[ Zawgyi ]
အခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး Devan ရွိမယ္ထင္တဲ့ ထမင္းစားခန္းထဲကိုဝင္လာလိုက္တယ္။အၿမဲတမ္းသူ႔အတြက္ စားစရာတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ျပင္ဆင္ေပးတတ္တာေၾကာင့္ Y သေဘာက်မိတယ္။ ေသခ်ာေပါင္းၾကည့္ေတာ့လဲ ဒီအဖိုးႀကီးက မဆိုးပါဘူး။
အဖိုးႀကီးလို႔ေခၚေပမဲ့ တကယ္တမ္း အဲ့ေလာက္ထိပဲ အသက္မႀကီးေသးပါဘူး။ အလြန္ဆံုး ၃၃ေလာက္ရွိမယ္ထင္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ႏုပ်ိဳတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ သူေတြးရင္းထမင္းစားခန္းထဲဝင္လာလိုက္တယ္။
ဘယ္သူမွမရွိဘဲ စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ေဖ်ာ္ရည္ေလးတစ္ခြက္ေၾကာင့္ၿပံဳးလိုက္ၿပီးအဖံုးေလးကိုဖြင့္ျပီးေမာ့ေသာက္လုိက္တယ္။ၿပီးမွသူစားပြဲေပၚ ျပန္တင္လိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ကိုထြက္လာခဲ့တယ္။
ဘယ္သြားေနတာပါလိမ့္။ အိမ္ထဲမွာမရွိေတာ့ အျပင္မွာရွိေနမယ္ထင္တယ္။ Y ေတြးရင္း တံခါးကိုဖြင့္ၿပီး အျပင္ဘက္ကို ထြက္လာလိုက္တယ္။ စစေရာက္တုန္း ကပတ္ဝန္းက်င္မွာဘယ္သူမွမရွိတာကိုစိတ္ပ်က္ၿပီးေၾကာက္လန္႔ခဲ့ဖူးေပမဲ့ ၾကာလာေတာ့ေနသားက်သြားတယ္။
ခုလိုတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနရတာ ေအးခ်မ္းသလိုခံစားရတယ္။ သူေတြးရင္းတံခါးကိုျပန္ပိတ္ၿပီး အိမ္ရဲ႕ တစ္ဖက္ကိုဦးတည္လာလုိက္တယ္။ဘာသံေတြမွန္းမသိေအာင္ၾကားေနရတဲ့အသံေတြေျကာင့္ ဂိုေထာင္ဘက္ကိုသူသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ Devan။
ဂိုေထာင္ထဲမွာဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိတာေၾကာင့္ သူစိတ္ဝင္စားသြားၿပီးအနားကိုသြားၾကည့္လိုက္တယ္။ သူအနားေရာက္ေတာ့ Devan က လွည့္ၾကည့္လာတယ္။
စြတ္က်ယ္အနက္တစ္ထည္တည္းကိုသာဝတ္ထားၿပီး ခါးမွာ ရွပ္အက်ီၤလက္ရွည္ကို ခ်ည္ထားေသးတယ္။ အရပ္ရွည္ၿပီး ခနၶာကိုယ္က ၾကည့္ေကာင္းတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုေနေန စမက္က်ေနတာပဲ။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ... ဒီတိုင္းအားေနလို႔ပစၥည္းေတြရွင္းေနတာပါ"
"ေျသာ္"
သူေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး ေဘးနားမွာရွိတဲ့ တန္းေလးေပၚမွာ သြားထိုင္လိုက္တယ္။
