Een 2e wereld

9.

-Janne-

Ik had al een heel eind achter de rug toen ik in de buurt van het kasteel van Ardilan aankwam. Ik zag nog steeds de sporen van Sarah en haar ontvoerder toen ik me iets bedacht. Wat nou als ik het kasteel niet in kan om haar te bevrijden, heb ik dan dit hele eind voor niets gelopen? Die vraag bleef door mijn hoofd spoken terwijl ik verder liep.

Al snel stond ik voor de muren van het kasteel. Ik zocht een mogelijkheid om binnen te komen toen ik me bedacht dat ik niet eens zeker weet of Sarah hier wel zit. Ik liep een stukje langs de muur toen één van de wachten me door kreeg. "He, wat doe je daar?!" "Niks, ik was aan het wandelen toen ik verdwaald raakte" loog ik. "Wacht... ken ik jou niet ergens van?" "Ik zou niet weten waar u me van zou moeten kennen." loog ik alweer. Ach, het is voor mijn eigen bestwil, als ik ze de waarheid zou vertellen word ik binnen de kortste keren gevangen genomen. "Nee wacht... jij bent de prins van Amira!" "Ik weet niet waar u het over heeft maar ik ben absoluut niet de prins van Amira." "Jawel! Ik weet het zeker. Wachters achter deze man aan!" 

Ik zette het op een lopen en probeerde zo snel mogelijk bij het kasteel vandaan te komen. Dit ging alleen lastig omdat ik ver van het pad af was geraakt en dus door het nogal dichte en donkere bos moest. Ik hoorde al gauw voetstappen dichterbij komen dus besloot ik om in de eerste de beste boom te klimmen die ik kon vinden.

Ik klom verder en verder terwijl de takken sneetjes over mijn hele lichaam veroorzaakten. Langzaam hoorde ik de voetstappen omgaan in geklop op de boom. Ze komen dus achter me aan... fijn. Op een gegeven moment kon ik niet meer verder klimmen dus probeerde ik naar de volgende boom te klimmen.

Dit lukte niet en ik viel uit de boom. Ik kwam met een harde klap op de grond terecht. Ik hoorde gegil en toen werd alles zwart...

 -Mirena-

Ik had van mijn vader gehoord dat Janne weer in deze wereld was en ging dus naar hem op zoek. Ook had ik gehoord dat hij geen beelden meer van Sarah had dus moest ze wel in deze wereld zijn. Ze was alleen niet in Amira dus dat moest wel betekenen dat het duister haar had meegenomen. Daar zat Feloan waarschijnlijk achter. Ik werd dus door mijn vader op missie gestuurd om Sarah en Janne te gaan zoeken. 

Ik vloog nu al meer dan een dag richting Omegros toen het kasteel eindelijk in zicht kwam. Ik hoorde één van de wachters schreeuwen: 'Wachters achter deze man aan!' Ik twijfelde geen seconde en vloog er op af. Dat is vast Janne dacht ik. Ik zag de wachters richting het bos rennen met iets van 10 meter Janne voor hen. Ze verdwenen in het bos waardoor ik ze uit het oog verloor. Ik besloot daarom af te dalen naar het bos.

Wat ik daar zag was afschuwelijk om te zien. Janne probeerde van boom naar boom te klimmen maar toen dat mislukte viel hij een aantal meter naar beneden. Er ontsnapte een gil uit mijn mond toen ik hem zag vallen. Hij kwam terecht op de harde grond waardoor hij buiten westen raakte.

De wachten keken om zich heen waar de gil vandaan kwam en vonden me al gauw. Ik maakte dat ik weg kwam maar bedacht me dat Janne daar niet kon blijven liggen. Ik zocht naar een goede verstopplek om me te verschuilen tot de wachters ophielden met zoeken. 

Ik vond een grot waar ik me in kon verschuilen. Ik hoorde op een gegeven moment de voetstappen naderen maar ze kwamen gelukkig niet de grot in. Ik bleef toch nog een tijdje zitten toen de wachters al weg waren om zeker te weten dat ze verder waren getrokken.

Uiteindelijk rende ik richting de plek waar Janne was gevallen. Gelukkig lag hij er nog en hadden ze hem niet mee genomen. Ik keek of hij niks had gebroken en zag dat hij een lelijke wond op zijn schouder had. Ik probeerde hem wakker te maken maar het had geen zin. Hij bleef roerloos op de grond liggen maar hij leefde nog wel.

Ik pakte hem voorzichtig op en steeg op. Ik vloog richting Amira terwijl dat nog een aardig eind was. Ik besloot dan ook om na een uur vliegen even te pauzeren. Ik had een kleine tas met wat eten bij me en nam een hap van de appel die in de tas zat. 

Na een paar minuten gezeten te hebben vloog ik weer verder. Op een gegeven moment kwam ik bij de bergen die Amira van Omegros scheiden aan. Ik besloot om aan de voet van de bergen een schuilplaats voor de nacht te zoeken want het begon al avond te worden. Na lang zoeken vond ik een inham in een berg waar een grot achter zat. Ik tilde Janne naar binnen en legde hem voorzichtig op de koude rotsgrond. Het was niet de beste plaats om te overnachten maar iets beters kon ik in die tijd niet vinden.

Na weer wat gegeten te hebben besloot ik om te gaan slapen. Ik had een lange reis achter de rug en er lag ook nog een lange reis voor de boeg.

_____________________________________________________________________________

Sorry sorry sorry sorry, ik weet dat ik vorige week eigenlijk zou uploaden maar er kwamen opeens allemaal dingen tussen, duizend maal sorry hiervoor. Ik hoop dat jullie het leuk vonden. Ik heb trouwens gezien dat al meer dan 100 mensen mijn boek lezen :))). Ik zal proberen het volgende hoofdstuk er sneller op te zetten.

comment / vote / fan? ;)

xxx Irene