​ေဆာင္​းနွင္​း​ေဝ

​ေဆာင္​းနွင္​း​ေဝ အပိုင္​း ၂

​ေဆာင္​းရဲ႕ မ်က္​ရည္​ဝဲ ​ေနတဲ့ မ်က္​ဝန္​းတစံုက
သစၥာတရားကို သိတက္​ပီး
​ေမတၱာတရားကို မက္​​ေမာ​ေနခဲ့တယ္​...
အံကိုႀကိတ္​ရင္​း အ​ေကာင္​းဆံုးလမ္​းကို​ေ႐ြးဖို႔
ကို​ေက်ာ္​စြာ တ​ေယာက္​ အၾကည္​့ျခင္​းမဆံု​ျဖစ္​​ေအာင္​ ႀကိဳးစား
သံ​ေယာဇဥ္​ဆိုတဲ့ ႀကိဳးတ​ေခ်ာင္​းကို
ျဖတ္​​ေတာက္​ဖို႔ စကားအစၿပိဳးခဲ့ပါတယ္​...

"​ေဆာင္​း မင္​းအိမ္​ျပန္​ရမယ္​"
"ကိုႀကီးက ဘာျဖစ္​​ေနတာလဲ ​ေဆာင္​းဒီမွာ ​ေနသားက်​ေနပါပီ"
"အ​ေျခအ​ေန​ေတြက မတူ​ေတာ့ဘူး ​ေဆာင္​းရယ္​ စစ္​တပ္​က အာဏာသိမ္​းလိုက္​ပီအခု ကိုယ္​တို႔အရင္​လို မလြတ္​လပ္​​ေတာ့ဘူး ​ေနာက္​ပီး"
"​ေနာက္​ပီး ဘာျဖစ္​လဲ"
"မင္​း အ​ေဖက တပ္​က​ေလ ရာထူးႀကီးတယ္​မွတ္​လား သူလဲ စိတ္​ပူ​ေနမွာ​ေပါ့ မင္​းမျပန္​တာ ၂လ​ေလာက္​ရွိပီ​ေလ"
"​ေဆာင္​း​ေနပါရ​ေစ"
"မဆိုးနဲ႔ကြာ ဒါအမိန္​႔ပဲ မနက္​ျဖန္​ မင္​းျပန္​ရမယ္​"
"၃နွ​စ္​တာ သံ​ေယာဇဥ္​က ဒါပဲလား အကိုရယ္​"
"ငါတို႔က အခ်စ္​မပါဘူး​ေလကြာ ​ေနာက္​ပီး မဂၤလာ​ေဆာင္​ဖို႔လဲ ျမန္​ျမန္​စီစဥ္​လိမ္​့မယ္​ထင္​တယ္​"
"မမသစၥာက ​ေျပာလို႔လား သူ႔ယူရမယ္​လု႔ိ"
"အဲလို​ေတာ့လဲ မဟုတ္​ဘူး​ေပါ့ကြာ"

သက္​ပ်င္​းအရွည္​ႀကီးနဲ႔ အတူ က်ြန္​​ေတာ္​ ၾကမ္​း​ေပၚမွာပဲ ထိုင္​ခ်လိုက္​တယ္​
"ဒီည​ေတာ့ သခင္​့​ေျခရင္​းမွာ အိပ္​ပါရ​ေစ"
"​ေကာင္​းဘီ​ေလ"
​ေျခ​ေထာက္​က ခတ္​ထားတဲ့ သံႀကိဳး​ေလးကို ျဖဳတ္​ပီး လည္​ပင္​းမွာ ​ေျပာင္​းခတ္​လိုက္​တယ္​
​ေဆာင္​းရဲ႕​ ဒဏ္​ရာ​ေတြနဲ႔ ​ေၾကာျပင္​​ေလးကို ၾကည္​့ရင္​း က်ြန္​​ေတာ္​ သနားလဲ သနားတယ္​ ဒုကၡလဲမ​ေရာက္​​ေစခ်င္​လို႔ လုပ္​သင္​့တာ​ေတာ့ လုပ္​ရမယ္​လို႔ အားတင္​းထားလိုက္​ရတယ္​...
× × × × × × × × × × × × × ×

မနက္​စာ ​ေကာ္​ဖီ ​ေခါက္​ဆြဲျပဳတ္​ လုပ္​​ေပးပီး က်ြန္​​ေတာ္​့ ​ေျခ​ေထာက္​​ေလးကို လ်ွာ​ေလးနဲ႔လ်ွက္​ရင္​း ႏုိးလိုက္​တယ္​
"သခင္​ စားဖို႔ အသင္​့ျဖစ္​ပါပီ"
"​ေဆာင္​း မင္​းအဝတ္​​ေတြ ဝတ္​​ေတာ့​ေလ"
"စည္​းကမ္​းနံပတ္​ ၄ က်ြန္​​တ​ေယာက္​က အဝတ္​ဝတ္​ခြင္​့မရွိပါဘူး"
စား​ေနတဲ့ ဇြန္​းကို ဘာလို႔လဲ မသိ လႊင္​့ပစ္​လိုက္​မိပီး
"မင္​းကိုငါ စြန္​႔လႊတ္​လိုက္​ပီ မင္​း​ေနာက္​​ေန႔ကစပီး ငါ့ဆီမလာနဲ႔​ေတာ့"
မ်က္​ရည္​စ​ေတြနဲ႔ က်ြန္​​ေတာ္​့ကို ၾကည္​့ရင္​း
"​ေဆာင္​း ​ေနပါရ​ေစ ​ေဆာင္​း​ေက်နပ္​လို႔ပါ ဒုကၡမ​ေပးပါဘူး"
ပါးစပ္​ထဲမွ ​ေလ​ေတြကို အားကုန္​ မႈတ္​ထုတ္​လိုက္​ပီး
"ဟူးးးး
မင္​း က​ေလးလားကြာ အခုက ​ေခတ္​ပ်က္​​​ေတာ့မွာ မင္​းအိမ္​ျပန္​လိုက္​ပါလား မိဘ​ေတြ​စိတ္​ပူ​ေနမယ္​ မင္​းညီမ​ေလးကိုခ်စ္​တယ္​ဆို သူလဲ စိတ္​ပူ​ေနမယ္​"
"သခင္​က​ေရာ"
"ငါ​ေနတက္​ပါတယ္​ကြာ မပူစမ္​းပါနဲ႔ ငါ​ေျပာထားတယ္​​ေလ ငါတို႔က Master Slave relation ပဲထားရမယ္​ အခ်စ္​မပါရဘူးဆိုတာ"
"ဟုတ္​ကဲ့ စည္​းကမ္​းနံပတ္​ ၇ မွာပါပါတယ္​"
"သိရဲ႕သားနဲ႔ မရစ္​နဲ႔​ေတာ့ အဝတ္​ဝတ္​​ေတာ့"
ဘာမွ မ​ေျပာပဲ ​ေခါင္​းငံုၿပီး ​ေပကပ္​ကပ္​လုပ္​​ေနတာနဲ႔
"စည္​းကမ္​းနံပတ္​ ၂ကဘာလဲ ​ေဆာင္​း"
"ခိုင္​းရင္​ လုပ္​ရပါမယ္​"
ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ အဝတ္​​ေတြယူပီး ဝတ​္​​ေန​ေလရဲ႕
က်ြန္​​ေတာ္​လဲ သူ႔လက္​​ေလးကိုင္​ပီး နွဖူး​ေလးကို နမ္​းရင္​း
"ဒီနွစ္​​ေတြမွာ ငါ့အနားမွာ ရွိ​ေန​ေပးလို႔ ​ေက်းဇူးပါကြာ"
သူမ​ေျပာမဆို ဖက္​ပီးငို​ေတာ့တာပဲ
"အ​ေဝးႀကီးကို သြား​ေတာ့မွာလား"
"မဟုတ္​ မဟုတ္​ပါဘူးကြာ ငါ​ေျပာမယ္​ အားလံုး​ေကာင္​းဖို႔ စီစဥ္​တာ လက္​ခံ ဟုတ္​ပီလား"
"ဟုတ္​ကဲ့"
"အဲဒါ​ေတြ​ေၾကာင္​့ ငါ့အ​ေၾကာင္​းကို မင္​းကိုမသိ​ေစခ်င္​တာ"
"​ေဆာင္​းက မမသစၥာနဲ႔ ယူမွာကို ​ေနွာက္​ယွက္​​ေနလို႔လား"
"မဟုတ္​ပါဘူးကြာ လာ သြားၾကရ​ေအာင္​"
အိမ္​တံခါးကို ​ေသာ့ခတ္​ရင္​းထြက္​လာခဲ့တယ္​
​ေဆာင္​းန႔ဲ က်ြန္​​ေတာ္​့ရဲ႕ အမွတ္​တရ​ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ အခန္​း​ေလးက တိုးတိတ္​စြာ က်န္​ရစ္​ခဲ့ပါ​ေတာ့တယ္​
× × × × × × × × × × × × ×