The Lost Memory

Chapter 80

Chapter 80

Princess POV

Welcome to The greatest Dark... Khezie,,,, walang emosyong sabi ko

At naramdam ko ang kaniyang pagkagulat dahil sa pagbanggit ko sa kaniyang totoong pangalan, kaya pinasalubungan ko siya ng isang dagger

Nandito lang ako malapit sa kaniyang likuran hindi niya ako makita dahil sa kadiliman

Ah,,, daing niya

Hindi na ako nagulat ng piliin niya ang baril, dahil yan lang naman ang pinakagusto niyang weapon dahil si Drew ang nagturo sa kaniya niyan

But she have 10 bullet left, while me I have 9 dagger left, but I can handle this pwede ko naman kunin ang mga binato ko sa kaniya

At nagsimula na siyang magpaputok

How dare you,,, gigil niyang sabi

If I we're you I will not waste my bullet for nonsense,,,, sarkkastikong sabi ko

Bakit ba ang duwag duwag mo, bakit ayaw mong magpakita,,,, sigaw niya

Galit ka na sa lagay na yan,,,, nakangisi kong sabi

Sige ubusan muna tayo ng weapon,,, sabi ko, kaya hinagisan ko ulit siya ng isa pa at tumama ulit yon sa binti niya

At sunod sunod rin ng butok ng baril
Kaya tatlong sunod sunod rin ang pinakawalan kong dagger

2 left,,,, bulong ko

At tama nga ang inaasahan ko, dahil inubos niya lamang ang dalawang huling bullet niya sa wala

Kaya agad ko siyang tinadyakan sa kaniyang likod at napadaosdos siya

Ayan na ba yong pinagmamalaki mo?,,, tanong ko
Pero sinamaan niya lang ako ng tingin

Oh bakit, tayong dalawa na ngalang ang narito bakit nakasyot ka pa ng mask,,,, sabi niya, pero nginisian ko lang siya

Don't worry after this, you will see may face,,,, sabi ko

Hindi muna ako gumawa nh kahit anong moves hinihintay ko siya mismo ang sumugod

Dapat pala yong dalawang braso na lang niya yong pinuruhan ko, para naman hindi unfair sa kaniya, malay ko ba kasing matatamaan yong kaliwang braso niya, kanang waist at kanang paa niya, na patuloy paring may dumadaloy na dugo sa kaniya

Kaya umupo mo na ako pagkatapos ay ipinikit ko muna ang aking mata habang pinapakiramdaman ang paligid

At naramdaman kong tumayo na siya at susogurin na niya sana ako, kaya umiwas ako, habang nakapikit parin

I remember my training when the time na hindi pa ako ang leader sa organization namin

Kailangan talagang may takip sa mata habang may kalaban ka, akala ko hindi ko makakayanan ang lahat ng yon dati, pero sa galit at lungkot ko nakayanan ko ang lahat ng iyon

Bakit puro iwas nalang ang ginagawa mo ngayon Princess,,, sabi niya
Kaya napamulat ako, at napangisi bigla

Nararamdaman kong nanghihina na siya, dahil narin sa dugong nawawala sa kaniya

Nakakaantok ka naman kasing kalaban,,, sabi ko

Gamitin mo na kasi ang buong kakayahan mo,,, sabi ko pa