3

7 1 2
                                    

Coğrafya dersinden çıkmıştık. "Çok zekisin kızım. Bazen uyuz oluyorum sana!" Dedi Axel gülerek. "Dostum kimse bir Astrid Ada edemez. Kudur!" Dediğimde gülüşü daha da büyümüştü.

"Ada hanım egonuzu neden Amerika'da bırakmadınız? Sadece meraktan soruyorum."

"Ego değil tatlım. Gerçekler." Diyerek saçlarımı savurdum. 'hıa' diye bir ses çıkarmıştı.

Lan o sesi neresinden çıkardı?!

Arada tırsıyorum bu çocuktan yemin ederim.

"Oğlum, sen o sesi nerenden çıkardın? Hayır insan gıcıklık vericem diye böyle bir ses çıkartmaz yani." Diyerek omzuna vurmaya başladım. "Tamam kız, dur!" Diye kahkaha atarak bağırıyordu.

Herkes size bakıyor normal olun aptal?!

Ya normalimiz böyleyse?

Ha her şekilde engelliyiz, diyosun. İyiymiş.

Seni susturmak benim elimde biliyorsun değil mi?

Of tamam kes be!?

Benim içsesim hiç normal değil. Size yemin ediyorum normal değil. "Bunlar neden bize mal mal bakıyor amk. Sanki katliam yapıyoruz! Mallara bak?!" Car var konuşması olmasa Axel mükemmel birisiydi. Ama bu kadar konuşması mükemmeliğini kendinden alıyordu.

Sana puanım 9,9 Axel'cim.

Bir puan kırılır benim bildiğim.

O senin bildiğin.

Sende bensin!

Ne diyosun amk! Anlamıyorum.

"Umursama sende." Diyerekten en büyük taktiğini ona verdim. Kıymetimi bilmeliydi bence.

"Baksana amına koyayım!" Dedi ve gözleriyle birini göstermeye çalışıyordu, o tarafa baktığımda bir kız bizi eliyle gösteriyordu. Bu ne saçmalıktır amına koyayım!

"DÖNÜN ÖNÜNÜZE?! AYI MI OYNUYOR BURDA!?" diye bağırdım. Herkes yavaş yavaş önüne dönerken, Selen hanımdan ses geldi.

"Evet," diye başladı.

Sonu iyi olmayacak bu kızın ben size söyleyeyim.

O his bende de var.

Sen bensin?

Kes be!?

"Ayı oynuyor karşımda." Diyerek sırıtmaya başladı. O sırıtışı götüne sokardım ben onun!

"Selen, seninle uğraşamam valla sikme başımı."

"Korktun galiba?" Diyordu karşımda gülerek.

GÜLERSEM ÇARPILIRIM GÜLERSEM ÇARPILIRIM GÜLERSEM ÇARPILIRIM GÜLERSEM ÇARPI-

Ünlü katil, bir insandan mı korkacaktı? Bu evrende ki en güçlü yırtıcı bir insandan mı korkacaktı? Bu da ayrı bir ironiydi.

Axel'e baktığımda gülmemek için kendini sıkmaktan kıpkırmızı olmuştu. Ondan bende de vardı işte. Gülmemek için kendimi zor tutu- demeye gerek kalmadan ikimiz birden gülmeye başladık.

Bu salak ne zaman saçmalamayı bırakacaktı?

"Selen senden mi korkucam? Of gülmemeliyim-" derken bir daha gülme tuttu. Herkes durmuş salak gibi bizi izliyordu. En son kendimi durdurabildiğimde konuşmaya başladım.

SAÇMAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin