"hala ekmeği ben alabilirim. abimi yorma boşuna, uyusun o"
"emin misin? haka buraları tam bilmiyorsun Erva"
dedi halam, korkuyordu galiba kaybolmamdan, hem ekmek almaya giderken erenle konuşabilirdim. yani fırsatları değerlendirmemde ne sıkıntı var ki?
"evet halaaa ben alırım, parayı ver bana ben bi koşu gidiveririm" böyle diyince bi yumuşamıştı sanki Leyla sultan, parayı verip yanağıma bir öpücük kondurup bildiğiniz beni kapı dışarı etti. evet kapı dışarı....
her neyse şuan bunları düşünemem, normalde bakkaldan alabilirdim ama yolu uzatmak için 15 dakikalık yürüme mesafesinde olan fırına gidicem, evet malım.
e tabi mantık olarak ilk erene yazmam lazım.
eren malı
çevrim içi
siz: aşkım uyanık mısın?
eren malı: uyanığım güzelim
annemler pazara gitti oturuyorum
siz: heh iyi, halamdan izin aldım ekmeği
ben alıyorum bugün, yolda konuşalım mıı?
eren malı: olur bebeğim ara sen
e açmıyo bu piç? heh açtı sakin
günaydın güzelim
