ay naiiling, ang iba naman ay lungkot ang makikita sa mga mata. 'May alam kaya sila sa kalokohan ni Calvin?'

Paglabas ng building ay hindi ko na napigilan at nasuka ako sa gilid ng mga halaman, lumapit sakin ang guard at nagtatanong kung okay lang ako at ibibili ako ng tubig, tumanggi ako at pinahid muli ang luha ko habang naglalakad papalayo.

Tumingala ako sa langit at lumuluhang bumulong, "Ito na ba? Oras na ba para sumuko? Isusuko na ba kita Calvin? Lalaban pa ba ko? Mahal na mahal kita kaso sobrang sakit nito..."

~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~

Hiya! This is my first story, so bear with me 🙏 Medyo sloppy to since bigla ko lang naisip tong story na to out of the blue *I'm on break*. Pero I hope na magustuhan nyooooo.... Isisingit singit ko to while I'm working. Don't worry di naman to gaanong mahaba.... Gusto ko lang ilabas yung laman ng isip ko. hihihiiii 💜

Kung may mapansin man kayong mga mali, pasensya na pooo... Again, first story ko ito and ieedit ko to once na matapos ko siyang isulat...

Happy reading folks! Please vote or comment, kahit isa lang... Para lang alam kong may nagbabasa ng kwento ko💕

\MargauxBlack🌻/