"Kriz"
Nişan öncesi ısınma davetinde aynı masaya koyulan ve gitmeleri yasaklanan sekiz eski arkadaş yüzlerinde kocaman sahte gülümsemeleriyle birbirlerine bakıyorlardı.
Davet başladığından beri her hangi bir konuşma eyleminde bulunmamıştı hiç biri.
Ama hepsi aynı şeyi düşünüyordu.
'Konuşsalar ağlarım.'
Hyunjin sonunda sahte gülümsemesini bir kenara atıp garip bir ifadeyle kafasını Abisinin omzuna gömdüğünde hepsi yere çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamak istedi.
Öyle bir histi ki bu, ne kadar uğraşırlar uğraşsınlar atamadılar içlerinden.
Ama seste çıkarmadılar. Gözlerinde boş bakışlar, yüzlerinde son derece sahte gülüşler ile orada durmaya devam ettiler.
Sessiz sedasız, sanki hiç bir şey olmamış gibi.
----
"Felix! Kendine gel! Felix, abicim kalk hadi. Bitti gitti her şey kendini harap etmene değer mi?"
Konuştuklarının hiç bir anlamı olmadığını Felix'in nefesi gittiğinde anladı Minho.
Davetten geldiklerinde beri ağlıyordu ve öyle normal bir ağlama değildi.
Krize girmişti Felix.
"Ambulans! Ambulans çağırın! Hemen!"
Eve yeni giren Lee çifti oğullarının sesiyle ne olduğunu anlamayıp hemen yukarı çıktılar.
Yerde yatan küçük oğullarını ve onun başında nefes alsın diye uğraşan büyük oğullarını görünce ne yapacaklarını bilemediler.
Bay Lee hemen telefonunu çıkartıp ambulansı aradı. Bayan Lee ise oğlunun başına oturdu.
Oradan ayrıldıklarında Jisung 'Geçmiş geçmişte kaldı.' demişti.
Geçmiş, geçmiş miydi gerçekten?
Ağlamak istiyorum bu kitaba bölüm yazarken. Ama yine de yazmayı seviyorum. Olayları anlamadığınız verdiğiniz tepkiler 10/10 çünkü jeşwjslaıa
🧡🧡💜💜❣️❣️💕💕💓💓💚💚💝💝💖💖💗💗❤️❤️💙💙💟💟💘💘💞💞💛💛💞💞💘💘💟💟💙💙❤️❤️💗💗💖💖💝💝💚💚💓💓💕💕❣️❣️💜💜🧡🧡💜💜❣️❣️💕💕💓💓💚💚💝💝💖💖💗💗❤️❤️💙💙💟💟💘💘💞💞💛💛💞💞💘💘💟💟💙💙❤️❤️💗💗💖💖💝💝💚💚💓💓💕💕❣️❣️💜💜🧡🧡💜💜❣️❣️💕💕💓💓💚💚💝💝💗💗❤️❤️💖💖❤️❤️💙💙💟💟💘💞💞💛💛💘💘💘💛💛💞💞💖💖💝💝💗💗💚💚❤️❤️💙💙💟💟💓💓💕💕❣️❣️💜💜🧡🧡💛💛💞💞💘💘💟💟
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Killer Is Always On The Scene ✅
Fanfic"Ölmüş." Tek bir kelime hayatlarını alt üst etmeye yetmişti. Fenomen serisinin ikinci kitabıdır.
