|5|

42 16 132
                                    

Sabah olmuştu. Jeongyeon'dan korkmasam kurbanın evine gitmemek için kendimi odama kilitlerdim. Aynı odada kalınca bu pek mümkün olmuyor.

Uyandığımda odada benden başka kimsenin olmadığını fark ettim. Büyük ihtimalle kahvaltıya inmişlerdi, yüzümü yıkayıp mutfağa doğru gitmeye başladım.

Mutfakta ağlayan bir Dahyun ve çökmüş beş kız görmeyi beklemiyordum...

...

Sana ve Jihyo ortalıkta yoktu.
Dahyun'a ne olduğunu sordum, ağlamaktan cevap veremedi. Böylece Mina anlatmaya başladı.

"Sabah uyandığımda Jihyo tedirgindi. Ne olduğunu sorduğumda Sana'nın bayıldığını öğrendim. Alel acele hastaneye gittiler, bana da sizi bilgilendirmemi söylediler. "

Momo konuya atladı.
"Dahyun öğrendiği anda hastaneye koşmak istedi, Mina izin vermedi. İki kişinin aramızda olmaması zaten kötüydü."

Bir anda kafama dank etti.
"Pekala, hepsini anladım. Beni neden uyandırmadınız?"

Momo devam etti.
"Sen uyurken deli gibi terlemiştin ve titriyordun. Hasta gibiydin, onun için uyandırmadık."

"Bu... dün gördüğüm kişiyle alakalı olabilir." dediğimde tüm gözler bana döndü.

"Anlat."

"Dün gece kapıda şüpheli bir gölge gördüm. Hemen fotoğrafını çekmek istedim, flaşı açık unuttuğumdan kaçırdım. İşte bu da fotoğraf."

Jeongyeon beni dürttü

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Jeongyeon beni dürttü.
"Besbelli Jungkook işte bu. Nayeon, salak mısın?"

"Emin misin Jeongyeon? Ben emin olamadım."

"Kızım harbi salaksın sen."

"Off, yüklenmeyin bana. Sonuçta fotoğrafı ben çektim."

"Evet, Nayeon haklı." dedi Momo. Her zaman beni destekliyordu.

Mina bağırdı.
"Arkadaşlar. Acaba ilk önce Jungkook'un o saate neden orada olduğunu düşünsek olmaz mı?"

"Ah, pardon Minari. Doğru, ne yapıyordu o saate? Sana'nın sabahki durumu onu ilgilendiriyor olabilir mi? Yoksa zehirledi mi Sana'yı!?"

"Nayeon... kızlar... Kızmayacaksanız size bir şey itiraf edeceğim." dedi Momo, korkarak.

"Ben...onu buraya konuşmak için çağırdım."

Herkesin suratından belli oluyordu, hiç beklemiyorlardı bunu.

"Evin yakınındaki kafede buluştuk, ona gerçekleri anlattım." dedi Momo.

Bunu gayet normal bir şekilde söyledi. Aşırı normal, aşırı sakin bir şekilde.

Kendimi tutamadım.
"MOMO! NE DİYORSUN SEN?"

Suç Mahalli | TWICEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin