LAYLA

"Giriş"

Playlist; Cigarette after sex- K
Photo: 'Kitap boyunca ruh haliniz'

—

"Kahretmesin! Kahretmesin! Kahretmesin! Daha nasıl dua edeceğimi bile bilmiyorum, ben annem için nasıl Allahtan af dileyeceğim."  Genç kızın elleri; hıçkırıkları ile birlikte dizlerinin üzerine düştü.

Annesinin mezar taşına yaslı olan anlından akan terler, üzerinden üç gündür çıkartmadığı tişörtünün ensesini ıslatıyordu. Kurumuş dudaklarından çıkan feryatlar onun gibi mezar başında dua eden insanları da ağlatmıştı.

"Layla'm kalk lütfen. Hırpalama kendini böyle, n'olursun. Bak Hale de perişan hâlde." Genç kızı yerden kaldırmaya çalışan yakın arkadaşı Füsundan başkası değildi.

Annesinin toprağından destek alarak ayağa kalkan Layla ilk adımında sarsılsa da kendinden emin bir şekilde Ablası Haleye doğru ilerlemeye devam ediyordu.

"Hale, sen yaptın! Annemi sen öldürdün! Her şey sen onu konuşmak için odaya çağırdıktan sonra oldu! Ne yaptın anneme? Şeytan, sen benim annemin katilisin! Allah belanı versin! Benim dünyamı aldın sen benden, ben nasıl tutunayım bu hayata şimdi? Ben nasıl yaşayacağım? Allahım yardım et!"  Cümlelerine büyük bir hiddetle başlayan Layla son kelimelerini fısıltıyla bırakmıştı havaya.

Kriz geçirir gibi titreyen ellerini yeri kamçılar gibi savurup duruyordu. Kendine zarar vermesini istemeyen arkadaşları Layla'nın iki kolunu da sarmalamıştı. Onu sakinleştirmek hiç kolay değildi. Füsun cenazenin arka tarafında dikilen hemşirelerden birine işaret verdi. Layla'nın bunları yaşayacağını önceden sezmiş gibi cenazeye hemşire getirtmişti Füsun.

Layla'ya vurulan sakinleştirici onu derin bir uykuya yollamıştı. O uyurken cenazede bulunan insanlar baş sağlığı dilemiş evlerine dağılmışlar, Hale, eşi ve babası ise mezarlıkta çok fazla durmamış taziye evine geçmişlerdi.

Ve o gün orada olanlar, açılan mezarın içine kendilerininde gömüldüklerini bilmeden yaşamaya devam edeceklerdi. Oysa ölümün kokusunun sindiği o kirli toprak çoktan kanlarına karışmıştı.
———————-

Merhabayınggg!! Nasılsınızzz? Ah beni mi soruyorsunuz? Ben biraz meraklıyım, umutluyum ve istekliyim. Wattpad çıktığından beri deli gibi okuru olmuş ama aynı zamanda yazarı da olmak istemiş ama hiçbir zaman becerememiş o kişiyim. Yazdım sildim, yazdım sildim, yazdım sildim. İnanın kaç kez tekrarlandı bu hiç bilmiyorum. Sayamadım, yetişemedim. Ama ama amaaaa bu sefer umutluyum, kelimelerime daha çok güveniyorum. Özellikle kendimden bile daha çok güvendiğim karakterler ve senaryo oluşturdum. Bolca sevgi gösterin lütfen. Hem bana, hem karakterlerime. Öpüyom kocamaaan.