A Sadistic Vampire | KTH

3. Bölüm

Sesin geldiği yere doğru ilerliyordum fakat bir türlü hiçbirşey göremiyordum. Yanılmadığımı biliyordum ama bişey bulamayınca kendimin şizofreni olup olmadığını sorguladım. Evet yanılmamıştım ama nereye gideceğimide bilmiyordum. Bu yüzden yola doğru gitmeye başladım. Fakat bir anda arkamda bir çıtırtı sesi duydum ve hemen arkamı dönecekken ayağım bir dala takıldı ve olduğum yerde yere yapıştım. Az önce arkamda bişey vardı. Evet buna emindim. Çünkü onu hissetmiştim ama şuan canım çok yanıyordu çünkü dizim kanıyordu. Bu yüzden bileğime sardığım bez aksesuarı dizime bağladım ve sonra arkama doğru ilerlemeye başladım. Ama yine hiçbir şey yoktu. Bu sefer cidden sinirlerim bozuldu ve küfür etmeye başladım. Sayabildiğim bütün küfürleri sayıyordum çünkü o canavar yüzünden hem dizim kanıyordu hemde bişey düşünemez hale gelmiştim. Ve onu bir an önce bulmak istiyordum. Ama onu bu şekilde bulamazdım bu yüzden onu ben değil onun beni bulmasını sağlayacaktım. Onu kendime çekmem gerekiyordu çünkü ben onu kendi başıma bulamıyordum. Bu yüzden orman yoluna çıkacak ve kampa geri dönecektim ve onun bana gelmesini bekleyecektim. Eminim beni bulacaktı çünkü o insanları öldürmeyi seviyordu, bu yüzden benide öldürmeye çalışacaktı. Bunu biliyordum.

Yol kenarına çıkacağım an karşı tarafta garip birşey gördüm. Bu sefer gerçekten birşey bulmuştum! Garip bir çift kırmızı göz bana bakıyordu ve onun canavar olabileceği aklıma geldi ve bu sefer yanına yaklaşmakta kararsız kaldım. Hem garip olan bişey vardı. Az önce arkamdaydı ama şimdi yolun diğer tarafındaki ormandaydı. Sanırım hızlı koşabiliyordur diye düşündüm aslında ama ya beni yerse!? Kafam yine bişeyleri geç bastı 🤦‍♀️ o an ananıskm diye bağırdım ve  kamp alanına doğru depar atmaya başladım. Ve kamp alanına kadar koştum ama ailem hala uyuyordu bende bir kenara oturdum ve soluklanırken bir yandan da az önce ne olduğunu düşünüyordum. Gerçekten O an ölücekmişim geldi çünkü bana sinirli bakıyordu. Belkide beni öldürecekti. Belkide onun peşine bırakmalı ve birkaç gün daha kamp yapıp uslu uslu evime gitmeliydim ama ben tabikide bunu yapmayacaktım çünkü kendime eğlence arayan bir salaktım. Ve bir anda bişeyler kafama dank etmeye başladı. Yere düşdüğümde dizim kanamıştı ve sonra 2 dakika geçmeden vampiri arkamda hissetmiştim. Yani bunun tek bir açıklaması olabilirdi. O şey bir vampirdi! Gerçekten bir vampir görmüştüm. Aslında bu bana korkunç gelmekten daha çok havalı geldi. Çünkü kendime vampir bir arkadaş yapabilirdim, eminim bu çok güzel olurdu! Biliyorum pek normal düşünmüyorum ama bence herkes vampir bir arkadaş ister, öyle değil mi? Bir anda düşünmemi durduran şey annem oldu.

Y/n A.: bakıyorum baya erkencisin. Sen normalde bu kadar erken kalkamazdın, ne oldu da erken kalktın böyle?

Y/n: Sabah erkenden kalkıp biraz yürüyüş yaptım, bu sırada da telefonumu aradım ama yinede bulamadım.

Y/n A.: Telefonun için endişelenme. Dönünce sana yeni bir telefon alırız böyleliklede sorun ortadan kalkmış olur.

Y/n: Bencede en iyi yol bu. Zaten birkaç gün içerisinde dönüceğiz, bu yüzden benim için sorun olmaz.

Y/n A.: Telefonsuz birkaç güne dayanabileceğine eminim. Hadi şimdi babana sürpriz yapıp kahvaltı hazırlayalım!

Annemle beraber kahvaltı hazırlamaya başladık. Ben tabakları koyarken annemde kahvaltılıkları koymaya başladı. Daha da sonra babamı çağırdık ve beraber kahvaltı ettik. Genelde ailemle çok vakit geçiremezdim bu yüzden şuan bu anlar benim için çok değerliydi.

Kahvaltıdan sonra uzunca düşündüm ve ailemi riske atmak istemiyordum bu yüzden bir an önce eve gitmemiz gerektiğine karar verdim. Ne yapıp edip bir şekilde onları eve gitmeye ikna etmeliydim. Yoksa hepimiz o vampirin yemeği olacaktık!