Een 2e wereld

1.

"Zijn we er nou eindelijk?" vroeg mijn broertje Thomas. "Heb nog even geduld, we zijn er bijna" zei mijn moeder.

We zaten in de bus richting ons nieuwe huis in Finland. Sinds we op vakantie waren geweest in Finland wou niemand er ooit meer weg. Mijn ouders besloten daarom dus om naar Finland te verhuizen en hier zaten we dan, opgepropt in een oude bus op weg naar ons huis.

Niemand kon wachten om het te zien maar eerst moest ik uit deze houding zien te komen. Ik begon een beetje te wiebelen om me los te wringen uit het bankje waar ik op zat. We zaten zo dicht op elkaar dat toen ik op stond iedereen vanzelf zonder iets te doen opzij schoof. Door deze actie kon ik niet meer zitten dus bleef ik de rest van de reis maar staan. 

Toen we waren aangekomen waren we opgelucht dat we weer vrij waren en niet zaten opgesloten in een veel te klein busje. Door gebrek aan ruimte waren we allemaal een beetje stijf geworden.

We liepen naar het huis toe terwijl we ondertussen zaten fantaseren hoe het eruit zag. Mijn broertje en ik hadden het namelijk alleen maar op een veel te kleine foto gezien. Mijn ouders hadden verder nog geprobeerd om het aan ons uit te leggen hoe het er uit zag maar dat lukte niet echt.

En daar was het dan. Het was een klein wit huisje midden in het bos. Het was nogal moeilijk te zien aangezien er veel bomen omheen stonden. Toen mijn moeder de deur open deed stormde mijn broertje en ik naar binnen om de mooiste kamer te kiezen. Ik koos een kamer aan de achterkant van het huis.

Al snel hadden we allemaal ons plekje gevonden en begonnen we met de spullen naar binnen sjouwen. Dat was nog een heel werk aangezien het meeste naar boven moest en we niet bepaald sterk waren. Ook was het voor sommige spullen een probleem omdat we een wenteltrap hadden en die spullen bleven daar in klem zitten.

Toen de meeste dozen binnen stonden begonnen we met uitpakken. Eerst moest ik mijn ouders helpen met het in elkaar zetten van de meubels.

Toen dat eenmaal klaar was begon ik met het inrichten van mijn kamer. Ik was daar nou niet bepaald goed in dus het werd een zooitje. Een paar minuten later riep ik naar mijn moeder. "Mam, kan je me pleeeace helpen met m'n kamer? Het is één grote bende"! En zo kwam het dat we een einde aan die bende begonnen te maken. 

__________________________________________________________________________

Ik weet het dit hoofdstuk was een beetje saai maar ik beloof dat het leuker en spannender zal worden.

ps. commentaar, tips en fans zijn altijd welkom ;)