This is The Real Story || Daddykink!

2.8

       Black Out Days ~ Phantogram

01.21

B: aklım ermiyor

B: yani ne zamandan beri konuşuyoruz ve hala neden burada olduğum

B: ya da neden sana böyle güvendiğim konusunda bir fikrim yok

B: o kadar kötü haldeyim ki bana şifa vermesi adına en berbat yola bile başvurabilirim sanırım

DaddyS: o kadar da berbat bir yolda değilsin çocuk

DaddyS: sakin ol

B: dalga geçme benimle

DaddyS: artık seninle dalga geçtiğimde bunu anlıyorsun demek

DaddyS: bak gelişiyorsun işte

B: sürekli kötü biri olduğunu söyleyip duran sensin

B: ne kadar berbat bir yolda olduğumu farkındayım

DaddyS: sana yardımcı olmaya çalışıyorum

DaddyS: hangi eylemim sana kötü bir yolda olduğunu hissettirdi ki

DaddyS: çok fazla düşünmek sana zarar verir

DaddyS: kendinle bu kadar fazla yalnız kalmak yerine düşüncelerini bana açmaya ne dersin

DaddyS: mesela neden benimle konuştuğun için kendini bu denli suçlu hissediyorsun

DaddyS: hiç görmediğin birinin seni böyle heyecanlandırmasına alışık değil misin yoksa

B: ben böyle bir şey demedim

DaddyS: demene gerek olduğunu düşünmüyorum

DaddyS: benden hiçbir şeyi gizleyemezsin

B: hayatıma nasıl bu denli dahilsin

B: bu beni korkutuyor

DaddyS: demek konu yine kim olduğuma geliyor

B: hayır sadece

B: bilmeyi o kadar çok isterdim ki

DaddyS: bilmeyi o kadar çok istiyorsun ki kim olduğumla ilgilenmekten neden burada olduğumu unutmuşsun

DaddyS: aklını başına getirmeliyim belki de çocuk

B: aklım başımda zaten

DaddyS: bu aklının başında olduğu halin mi

DaddyS: umutsuz vakasın

B: deniyorum

DaddyS: yeterince değil

DaddyS: bana ilk geldiğin halin ve şu an arasında hiçbir fark yok

DaddyS: bir saatliğine ayaklanıp okula gitmen seni daha güçlü ya da daha farklı biri yapmadı bri

DaddyS: hala aynı güçsüz insansın

DaddyS: yardımıma muhtaçken dahi daha fazlasını istediğin için elimi tutamıyorsun

DaddyS: dediğim gibi belki de düzelmeyi başından beri hiç istemiyorsundur