Marbel Romanov vajza e mafiozit me te pushtetshem ne Russi, Itali, Spanj, Columbi dhe ne Angli. Pas vdekjes se babait te saj kur ajo ishte vetem 15 vjece ajo u rri me djemt e shokeve te babait ishte e vetmja femer e re ne ate perandori mafioze. Kur...
Ne dhomen time erdhi nje djal i ri me mori valinxhet dhe me tha qe makina eshte gati. Zbrita poshte mbas tij, takova Danjelen ndersa Kiani i vogel ishte ne gjume. U largova nga ajo shtepi, mbas disa oresh rruge mberritem, makina ndaloj para nje shtepie te thjesht por te lezetshem
DONI - Shpresoj te te pelqeje. Rrugetimi jone mbaron ketu, besoj per cdo gje qe te kesh nevoj me kontaktoni ju lutem ( me zgjati nje flete ku ishte numri i tij) Mirupafshim zonjush Feniks! ( dhe me zgjati doren)
MARBELI - Mirupafshim zoti Doni! ( gjithashtu ja zgjata doren)
Dola nga makina, valinxhet mi mori ai djali i meparshemq dhe i qoji ne dhomen time. One a minute?! Ky do jetoj me mua?! Mesaduket po, vl. Ndeza telefonin dhe ora kishte shkuar, shkova ne dhomen time dhe u futa te bej nje dush me uje te ftohte qe te relaksohesh sepse isha nervoze, pasi mbarova hapa valinxhen dhe po shihja qte vishja, mora nje pal xhinkse te zeza, nje bluze te zeze qe ishte e hapur tek gjoksi, nje rrip gucci dhe nje pal atlete te zeza
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
U vesha, zbrita poshte dhe pash ate djalin qe me la Doni per te me mbrojtur mua.
MARBELI - Akoma nuk jua di emrin ( po flisja serioze )
- Te me falni un quhem Andrea, un do te jetoj me ju dhe do te kujdesem per ty zonjush Feniks ( po fliste ai me koke ulur dhe po qendronte ne kembe para meje )
MARBELI - Andrea besoj se duhemi te shkojm tek restoranti tani
ANDREA - Po, ejani.
Dolem jashta dhe u nisem per tek restoranti, gjate rruges asnjeri nuk nga ne nuk fliste. Arritem, ishte nje restorant i thjeshte pran bregdetit te Nice-s, ishte i thjesht por e perkryer, ndaluam makinen dhe u futem brenda ne restoran ishte thjesht e mrekullueshme, i gjithe restoranti ishte prej druri, tavolinat ishin prej druri por kishin formen e crregullt te prerses se saj, karriket ishin prej druri dhe kishin nje shtrese te bute per tu ulur qe te ndiheshe rehat, kishte shum lule, nuk mund ta pershkruaja thjesht mua me dukej perfekte. Kishte shum njerez qe kishin ardhur po kerkoja me sy gjithkund per Markusin, per vellain tim, nuk po e shihja gjekundi kisha ngelur ne mes te restorantit si e hutuar kur papritmas me nderpret Andrea.
ANDREA - Mos u shqetso! ( pa oren ) Tani nga momenti ne moment mund te vi qe kshu eja ulemi.
U ulem ne nje tavolin qe e zgjodhi Andrea
KAMARIERI - Pershendetje, cfare doni te porosisni?
ANDREA - Te perhershmen ( dhe e pash gjithe kuriozitet dhe e habitur )
MARBELI - A... a...ate cfare porositi zoteria ( dhe Andrea buzeqeshi me cep te buzes nga e folura ime dhe e pash me nje shikim kercenues )
Ja kisha ngulur shikimin Andreas dhe ai beri nje minkik si i paditur
ANDREA - Cfare?!
MARBELI - Te perhershmen?! ( e pyeta si e quditur )
ANDREA - Aha, epo un vi shpesh ketu. Tjua bej nje pyetje, pse mendon qe zoti Doni me tha qe te jem turperoja jote?
MARBELI - Se ndoshta je shum i mire per te mbrojtur te tjeret
ANDREA - Tjeter
MARBELI - Dhe ti di cdo hap qe im vella ben ( dhe po e shifja ne sy qetesisht )
ANDREA - Je e zgjuar ( erdhi kamarieri dhe solli nje shishe vere te bardhe dhe e hapi e mbushi gotat tona )
MARBELI - E di ( dhe piva pakez vere )
Vera ishte shum e mire, po shifja nga dera e restorantin dhe syt e mi ndeshen me te, nuk mund ta besoj ishim sozia e njeri tjetrit veqse ai ishte mashkull dhe un femer. Lotet kishin vazhduar rrugen e tyre por po qaja nga lumturia, buzeqesha lehte, ishte i shoqeruar nga nje vajze. Fshiva lotet qe me kishin lagur faqet dhe po shifja Andrean, syt e tij po shkelqenin, po, po shkelqenin kur ai shifte vajzen qe vellai im kishte ne krah, belba e tij e syrit ishte zmadhuar dhe buzeqesha me cepin e buzes. Ato po vinin ne drejtimin ton, nuk mund ta besoja.
ANDREA - Mos u emocioni dhe as mos u lendo nga shikimi i tij. ( me tha dhe u qua ne kembe per ti takuar, erdhen tek tavolina jone )
ANDREA - Si tkam? ( dhe po perqafonte Markusin ne menyre vllazerore dhe un po shifja si e habitur tek Andrea )
MARKUSI - Mir, mir. Po ty si te kam?
ANDREA - Fal zotit mir. AH, se harrova ( dhe po me shikonte mua ) Kjo ketu esht Marbeli e dashura ime ( dhe po e shifja e shokuar )
Ajo vajza perkrah Markusit po shikonte Andrean me zhgenim, e lenduar, e acaruar sikur donte ta vrite nga momenti ne moment dhe me pas me pa mua me nje shikim vrases dhe po e shihja serioze.
MARKUSI - Gezohem un jam Markusi ( dhe me zgjati doren per ta takuar dhe e pash ne sy shikimi i tij ishte i ftohte )
MARBELI - Gjithashtu gezohem, quhem Marbeli ( i thash ftohte dhe zgjata doren per ta takuar )
MARKUSI - Kajliiii ( thirri ate vajzen qe kishte ardhur me te )
KAJLI - Mir, mir. Quhem Kajli jam motra e ktij ketu ( beri me shenje nga Markusi ) dhe nuk jam aspak e gezuar qe po njifemi ( Markusi e pa dhe i dha nje shikim vrases )
MARBELI - Gjithashtu ( dhe buzeqesha me cepin e buzes dhe pash Andrean qe po me shikonte si i quditur )
U ulem ne karrige, kamarieri erdhi mori porosin e Markusit dhe Kajlit me pas u largua, pas disa minutash na solli ushqimin dhe u largua, po hanim ne heshtje, Markusi nuk mi hidhte syt, Kajla kishte nje deshir te papar per te ma plasur koken per tavoline sepse ishte shum i qarte shikimi i saj, Andrea po hante ne qetsi ndersa un nuk kisha aspak oreks thjesht po shikoja nga ato te tre, ishte krijuar nje qetsi shurdhese dhe po me acaronte shum te pakten te fliste dikush.
MARBELI - Hm, Markus me cfare merresh?
KAJLI - Vazhdove ti duke gjuajtur?! Epo mos shpreso kot tek vellai im( dhe po me shikonte duke buzeqeshur un i buzqesha dhe i thash )
MARBELI - Kur kam ne krah nje mashkull si Andrea nuk mundem te shof te tjer sepse ai me ploteson te teren edhe nuk po gjuaj vellain tend пока oон тоже мой брат( i thash me nje buzeqeshje fitimtare dhe ajo ishte skuqur komplet nga inati dhe ne fund putha Andrean ne faqe e ai po me shifte i habitur ) ( perderisa dhe ai eshte im vella )
MARKUSI - Je ruse ( po me shifte serioz dhe pa pik emocioni )
MARBELI - Po ( po e shifja njelloj siq po me shikonte ai )
KAJLI - Mos vall je mafioze ose ke ndonje dashnor mafioz? ( pyeti gjith kurjozitet )
MARKUSI - Me cfare merresh?! ( pyeti qe te ndryshonte temen qe per pak Kajla do te hapte )
MARBELI - Jam biznesmene, kam hotele, restorante, pabe dhe kompani te ndryshme jo vetem ne Rusi por dhe ne shtete te tjera. Po ju me cfare merreni?
MARKUSI - Kam pabin me te famshem ne France qe esht ketu ne Nice, restorante dhe disa lokale te vogla.
