Run Away From You | Gallardo Series#2

Chapter 2: Meet

(Savannah's POV)

It is another day and I'm feeling okay with my new school cause I found someone who understands me.  Maybe it's time for me to stop being rude but I really can't help cause that's me.

Nagsuot ako ng black skinny jeans and a black oversized t shirt and a high cut converse shoes. Naghanda ako para pumasok na sa school, nauna na din ang dalawa dahil maaga ang klase nila at hinatid na sila ni Dad. Nagpa-alam ako kay Mommy bago umalis ng bahay, dumiritso lang ako sa school dahil wala naman akong dadaanan.

"Sav!" May biglang tumawag sa akin kaya lumingon ako at nakita ko si Avery, tumakbo sya papunta sa gawi ko.

"Kanina ka pa?" Tanong ko sa kanya.

"Hmm bago lang, tara pasok na tayo. May pakilala ako sayo mamaya." Saad nya at tumango lang ako at naglakad na ulit.

May ibang studyante na nakatingin sa amin na para bang may kung ano sa amin. Tss nagpatuloy lang kami sa paglalakad at hindi sila pinansin.

Last time tour me around and still nanibago pa din ako ang laki kasi ng lugar like heck parang hindi ko kayang maglakad mag-isa.  Naglalakad-lakad lang kaming dalawa at may iba ng nandidiri sa amin, maybe because of what we wear I think?

"Their weird para silang mga gangster."

"True ka girl like is that kind of style still exists?"

"Yeah, can they dress like us ang ganda kanya ng mga sinoot natin."

"Hindi talaga sila bagay dito."

"Of course hindi talaga tingnan mo nga ang sinuot nila."

"The heck is their problem on what we wear?" Iritadong bulong ko at humahikhik naman si Avery.

"Masanay ka na lang dahil ganyan talaga sila." Sagot nya sa akin at umirap na lang ako.

Now my mood is not okay, sana walang dadagdag naiirita na talaga ako. Padabog along umupo sa upuan ko at tumingin naman silang lahat sa akin kaya tinaasan ko sila ng kilay. Umiwas sila ng tingin sa akin at tinuon ang kanilang tingin sa ginawa nila.

Pumasok ang teacher namin at nagsimulang mag discuss, hindi lang ako kumibo at nakinig lang sa kanya tinatamad akong magsalita eh.

Lalabas na sana ako sa room ng may biglang humila sa akin, sasapakin ko sana pero Avery pala kanya hindi ko na natuloy.

"Walang sapakan, masakit masapak." Saad nya at napa-irap lang ako.

"Bigla ka kasing nanghihila, pwede naman tawagin." Saad ko at hindi lang sya sumagot at naunang maglakad. Sumunod lang ako sa kanya at pumunta kami sa cafeteria.

Pumunta kami sa gawi ng may grupo ng babae na kumakaway sa amin. Hindi ko naman sila kilala kaya hindi lang ako ngumiti or kumaway. Nakakahiya naman baka hindi talaga kami ng tinatawag nyan or maybe itong kasama ko ang tinatawag.

Lumapit si Avery sa kanila at ako hindi ko alam kung lalapit ba ako or hindi. Pero hinila na naman ako ni Avery, kailan ba sya titigil sa pag hila sa akin.

"Guys si Savannah pala." Sabi ni Avery sa kanila.

"Hi Sav!" They said in unison.

"Hello!" Sagot ko at ngumiti ng tipid.

"By the way I'm Raven and this is Roxy, Isabelle, Serenity, and Maya." Pakilala nya at ngumiti naman ako sa kanilang lahat.

"Maupo mina tayo kanina pa tayo nakatayo dito." Reklamo ni Avery at tumango lang ako sa kanya, totoo din naman eh kanina lang kami nakatayo dito.

Nag order kami ng pagkain dahil nagutom na kami, panay ang tanong nila sa akin at sinagot ko lamang sila.

"So how's your stay here?" Tanong ni Maya sa akin.

"It's okay but people here is kinda irritating." Sagot ko sa kanya.

"Why?" Nangangahulugan tanong nya.

"Well, sino bang hindi maiirita pag sasabihin kang weird kahit hindi naman talaga." Saad ko at tumango-tango naman sila.

"Ganyan talaga sila, like for them wearing black is like a sin. Sasabihan ka nila na para kang gangster." Ani nyasa akin.

"Sino ba kasi ang nagpa-uso nya, sasabunutan ko." Iritadong saad ko at natawa naman sila.

"Well sino pa edi yung nagpa-reyna reynahan dito kahit hindi naman sa kanya ang school. Matagal na syang nag reyna reynahan dito pero para hindi sya ganoon ka sikat dahil nandito pa ang apo ng may ari ng school na ito." Kwento ni Serenity.

"So asan na ngayon ang apo ng may ari ng school na ito?" Tanong ko sa kanila.

"Well hindi namin alam ang sabi sabi nila nag transfer sa ibang school para daw ma experience pagiging ordinaryong studyante." Sagot nya at tumango lang ako sa kanya. "And I know this year mag reyna reynahan na talaga sya dahil wala na si Avelyn dito, wala din naman kasing paki-alam ang mga pinsan nya sa nanyayari sa school nila." Dagdag nyang sabi.

Well it's not bad to explore and I get her like what I do I transfer cause I'm want to explore either. I want to see new things meet new people and be friends with them just like what happened now.

"If magkita kayo ng babaeng yun umiwas ka baka mabully ka ba nako hindi ka talaga titigilan." Paalala sa akin ni Roxy.

Me iiwas okay that's kinda fun, ako mag pa-bully not even a single chance. I not a loser para mag pa-bully lang, I was born to fight and this is kinda exciting.

"Sya dapat ang umiwas baka sya ang makalbo ko." Mahina kung sagot, at napatingin naman silang lahat sa akin. "I wasn't born to be afraid of some bitch like her." Dagdag ko at nakita ko tuwa nila sa sinasabi ko.

"You know how to fight?" Tanong ni Avery at tumango naman ako.

"Yep, my grandfather taught me." Sagot ko at namangha naman sila.

"Woah, that's cool." Saad nila at napangiti naman ako para bang ngayon lang sila nakarinig na marunong akong makipag-away. Well it's not their fault bakit ganyan sila maka-react well it's kinda new too. Except lang kasi kung belong ka sa isang pagsasanay o isang paaralan na nag nagtuturo kung paano lumaban. But my grandpa was their for me to teach some things that I need.

"Hey guys what's up." Bati ng isang lalaki sa amin, well I don't know him kanya hindi ako sumagot.

"Hey Niah what's up." Bati din nila sa kanya, this is kinda awkward ako lang ang hindi binati.

"Niah by the way si Savannah nga pala." Pinakilala naman ako ni Raven sa lalaki na tinawag nilang Niah.

"Hi, I'm Savannah Fajardo." Pakilala ko.

"Hi Sav I'm Jereniah Brix Gallardo, you can call me Brix." Saad nya sa akin, tipid naman akong ngumiti sa kanya.

"Nice to meet you by the way Brix." Saad ko at ngumiti sya ng malapad, I was stunned when I see his dimples.

Umupo na kami at kumain, nagkwetuhan lang kami. Tinatanong nila ako about sa life ko noon.

"Nasaan na ba ang Lolo mo Sav?" Tanong ni Maya.

"He's gone, already." Sagot ko sa kanya.

"Oh sorry to hear that." Paghingi ng tawad.

"No it's okay, matagal-tagal na din yun and I'm okay now." Sagot ko sa kanya.

I tell them that I once was a Lolo's girl back then but ito lost when he's gone obviously. I mean it's kinda hard for me too move on especially he's only the person who understands me. But yeah he's already gone and I know he's not happy if I continue too blame myself in what happened to him.

For now let me enjoy this moment of my life, I don't want to be chain from the past I want to be free from all the worry that I have before and do the things that I wanted.

(A/N: hindi ako nakapa-ud dahil tinamad ako this days at isa pa sobrang sakit talaga ng ngipin ko, but now I'm okay.)