VEDA

Veda Faslı

2017'nin sonbaharında çıktı karşıma.
20 küsür yıllık ömrümde 2 gün içinde aşık olduğum tek kadın.
Nasıl bir şeydi biliyor musunuz?
O karşıma ilk çıktığında ben baştan aşağı bir enkazdım.Hayatta olan tek çocukluk arkadaşlarını 1 ay önce kaybetmiş,bir takım orospu çocukları yüzünden evinde cam çerçeve indirmiş,eli komple dikişli olan kocaman bir enkaz..
O ise o enkazın,tozun,pisliğin içinde betonların arasından açmış tek bir çiçek.
Ben hep şarkılarda,filmlerde,dizilerde anlatılan "kara sevda" nedir diye merak ederdim.
Kara Sevda buymuş.
Uzun sayılabilecek bir zaman geçirdik beraber.
İçinde bolca sevinç,bolca üzüntü,bolca ateş barındıran koskoca bir zaman.
Bir tek kavga kavramı yoktu o sürenin içinde,bir de veda.
O çiçek 2018'in Şubat'ın da soldu.
Sene 2021,tarih 13 haziran.
Şu tarihe kadar veda etmemek için her şeyi yaptım.Umudumu kaybetmedim,kaybetmemek için çok uğraştım.
Kaybeder gibi olduğumda "Ben karadenizliyim,Karadenizin umudu bitince inadı başlar." dedim.
Yine de olmadı.
3 küsür yıldır köşe bucak kaçtığım o veda,bedenimin ortasına intihar saldırısı yaparak daldı.
Ağır mı oldu?
Fazlasıyla.Ben ruhumu orada tamamen kaybettim ama bir şekilde veda ederek uğurladım oradan.
Gözümün önünden uğurladım,evet.
Ama yüreğimden nasıl ya da kaç günde uğurlayacağım bilmiyorum..