"Son Saatler"
Sessizlik.
Saatlerdir onlara eşlik eden şey buydu.
Sessizlerdi.
Chan adamın nabzını kontrol ederken de öylelerdi,
Hep birlikte adamı ormanın daha da derinlerine taşırkende.
Nefeslerini bile en az sesle alıyor, kendileri bile duymuyordu.
Jisung sımsıkı sarıldığı arkadaşıyla, ellerinde ki kürekle toprağı kazanları izliyordu.
Arkadaşlarına bir şey olacak diye ödü kopmuştu.
Ona bir şey olması sorun değildi, lakin ailem dediği insanlara zarar gelirse yaşayamazdı.
Felix, Jisung'a sarılmış dururken biraz geriye çekilmek için hareketlenmesiyle ayağı taşa takıldı ve geriye doğru yalpaladı.
Anın verdiği korkuyla çığlık attığında herkes ona döndü.
Hepsinin yüreği ağzında atıyordu.
Ne olduğunu anladıklarında tekrar arkalarına döndüler.
Minho ve Chan birlikte tuttukları adamı kazdıkları çukura attılar.
Ardından diğerleri ellerinde ki kürekler ile kendi kazdıkları çukura toprak atıyorlardı.
Felix kürekleri ne ara bulup getirdiklerini bile anlamamıştı.
Bir ara Changbin, Jeongin ve Seungmin hyungları kaybolmuş ardından ellerinde kürekler ile geri gelmişlerdi.
Ama bunları o kadar hızlı yapmışlardı ki, Felix bunların dakikalar hatta saniyeler içinde olduğunu düşünmüştü.
Gerçi, şu an yaşadığı her şey bir kaç saniye içinde gerçekleşmiş gibi geliyordu.
Hatta bir rüya, kabus demek daha doğru olurdu, gibiydi her şey.
Oysaki farkında değildi henüz, kabuslarının yeni başladığının.
**
Ellerine geçen her şeyi gelişi güzel küçük valizlerine fırlatıyordu yedi genç.
En büyükleri ise daha önce hazırladığını söyleyerek kenarda onları izliyordu.
Onlar yaklaşık üç buçuk hafta önce yaptıkları şeyin kimse tarafından öğrenilmeyeceğini düşünseler bile bir şekilde o adamın öldürüldüğü ortaya çıkmıştı ve şimdi buradan olabildiğince uzağa gitmelilerdi.
Aslında inanmamışlardı ama o an bir şey yapmak için kafaları çok karışıktı.
Yedi genç bilmiyordu, çoktan yakalandıklarını, bilseler kaçmak için acele etmezlerdi.
Hyunglarıyla birlikte yanmayı tek yanmaya tercih ederlerdi ama dedim ya o an bunu düşünmüyorlardı.
Onlar sadece hep birlikte, sekiz kişi olarak, kurtulmayı düşünüyorlardı.
Hiç biri televizyon ya da her hangi bir gazeteye bakmamıştı. Baksalardı anlarlardı, cesedin üzerinde bulunan sekiz parmak izinin onlara ait olduğunu ve hyunglarının onlar için kendini feda edeceğini.
Ama olacağı varmış derler ya hani, gerçekten öyleydi.
Olacağı vardı, oldu.
Olmasaydı iyi olacaktı.
Ben bir kaos delisiyim kaçın benden. hdlaheğwhekwğw
Sizi seviyorum kuzularım ve ikizim.
🧡🧡💜💜❣️❣️💕💕💓💓💚💚💝💝💖💖💗💗❤️❤️💙💙💟💟💘💘💞💞💛💛💞💞💘💘💟💟💙💙❤️❤️💗💗💖💖💝💝💚💚💓💓💕💕❣️❣️💜💜🧡🧡💜💜❣️❣️💕💕💓💓💚💚💝💝💖💖💗💗❤️❤️💙💙💟💟💘💘💞💞💛💛💞💞💘💘💟💟💙💙❤️❤️💗💗💖💖💝💝💚💚💓💓💕💕❣️❣️💜💜🧡🧡💜💜❣️❣️💕💕💓💓💚💚💝💝💗💗❤️❤️💖💖❤️❤️💙💙💟💟💘💞💞💛💛💘💘💘💛💛💞💞💖💖💝💝💗💗💚💚❤️❤️💙💙💟💟💓💓💕💕❣️❣️💜💜🧡🧡💛💛💞💞💘💘💟💟
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Killer Is Always On The Scene ✅
Fanfiction"Ölmüş." Tek bir kelime hayatlarını alt üst etmeye yetmişti. Fenomen serisinin ikinci kitabıdır.
