#BL VERSION: "A CRACK IN FOREVER" - [COMPLETED]

SPECIAL CHAPTER (The Last)

WARNING! MATURE CONTENT!

✧✧✧

Zane's P.O.V

Parang sirang plakang nagpaulit ulit sa utak ko ang mga salitang iyon.

'The wizard is always watching you .. I love you, Zane."

"Tatandaan ko yan. Mahal na mahal rin kita, Azrail."

Kahit anong pilit kong pagpipigil sa mga luha ko ay hindi ko na napigilan pa. Pagkabagsak ng mga maiinit na likido sa papel na hawak ko ay kasabay naman ng pagkaubos ng tinta ng hawak kong ballpen nang isulat ko ang mga salitang 'THE END' sa pinakamababang parte ng manuscript draft ko.

"Tapos na. Sa wakas tapos ko na rin," umiiyak na bulong ko sa sarili.

"Ano ang tapos mo na?" natigilan ako sa boses na narinig ko. Mabilis kong pinunasan ang mga luha ko at dali daling isinara ang drafting notebook ko.

"Ah? W-wala. Wala," tanggi ko na napaiwas ng tingin.

Shit! Baka nakita niya ang sinusulat ko. Kanina pa ba siya sa likod ko? Bakit hindi ko man lang siya napansin na dumating na pala siya mula sa trabaho.

"Darlin'? You're hiding something. What is it? Why're you crying?"

"Wala! Wala, love. Uhm, nagugutom ka na ba? Halika, ipaghahain kit--ah!" mahinang sigaw ko nang bigla niya akong itulak ng marahan sa may pader nang tumayo ako sa harap ng drafting table ko.

"Tell me, darlin,' did you miss me?" bulong niya na humalik sa punong tainga ko dahilan para mapapikit ako.

"O-oo naman, love. Hindi ka kasi umuwi kagabi."

"Really? Hmm?" nanunudyong sabi niya agad idinikit ang labi niya sa bibig ko. Na-miss ko ang ganito. Na-miss ko ang mga labi niya, ang mga halik niya.

Mainit ang bawat halik niya na dumadampi sa bibig ko. Mapusok. Nakakapaso. Napapikit na lang ako nang ipasok na rin nia ang dila nia sa loob ng bibig ko at nagsimulang kalikutin ang bawat parte sa loob nun. Matagal rin naming pinagsaluhan ang kanya kanya naming mga laway at dinama ang bawat ningas ng apoy na bumabalot sa aking katawan dala ng mga halik nia.

Pagkahiwalay ng mga bibig namin ay nakita ko ang mga nakakalokong ngisi niya.

"Darlin,' what is this?" tanong niya nang makita kong binubuklat na niya ang drafting notebook ko.

Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na inagaw sa kaniya yun. "Hey, bakit mo ginalaw 'to?" nakangusong sabi ko.

"Kailan ka pa nagsimulang maging writer?" he smiled. Fuck. His smiles gives me chills that I don't even want to understand either.

"What does your story talk about? At kapangalan pa natin ang mga characters?"

Napaiwas ako ng tingin ulit. He is really as clever as I thought. Akala ko hindi na niya 'to makikita. Ayoko pa naman niyang malaman. Ano na lang magiging reaksyon niya kapag nabasa niya ang ending?

"Azrail .. wag mo na lang yung pansinin. Akin na lang yun. Ang mahalaga .. buhay ka."

Kumunot ang noo niya sa sinabi ko. "You're weird lately. Napapansin ko kasing hindi naman sketches ang ginagawa mo kapag nasa harap ka na ng table mo. I sense something kaya sinilip kita then umiyak ka na lang bigla. I got curious."

Natawa ako. "Don't mind me. How's work? Successful ba ang naging surgery ng isang patient mo kagabi?"

"Sa awa ng diyos, darlin.' I made it," he said kissing my forehead. "Where's baby?"