A/N: Pasensya na sa matagal na hindi ko pag-update. Kinailangan ko pang mainspire bago ko to magawa. To my friend hope you'll like this update. And to all who's reading this salamat sa inyo!:) medyo maigsi to. Pagtyagaan niyo muna! Ciao! Xoxo
********************
Jamaica's POV
Once he deepen his kisses, I can't do nothing but to give him the same passion.
I admit it okay that I missed Nathan so much. I know he broke my heart but I can't deny as well that I still love him bigtime.
I might sound so martyr and all but can I really stop my heart for wanting this guy?
After that long and passionate kiss that we shared, we let go breathlessly of each other. Grabe ang hingal naming dalawa. Magkadikit ang mga noo namin at parehong humahangos. Bigla niyang tinaas ang baba ko upang magtagpo ang mga mata namin. Nginitian niya ako, yung ngiti na una kong nakita nung una siyang nagtapat na mahal niya ako. Yung ngiting alam kong totoo.
"Di mo lang alam kung gaano mo ko pinasaya. Hindi ko maipapangako na hindi ka na iiyak kapag naging tayo ulit pero pinapangako kong ang iluluha mo ay dahil sa sobrang kasiyahan. Alam kong naging duwag at tanga ako pero nandito na ako ngayon at gusto kong malaman mo na mahal na mahal na mahal pa rin kita. I LOVE YOU mine."
I'm left speechless when suddenly i feel my eyes getting damped by a warm liquid. I started to cry quietly.
"Hey... Why are you crying?"
Actually hindi ko rin alam kaya umiling lang ako bilang sagot sa tanong ni Nathan. Pinunasan niya gamit ang daliri niya ang mga luhang tuloy pa rin sa pag-agos sa mata ko.
"Sabi ko na nga ba eh mapapaiyak na naman kita, pero gaya ng sinabi ko sana luha yan ng kasiyahan?" Patanong na sabi ni Nathan sa akin.
Umiling ulit ako. Masaya nga ba ako? Oo? Hindi ko talaga alam kung bakit ako umiiyak. Bi-polar mode na naman ako. Simula ng naging parte ng buhay kong tong lalakeng to naging ganito ako, unstable ang emotion. Minsan sobrang saya ko, biglang inis, biglang makulit, ewan!
"Hindi ka masaya?" Lungkot na tanong niya sa akin.
Umiling ako ulit.
"So masaya ka?" Biglang lumiwanag ang mukha niya.
Iling ulit.
"Mine naman eh.. Eh bakit kb talaga umiiyak? Alam ko na gusto mo pa ng kiss ulit?" Nakakalokong tanong niya sa akin.
Bigwasan ko nga! Kahit kelan may pagka-maniac din tong lalakeng to minsan eh.
"Ouch! Para san yun?"
"Sa kalokohan mo! Kainis ka talaga nagmomoment yung tao bigla ka hihirit ng pagiging maniac mo!"
"Eh kasi naman di ko alam kung bakit ka umiiyak eh. Malay ko ba kung nabitin ka sa halik ko kaya ka biglang umiyak diyan." Nakangisi niyang sabi sa akin.
Akmang papaluin ko sana siya ulit ng masapo niya ang kamay ko at bigla niya akong hinalikan sa labi.
"Gotcha!"
Infairness kinilig ako dun. Pero teka nakakarami na siya eh di ko pa nga siya sinasagot ulit.
"Hoy lalake, nakakarami ka na ng halik sa akin ah, at bakit ba mine ka ng mine diyan? Sinagot na ba kita ulit?"
"Ahh, ehh kasi... Bakit ayaw mo na ba talaga sa akon?" Pakamot biyang tanongsa akin.
Hindi rin naman ako nakasagot. Imbis, tumayo ako sa kinauupuan ko at nagkunwaring pinaalis siya sa loob ng kwarto ko. Dahil naramdaman kong namula yung pisngi ko. Kainis talaga to ang lakas magpakilig!
